Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może odnieść zamierzonego skutku, jeśli jest oparty na kwestionowaniu stanu faktycznego i stanowi próbę kreowania odmiennego, pożądanego przez wnoszącego skargę kasacyjną poglądu w tej kwestii, ponieważ badanie zasadności podstawy kasacyjnej naruszenia prawa materialnego można jedynie dokonywać na podstawie niekwestionowanego stanu faktycznego, przyjętego za

Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych

Przepisy regulujące postępowanie administracyjne w tym i podatkowe, powołane w oderwaniu od stosownych przepisów postępowania sądowego, nie mogą stanowić podstawy zaskarżenia wyroku w procesie kasacyjnym, o której mowa w art. 174 pkt 2 u.p.p.s.a.

Udział w rozprawie nie jest ani obowiązkowy, ani nie jest jedyną formą zapewnienia stronie możliwości obrony jej interesów. Żaden z przepisów ustawy procesowej nie daje podstaw do postawienia znaku równości między nieuwzględnieniem wniosku strony o odroczenie rozprawy a pozbawieniem jej możności obrony przysługujących jej praw. Skoro obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa i zależy od woli i możliwości

W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji trudno znaleźć wymaganą konsekwencję w zakresie przypisania elementu czasownikowego, tj. podrobienia lub przerobienia, jako znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., w odniesieniu do legitymacji służbowej oraz przepustki. Używa się bowiem w uzasadnieniu wyroku do tych dokumentów zarówno określenia „przerobienie” (…), jak i „podrobienie” (…). Ten brak konsekwencji

Charakter i istota postępowania wywołanego środkiem odwoławczym przewidzianym od wyroku Sądu pierwszej instancji powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może zastępować wojewódzkiego sądu administracyjnego w jego uprawnieniach i obowiązkach badania w pełnym zakresie zgodności z prawem wydanego przez organ rozstrzygnięcia ( art. 134 § 1 p.p.s.a.). Stąd w nie jest rolą Naczelnego Sądu Administracyjnego