Kara pieniężna za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia przewidziana w art. 110 ust. 1b pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ ma charakter obligatoryjny. Oznacza to, że właściwy organ ma obowiązek ją wymierzyć w przypadku wystąpienia przesłanek określonych w tym przepisie, ponieważ jej wymierzenie jest normatywnie wyrażonym

Regulacje prawne wprowadzone ustawą z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1996 nr 143 poz. 661 ze zm. a także sam tytuł ustawy/ nakazują przyjąć, że ten akt prawny dotyczy tylko zwrotu takiego majątku związkowego, który został przejęty w związku z wprowadzeniem stanu wojennego, nie zaś

Umowa sponsoringu polegająca na odpłatnym umieszczeniu reklam na koszulkach zawodników jest usługą w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Usługi te zgodnie z art. 18 ust. 1 cytowanej ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22 procent.

Zarówno art. 48 jak i art. 86 ust. 2 pkt 2 oraz art. 86a ust. 2, a w szczególności art. 110 ust. 1b pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ dotyczą usuwania drzew jako całości a nie ich części nawet jeśli obejmuj ą one jeden z pni drzewa. Kara wymierzana na podstawie art. 110 ust. 1b pkt 2 ww. ustawy dotyczyła tylko tych przypadków

Stosownie do przepisu art. 52 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ podatkowy nie może potraktować na równi z zaległością podatkową zwrotu podatku, jeżeli podatnik wykaże, że zwrot nie nastąpił z jego winy. Brzmienie wymienionego przepisu prawa prowadzi do wniosku, że wykazanie przez podatnika braku winy powinno nastąpić w toku postępowania

Zrealizowanie inwestycji nie stanowi o nieodwracalności skutków prawnych, przesądzając jedynie o stanie faktycznym a nie prawnym sprawy.

Celem postępowania opartego na art. 113 par. 2 Kpa nie jest korygowanie rozstrzygnięcia, a jedynie wyjaśnienie przez organ jak rozumie własne rozstrzygnięcie.

Korzystający z procedury składu celnego ma interes prawny w kwestionowaniu decyzji organu celnego, mocą której na podstawie art. 65 par. 4 pkt 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ uznano zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości długu celnego.

Gdy zostanie skonkretyzowany przedmiot wykonanych prac /ilościowe lub wartościowe ujęcie przedmiotu opodatkowania/ można będzie ocenić jego wartość, względnie posłużyć się szacunkiem /art. 23 par. 1 Ordynacji podatkowej/. W toku dalszego postępowania należy dążyć do ustalenia, co konkretnie zostało wykonane przy założeniu, że w tym czasie inne firmy wykonywały podobne roboty. Dopiero, gdy podatnik

Agencja Celna, która dokonała zgłoszenia celnego towaru w imieniu importera jest osobą zgłaszającą w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 23 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ i w myśl art. 209 par. 3 Kodeksu celnego także dłużnikiem, na którym spoczywa obowiązek zapłacenia kwoty wynikającej z długu celnego /art. 3 par. 1 pkt 3/. Skoro Agencja Celna jako zgłaszająca

Za zmianę sposobu użytkowania obiektu niepodobna uznać samej tylko zmiany właściciela, czy użytkownika obiektu oraz nazwy, pod jaką prowadzona jest ta sama działalność.

W sprawie o wyrejestrowanie pojazdu /art. 79 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, która jest inną sprawą administracyjną niż sprawa o zarejestrowanie pojazdu, właściwość organu ustala się według miejsca zamieszkania strony zgodnie z ogólnymi regułami sformułowanymi w art. 21 par. 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.