Podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nie może stanowić błędne pouczenie strony o przysługujących jej środkach zaskarżenia oraz niedołączenie do akt dokumentów wskazujących na upoważnienie do wydawania decyzji. Tylko jednoznaczne stwierdzenie, że decyzja została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości obliguje do stwierdzenia nieważności kontrolowanej decyzji.

Postępowanie dyscyplinarne unormowane w ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) toczy się niezależnie od postępowania karnego, także w wypadku jednoczesności i podmiotowo - przedmiotowej tożsamości tych postępowań. W takiej sytuacji postępowanie dyscyplinarne należy jednak zawiesić do czasu ukończenia postępowania karnego, gdy przemawia

Przesłanką oszacowania, a więc zastosowania dyspozycji normy prawnej zamieszczonej w art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jest brak danych koniecznych do ustalenia podstawy opodatkowania, niezależnie od tego, jakie są przyczyny tego braku.

Inspektor kontroli skarbowej jest uprawniony na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o kontroli skarbowej do wydania decyzji dotyczącej odpowiedzialności płatnika, określonej w art. 30 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa.

Czyn wyczerpujący obecnie znamiona przestępstwa określonego w art. 246 k.k., a przed dniem 1 września 1998 r. - w art. 184 k.k. z 1969 r., zakwalifikowany - z uwagi na treść art. 4 § 1 k.k. - na podstawie przepisu, który stracił moc obowiązującą (art. 246 k.k. z 1932 r.), podlega wyłączeniu na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii (Dz. U. Nr 64, poz. 390) spod działania

W postępowaniu administracyjnym o charakterze danego pisma decyduje strona je wnosząca, a nie organ, do którego pismo zostało skierowane. W razie zaś wątpliwości, organ uwzględniając treść art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa, powinien zwrócić się do strony o sprecyzowanie swego stanowiska.

Inspektor kontroli skarbowej jest uprawniony na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 2004 nr 8 poz. 65 ze zm./ do wydania decyzji dotyczącej odpowiedzialności płatnika, określonej w art. 30 par. 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

1. Sąd odwoławczy nie jest, co do zasady, uprawniony do wystąpienia z zagadnieniem prawnym w trybie określonym w art. 441 § 1 k.p.k. wówczas, gdy zasadnicza wykładnia dotyczyłaby zagadnienia pozostającego poza granicami środka odwoławczego (art. 433 § 1 in princ k.p.k.). W zakresie szerszym sformułowanie zagadnienia prawnego jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy ustawa zobowiązuje sąd ad quem do uwzględnienia

Brak prowadzenia przez Bank odrębnej ewidencji kosztów w związku z dotacją otrzymaną z budżetu państwa (zwolnioną od opodatkowania) uzasadnia na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustalenie stosunkowego udziału tych kosztów w ogólnej kwocie poniesionych kosztów, a następnie stosunkowe ich zmniejszenie (art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy).

W roku podatkowym 2002 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 2004 nr 8 poz. 65 ze zm./ był rzeczowo właściwy do orzekania o odpowiedzialności podatkowej płatnika i określenia wysokości należności z tytułu pobranych i niewpłaconych przez płatnika części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych

Nie wystarczy sam związek budynku lub jego części z działalnością polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, aby możliwe było ich objęcie preferencyjną stawką opodatkowania. Budynek lub jego część musi służyć wykonywaniu tak określonej działalności, a to oznacza, że muszą być w nim wykonywane świadczenia zdrowotne.