Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm./ można uznać za unormowanie szczególne w stosunku do prawa podatkowego w zakresie, w jakim reguluje zaspokojenie /zrealizowanie/ należności podatkowych a nie ich określenie lub ustalenie.

Odwołanie się przez stronę, wnoszącą skargę kasacyjną do zarzutu naruszenia przepisów prawa, ujętych w skardze do Sądu I instancji, nie może być uznane za spełnienie ustawowego wymogu prawidłowego "przytoczenia" /wskazania, wymienienia/ podstaw kasacyjnych, o jakim mowa w art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./

1. Jeżeli bowiem wydatki poniesione na windykację danej wierzytelności nie przyniosły przychodu w 2001 roku to nie mogą być uznane za związane z przychodem tego roku. Będą natomiast zaliczane do kosztów uzyskania przychodów następnych lat, w których przychód z nimi związany zostanie osiągnięty. 2. W przypadku wierzytelności jako źródła przychodu zasadne jest odnoszenie kosztu do wysokości wartości

1. Opinie statystyczne nie mają charakteru decyzji administracyjnych ani innych aktów, które podlegałyby zaskarżeniu do sądu administracyjnego. 2. W przypadku, gdy strona zgłosi argumenty przeciw opinii statystycznej dokonującej kwalifikacji danego towaru organ podatkowy winien przystąpić do wyjaśnienia tej kwestii za pomocą wszelkich dostępnych i koniecznych w danym przypadku środków dowodowych.

1. Sposób w jaki Sąd dokonuje kontroli, prowadzący do akceptacji lub zanegowania ustaleń faktycznych dokonywanych przez organy podatkowe, wpływa w dalszej kolejności na prawidłowość oceny stosowania przez te organy prawa materialnego. Tryb postępowania Sądu ma więc znaczenie dla formułowania wniosków końcowych, a także ich zakresu, a co za tym idzie rzutuje na całą treść orzeczenia i zastosowania środków

Zarzut naruszenia postępowania ma odnosić się do postępowania sądowego zakończonego zaskarżonym wyrokiem

Niewyrażenie przez nauczyciela zatrudnionego na podstawie mianowania zgody na ograniczenie zatrudnienia w trybie określonym w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) nie może stanowić wyłącznego kryterium doboru go do zwolnienia na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 tej Karty.