W postępowaniu egzekucyjnym w administracji w celu przymuszenia do spełnienia przez zobowiązanego obowiązku przewidziane jest nakładanie grzywny, przy czym grzywna ta może być nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie, a jeśli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów Prawa budowlanego grzywna jest jednorazowa /art. 119 par. 1 i art. 121 par. 1

Przepisy tej ustawy przewidują bowiem możliwość zalegalizowania robót budowlanych rozpoczętych bez wymaganego pozwolenia na budowę. Do takiej legalizacji może dojść m.in. poprzez udzielenie pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Sytuację taką przewiduje wprost art. 51 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, który stosuje się, jak wynika z art

1. Nie można za drogę w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ uznać nieruchomości, która nie stanowi własności Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. 2. Nie można za inne miejsce publiczne w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm.

W zażaleniu na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania nakazu inspektora pracy pracodawca nie może kwestionować zasadności wydania tego nakazu.

Brak podstaw prawnych, aby upływu terminu określonego w art. 146 par. 1 Kpa nie uwzględniać dlatego, że organ administracyjny był bezczynny. Jedyną formą zadośćuczynienia dla strony, która poniosła w takiej sytuacji szkodę, jest możliwość żądania odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 153 par. 1 Kpa/.

W stanie prawnym obowiązującym w latach 1996-1999 płatności dokonane przed wykonaniem usługi mają charakter zaliczek, a nie częściowych płatności za usługę i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli nie sięgają wartości połowy ceny za usługę.

Udzielenie pozwolenia na użytkowanie nie ma żadnego znaczenia dla stosunków własnościowych. Decyzja ta przesądza jedynie o tym, że z technicznego punktu widzenia przeprowadzone roboty budowlane można zaakceptować. Wszelkie kwestie własnościowe są nadal otwarte.

Zawinienie pełnomocnika /strony/ w uchybieniu terminu, stanowi spełnienie negatywnej przesłanki, przewidzianej art. 58 par. 1 Kpa i wyłączającej dopuszczalność przywrócenia uchybionego terminu do wniesienia skargi. Prowadzi to do oddalenia wniosku o przywrócenie powyższego terminu.

Wykonanie decyzji o udostępnieniu terenu polega na znoszeniu działań inwestora, czyli nieczynieniu przeszkód w korzystaniu z nieruchomości w celu wykonania robót budowlanych określonych w decyzji. Nie jest zaś obowiązkiem właściciela usuwanie z jego gruntu jakichkolwiek rzeczy.

Wniesienie przez jednoosobową spółkę Skarbu Państwa wkładu niepieniężnego w postaci 51 procent akcji do innej spółki akcyjnej stanowi udostępnienie akcji osobom trzecim w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./.

Dom pomocy społecznej, zaspokajając potrzeby bytowe, opiekuńcze, wspomagające itp. osób uprawnionych do zamieszkiwania w nim, jest dla tych osób domem mieszkalnym. Budynek domu pomocy społecznej powinien więc być opodatkowany stawkami podatku od nieruchomości przewidzianymi dla budynków mieszkalnych.

Importer, który zadeklarował inną ilość towaru w poszczególnych kartonach danej partii towaru niż faktycznie przywiózł, ale te nadwyżki i niedobory się kompensowały, nie powinien być obciążony opłatą manipulacyjną dodatkową.

Niedopuszczalne jest w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi do sądu i zmierzającym do skontrolowania legalności zaskarżonej decyzji, orzekanie w przedmiocie utraty ważności wiążącej informacji taryfowej, z wszelkimi tego konsekwencjami wynikającymi z art. 5 par. 8 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./.

Ustalenie, że czynność naliczenia przez Spółkę premii dla członków zarządu była w tym zakresie czynnością pozorną, zmierzającą nie do dodatkowego wynagrodzenia zatrudnionych w Spółce osób, lecz do umożliwienia im spłaty zaciągniętych wobec Spółki zobowiązań z tytułu nierozliczonych zaliczek, prowadzić musi w konsekwencji do wniosku, że wynikający z naliczenia premii wydatek nie został w żadnej mierze

Wybetonowany lub wyasfaltowany bądź wyłożony warstwą kamienno-żużlową związaną betonem parking, biorąc pod uwagę treść art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ i zawarty w nim podział obiektów budowlanych należy zaliczyć do budowli. Natomiast samo wyłożenie terenu przeznaczonego na miejsce postoju samochodów żużlem nie można uznać za obiekt

Przy dokonywaniu na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług /określania wielkości zwrotu/ organ podatkowy nie jest uprawniony do uwzględniania podatku naliczonego niezadeklarowanego przez podatnika w fazie samoobliczenia podatku.

Uprawnienia o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozie pracy przez III Rzeszę i ZSRR należą do sfery osobistych uprawnień strony, są ściśle z nią związane; nie należą więc do spadku, stąd nie nabywają ich spadkobiercy zmarłej strony, ani z mocy szczególnych przepisów nie przechodzą one na rzecz innych osób z chwilą śmierci strony. Wynika to

Przepis art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania, gdy podatnik wystawia fakturę wskutek zastosowania się do błędnej interpretacji organu podatkowego.

Przepis par. 70 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ nie jest zgodny z art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm

Użyte w art. 48 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez ustawodawcę pojęcie nieostre oraz sformułowanie "może" stanowi, że decyzja w sprawie zapłaty podatku na raty jest decyzją uznaniową tzn. pozostawiającą organom podatkowym możliwość wyboru konsekwencji prawnej. Poza koniecznością wniosku o raty pochodzącego od podatnika oraz wykazanie ważnego interesu podatnika wskazany przepis ani inne postanowienia

Zwrot kosztów postępowania w sprawie podatkowej następuje wyłącznie na żądanie strony. Żądanie takie winno być zgłoszone przed wydaniem decyzji w sprawie, pod rygorem utraty roszczenia /art. 266 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Przy dokonywaniu oceny „niebezpieczności” przedmiotu z punktu widzenia kwalifikacji prawnej z art. 223 k.k. (także art. 280 § 2 k.k.), istotne znaczenie będą miały takie cechy (właściwości) przedmiotu, które sprawią, że wykorzystanie zwykłych funkcji lub działania przedmiotu przeciwko człowiekowi spowoduje powstanie realnego zagrożenia o równowartości odpowiadającej użyciu broni palnej lub noża.

Wydanie „orzeczenia surowszego” w rozumieniu art. 443 k.p.k. - po uchyleniu orzeczenia i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania - jest dopuszczalne w dalszym postępowaniu tylko wówczas, gdy uchylenie to nastąpiło na skutek uwzględnienia środka odwoławczego wniesionego na niekorzyść oskarżonego, i to jedynie w granicach zaskarżenia na niekorzyść lub gdy uchylenie orzeczenia nastąpiło z mocy samej