Pięcioletni okres przedawnienia należy liczyć od dnia wejścia w życie art. 40d ust. 3 u.d.p., tj. od 4 października 2005 r., także do zdarzeń prawnych które powstały przed ta datą jednak dalej trwających. Nie może bowiem budzić wątpliwości, iż art. 40d ust. 3 u.d.p. wobec braku odpowiednich przepisów przejściowych zaczął obowiązywać z chwilą wejścia w życie i w odniesieniu do zobowiązań zarówno powstałych

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 1 grudnia 2008 r., tylko wówczas mógł być uznany za zgodny z VI Dyrektywą, w szczególności z art. 17 ust. 6, gdy był interpretowany w sposób, który umożliwiał odliczenie podatku (obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego) w zakresie tych towarów i usług, które były związane z działalnością opodatkowaną podatnika. Dlatego

W uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji trudno znaleźć wymaganą konsekwencję w zakresie przypisania elementu czasownikowego, tj. podrobienia lub przerobienia, jako znamion przestępstwa z art. 270 § 1 k.k., w odniesieniu do legitymacji służbowej oraz przepustki. Używa się bowiem w uzasadnieniu wyroku do tych dokumentów zarówno określenia „przerobienie” (…), jak i „podrobienie” (…). Ten brak konsekwencji

1. Nie możliwie jest zaaprobowanie szerokiego pojęcia dobrej wiary [art. 172 k.c.] dla oznaczonej grupy posiadaczy, w tym posiadaczy nieruchomości pozostałych po tzw. późnych przesiedleńcach, a to dla zaspokojenia poczucia sprawiedliwości społecznej, w której dominuje potrzeba ochrony osób korzystających z tych nieruchomości przed roszczeniami późnych przesiedleńców. 2. Pozwolenie na zasiedlenie nieruchomości

Użyte w art. 86 ust. 7 u.p.t.u. sformułowanie odnoszące się do "innych płatności wynikających z zawartej umowy", nie ogranicza się tylko do płatności formalnie ujętych w treści danej umowy (najmu, dzierżawy, leasingu), lecz również do wszelkich innych płatności, nieujętych wprawdzie w treści danej umowy, jeżeli stanowią one materialną konsekwencję zawarcia tej umowy i w tym znaczeniu z niej "wynikają

Użyte w art. 86 ust. 7 u.p.t.u. sformułowanie odnoszące się do "innych płatności wynikających z zawartej umowy", nie ogranicza się tylko do płatności formalnie ujętych w treści danej umowy (najmu, dzierżawy, leasingu), lecz również do wszelkich innych płatności, nieujętych wprawdzie w treści danej umowy, jeżeli stanowią one materialną konsekwencję zawarcia tej umowy i w tym znaczeniu z niej "wynikają

Charakter i istota postępowania wywołanego środkiem odwoławczym przewidzianym od wyroku Sądu pierwszej instancji powoduje, że Naczelny Sąd Administracyjny nie może zastępować wojewódzkiego sądu administracyjnego w jego uprawnieniach i obowiązkach badania w pełnym zakresie zgodności z prawem wydanego przez organ rozstrzygnięcia ( art. 134 § 1 p.p.s.a.). Stąd w nie jest rolą Naczelnego Sądu Administracyjnego

Pod rządem kodeksu handlowego każdy wspólnik spółki jawnej odpowiadał za zobowiązania spółki bezterminowo, aż do chwili zaspokojenia wierzycieli i odpowiedzialność ta istnieje także wówczas gdy spółka uległa likwidacji. Dlatego rozwiązanie przez wspólników spółki, a następnie wykreślenie jej z rejestru nie doprowadziło do wygaśnięcia jej zobowiązań, a tym samym (mimo akcesoryjności poręczenia) do wygaśnięcia