1. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby organ podatkowy - dla ustalenia określonej okoliczności istotnej dla wymiaru należnego podatku VAT - wykorzystał dowód, który wcześniej posłużył do ustalenia tej samej okoliczności w innym postępowaniu podatkowym. 2. Mimo zastosowania przez Ustawodawcę odmiennych sformułowań w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

Wejście w życie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 144 poz. 931/, nie uzasadnia wykładni, iż przed dniem 1 stycznia 1999 r. dla ustalenia tych samych okoliczności, przy tożsamym stanie faktycznym konieczne było dopuszczenie dowodu z opinii co najmniej dwóch biegłych, a po tej dacie wystarczy zasięgnięcie jednej opinii.

Sędzia pobierający uposażenie w stanie spoczynku podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z tytułu wykonywania umowy zlecenia zawartej po dniu 14 stycznia 2000 r.

Przepis art. 23 par. 7 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802/ wprowadził zasadę nakładającą na organ celny obowiązek nieprzyjęcia deklarowanej wartości transakcyjnej towaru, w przypadku gdy z uzasadnionych przyczyn zakwestionował prawdziwość i dokładność informacji lub dokumentów, służących do określenia wartości celnej. Ta sytuacja miała miejsce wcześniej

W toku postępowania w sprawie z wniosku o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego po ukończeniu 65 roku życia należy umożliwić zainteresowanemu sędziemu ustosunkowanie się do opinii sformułowanych w tej sprawie, zwłaszcza gdy są dla niego niekorzystne (§ 14 pkt 4, § 17 ust. 1, § 18 ust. 2, § 19 ust. 1 i § 20 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 grudnia

Sędzia sądu powszechnego, który ukończył 65 rok życia, ale wcześniej złożył wniosek do Krajowej Rady Sądownictwa o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska, przechodzi w stan spoczynku z dniem prawomocnego zakończenia tego postępowania.

Sformułowana w § 26 pkt 2 uchwały Nr 19/97 Krajowej Rady Notarialnej z dnia 12 grudnia 1997 r. - Kodeks Etyki Zawodowej Notariusza norma postępowania nakazująca notariuszom traktowanie maksymalnych stawek taksy notarialnej, tak jak cen sztywnych (art. 537 § 1 k.c.), jest sprzeczna z art. 5 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 369 ze zm.)

Kierując się ustaleniami wyroku karnego Sąd ten przyjął, że wymienieni sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, na szkodę powoda przedmiotowy samochód co stanowi przestępstwo kradzieży opisane wskazanym przepisem. Bezpodstawne jest zarazem twierdzenie pozwanego o naruszeniu przez Sąd Apelacyjny art. 11 k.p.c., przez odmowę nadania mocy wiążącej ustaleniom poczynionym w tym wyroku, przez zakwalifikowanie

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP. Przedmiotem tego postępowania może być także stwierdzenie nadpłaty.

Niekonstytucyjność przepisów wymienionych w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 /OTK ZU-A 2002 nr 4 poz. 46/ zachodzi tylko w takim zakresie, w jakim kontrolowane ustawy nie przewidują regulacji przejściowych "(...) niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy (...) rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć