1. Brak pouczenia w wezwaniu o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, w przypadku jego skutecznego doręczenia i niewykonania jego dyspozycji, skutkować może jedynie niemożnością zastosowania wobec wzywanego kary porządkowej określonej w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uchybienie ww. przepisowi nie może stanowić samoistnej

Dopełnienie czynności, dla której był określony termin, wymagane przez art. 162 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie stanowi składnika podania o przywrócenie tego terminu, a więc jej zaniechanie nie uzasadnia zastosowanie regulacji prawnej art. 169 par. 1 i 4 wymienionej ustawy.

Odpowiedzialność wspólników za zaległości podatkowe zlikwidowanej spółki traci swój subsydiarny charakter, dając podstawę do bezpośredniego orzeczenia o takiej ich odpowiedzialności, bez konieczności uprzedniego określenia w odrębnej decyzji zobowiązań spółki, skutkujących taką zaległością, czyniąc jednak takie orzeczenie elementem koniecznym decyzji o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki

Porozumienie stron stosunku pracy o zrzeczeniu się przez pracownika nagrody jubileuszowej jest nieważne na podstawie art. 58 k.c. Żądanie zapłaty tej nagrody podlega ocenie w świetle art. 8 k.p.

Jeżeli umowa o roboty budowlane między wykonawcą a podwykonawcą została zawarta po dniu wejścia w życie art. 6471 k.c., to przepis ten ma zastosowanie także wówczas, gdy umowa o roboty budowlane między inkasentem a wykonawcą została zawarta przed dniem 24 kwietnia 2003 r., czyli datą wejścia w życie art. 6471 k.c.

Roszczenie o ustalenie istnienia stosunku pracy może być rozpoznane tylko przez sąd pracy i tylko ten sąd może, uznając jego niezasadność, wydać orzeczenie oddalające powództwo, nawet, gdy przesłanką takiego rozstrzygnięcia jest uznanie cywilnoprawnego charakteru stosunku łączącego powoda z pozwanym. To samo dotyczy roszczeń, które mogą być wywodzone tylko ze stosunku pracy bez względu na podstawę

Skargę kasacyjną, od której opłatę podstawową uiszczono znakami opłaty skarbowej, należy uznać za nieopłaconą w rozumieniu art. 3986 § 2 k.p.c.

Artykuł 203 § 1 zdanie pierwsze k.s.h. jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 201 § 4 k.s.h.