Przejęcie przez uczelnię niepubliczną od innej uczelni niepublicznej studentów określonego kierunku studiów i zobowiązanie się do uruchomienia tego kierunku studiów na uczelni przejmującej (w celu umożliwienia przejętym studentom kontynuowania kształcenia i ukończenia studiów na wybranym kierunku), w oparciu o zezwolenie ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, przejętą dokumentację studentów

Nieopłacona apelacja wniesiona przez adwokata w sprawie o roszczenie pieniężne, w której nie oznaczono wartości przedmiotu zaskarżenia, podlega odrzuceniu bez wzywania o uzupełnienie jej braku w tym zakresie.

Kwestia, czy do powstania takiego stosunku [cywilnoprawnego] prawnego mogło w ogóle dojść na gruncie obowiązującego prawa, a jeśli nawet doszło, to czy jest on ważny, nie może - w razie negatywnej odpowiedzi na oba postawione pytania - prowadzić do odrzucenia pozwu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej. O dopuszczalności (niedopuszczalności) drogi sądowej nie decyduje bowiem obiektywne istnienie

Członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, odpowiedzialny solidarnie wraz z pozostałymi członkami zarządu za jej zobowiązania (art. 299 § 1 k.s.h.), który jest wierzycielem spółki z tytułu udzielonej pożyczki, może na podstawie art. 376 k.c., według zasad przewidzianych w tym przepisie, żądać od każdego z pozostałych członków zarządu zwrotu odpowiedniej części wierzytelności;

Sąd był nienależycie obsadzony w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., jeżeli w jego składzie orzekał sędzia sądu rejonowego, na którego delegowanie do pełnienia obowiązków sędziego na obszarze właściwości tego samego sądu okręgowego, prezes sądu okręgowego nie uzyskał zgody kolegium sądu dotyczącej imiennie tego sędziego.

Konkretne i rzeczywiste przekształcenia organizacyjne szkoły wyższej, które wymuszały ograniczenia zatrudnienia mianowanych nauczycieli akademickich, stanowiły przekształcenie struktury uczelni w rozumieniu art. 93 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.).

Dokonanie przez sąd drugiej instancji odmiennej - w stosunku do przyjętej przez sąd pierwszej instancji - oceny dowodów nie narusza zasady bezpośredniości, chyba że ze względu na szczególne okoliczności zachodziła konieczność ponowienia lub uzupełnienia postępowania dowodowego.