W postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ organ egzekucyjny obowiązany jest badać z urzędu jedynie dopuszczalność egzekucji administracyjnej, a nie dokonywać jakichkolwiek weryfikacji ostatecznych decyzji merytorycznych, będących podstawą do wystawienia tytułu

Zobowiązanie organu tylko do dokonania czynności materialno-technicznej jaką jest doręczenie nie mieści się w kompetencjach Naczelnego Sądu Administracyjnego zakreślonych w art. 26 w zw. z art. 17 i art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Przesłanką decyzji o odmowie wznowienia postępowania, wydanej na podstawie art. 149 par. 3 Kpa, nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia. Należy przyjąć, iż przesłanką odmowy wznowienia postępowania na gruncie art. 149 par. 3 Kpa może być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż określone w art. 145 par. 1 pkt 1-8 Kpa. Katalog bowiem przyczyn wymienionych w tym przepisie

1. Tryb weryfikacji decyzji określony w art. 154 i art. 155 Kpa, może być zastosowany po zakończeniu trybu wznowienia postępowania lub trybu stwierdzenia nieważności decyzji /tak też Sąd Najwyższy - III RN 101/98 z dnia 6 stycznia 1999 r./. 2. Nie jest dopuszczalny zbieg trybu weryfikacji decyzji dotkniętych wadami kwalifikowanymi z trybem weryfikacji decyzji prawidłowej lub dotkniętej wadą niekwalifikowaną

W świetle przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług ciążącego na rozwiązanej spółce cywilnej może nastąpić tylko w ramach decyzji wydanej przeciwko byłym wspólnikom spółki w trybie art. 115 Ordynacji podatkowej orzekającej o odpowiedzialności wspólników spółki za jej zobowiązania.

Protokołów kontroli nie można zakwalifikować do aktów, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczególnych zasad postępowania w sprawach podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach /Dz.U. nr 132 poz. 1115/ nie dotyczy sprawy niniejszej. Z brzmienia jego par. 10 wynika, iż postępowanie rozpoczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia /3 września

1. Sąd wieczystoksięgowy powinien badać czynność materialną stanowiącą podstawę wpisu nie tylko pod względem formalnym, ale również pod względem jej skuteczności materialnej. Sąd ten ma jedynie obowiązek ustalić, czy prawo, które ma być wpisane, zostało ważnie ustanowione, nie może natomiast w ogóle zajmować się kwestią rękojmi wiary publicznej. 2. W przepisie art. 3931 k.p.c., normującym podstawy

Zawarte w art. 60 § 3 k.k. pojęcie „ujawnienia” przez sprawcę informacji wobec organu powołanego do ścigania przestępstw oznacza przekazanie tylko takich wiadomości, które nie tyle obiektywnie, ile według wiedzy informującego nie były znane dotychczas temu organowi.

Jeśli upływ czasu między otrzymaniem faktury, a zaistnieniem okoliczności z art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ byłby dłuższy niż wskazany w art. 19 ust. 3, skorzystanie z uprawnień z art. 19 ust. 1 może być zrealizowane w drodze skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc otrzymania faktur lub za miesiąc następny

Przepis art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie pozwala na inne rozumienie eksportu niż wywóz z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej jest obowiązkiem powstającym nie z mocy decyzji administracyjnej, lecz z mocy samego prawa z chwilą zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wiąże powstanie tego zobowiązania, a więc z chwilą zawarcia przed notariuszem umowy sprzedaży nieruchomości, zaś decyzja organu podatkowego określająca

Prawo odmowy zeznań, określone w art. 182 § 1 k.p.k., przysługuje każdemu świadkowi, a więc także małoletniemu.

Zawarte w dyspozycji art. 163 § 1 k.k. znamię „mienie w wielkich rozmiarach” odnosi się do cech przestrzennych substancji materialnej objętej zagrożeniem - nie wyraża natomiast warunku odpowiedzialności w postaci określonej wartości tego mienia. Wartość mienia zagrożonego sprowadzonym przez sprawcę zdarzeniem, określonym w tym przepisie - podobnie jak inne cechy indywidualizujące czyn - ma wpływ na

Delegowanie w trybie określonym w art. 77 § 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) uprawnia do pełnienia wszystkich obowiązków sędziego we wskazanym sądzie w czasie określonym zarządzeniem o delegowaniu.

Kwota podatku od towarów i usług, która została zwrócona przez organ podatkowy na podstawie art. 14a ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz z uchybieniem określonego w tym przepisie terminu, nie stanowi nadpłaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

1. Pojęcie dostępu do drogi publicznej należy odnosić do języka potocznego i rozumieć jako możliwość swobodnego wjazdu i wyjazdu z nieruchomości, z budynku lub innego obiektu na drogę publiczną, przy uwzględnieniu konkretnych, miejscowych warunków, przy czym chodzi tu właśnie o "dostęp" co z pewnością obejmuje nie tylko parametry techniczne ale przede wszystkim funkcję dostępu /np. wjazd o szerokości

Jeżeli w jednej decyzji organ podatkowy stwierdza nadpłatę podatku za następny miesiąc, to ma obowiązek tak nadpłacony podatek zaliczyć na poczet stwierdzonych zaległości podatkowych, w tym odsetek za zwłokę.