Obowiązek zapłaty opłaty dodatkowej, o której mowa w art. 13f ust. 1 tej ustawy wynika wprost z przepisów prawa i nie wymaga wydania decyzji administracyjnej. Ponadto na podstawie art. 40d ust. 2 ustawy o drogach w zw. z art. 2 § 1 pkt 5 u.p.e.a. należności z tytułu opłat dodatkowych podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

O ciągłości prowadzonej działalności zarobkowej nie przesądza powtarzalność tych samych czynności, lecz istnienie ciągu zdarzeń, nakierowanych na osiągnięcie założonego celu zarobkowego.

Działalność gospodarczą cechuje jej zarobkowy charakter, wykonywanie jej w sposób zorganizowany i ciągły.

Nieudzielenie powódce głosu przed zamknięciem rozprawy nie skutkowało pozbawieniem powódki możności obrony jej praw. Ta przesłanka ustawowa określona w art. 379 pkt 5 k.p.c. rozumiana jest bowiem jako pozbawienie strony całkowitej możliwości podejmowania czynności procesowych zmierzających do uzyskania ochrony prawnej w następstwie niemożliwości wzięcia udziału i nie brania udziału w postępowaniu lub

Zaprzeczenie przez pozwaną roszczeniom powódki, które mogło skłonić ją do niewystępowania z powództwem o naprawienie szkody i w konsekwencji doprowadzić do przedawnienia roszczenia, nie może stanowić wystarczającej przesłanki dla odstąpienia od zasądzenia kosztów sądowych [art. 102 k.p.c.].

Ustalenie czy inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową - jest następstwem wypadku w czasie służby wojskowej lub następstwem chorób spowodowanych szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej - może być dokonane dopiero wówczas, gdy zostanie stwierdzone, że inwalidztwo powstało w określonych warunkach. Osoba, która nie jest inwalidą wojskowym nie ma prawa do renty, o której mowa

1. Stylizacja art. 212 § 1 k.k. prowadzi do wniosku, że o zaistnieniu podstaw do odpowiedzialności karnej na podstawie tego przepisu można mówić tylko wtedy, gdy sprawca zakomunikował przynajmniej jednej osobie, bądź w obecności przynajmniej jednej osoby wiadomości o postępowaniu lub właściwościach innej osoby, mogących poniżyć ją w opinii publicznej bądź też narazić na utratę zaufania potrzebnego