Z treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ zaliczającego do zadań własnych gminy sprawy dotyczące ochrony środowiska i ochrony zdrowia mieszkańców nie można wyprowadzać uprawnienia gminy do uczestniczenia w postępowaniu w indywidualnej sprawie nawet jeśli postępowanie to jest związane z ochroną środowiska.

Błędne pouczenie przez organ egzekucyjny nie może kształtować właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o wyłączenie wierzytelności spod egzekucji /art. 40 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, a w konsekwencji nie może prowadzić do merytorycznego rozpoznania skargi przez ten Sąd.

Do weryfikacji merytorycznej prawidłowości samoobliczenia podatku nie służą czynności sprawdzające lecz postępowanie podatkowe kończące się - jeśli kwota zwrotu różnicy podatku jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez podatnika - wydaniem decyzji określającej prawidłową kwotę zwrotu lub nawet zobowiązania podatkowego, zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Wcześniejsze podjęcie czynności

Lokalem będącym w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 ze zm.) jest lokal, co do którego decyzja o jego przydziale lub o jego opróżnieniu należy do kompetencji jednostek podległych temu organowi.

Niedopuszczalność odwołania wyklucza badanie kwestii zachowania terminu do jego wniesienia a także czyni bezprzedmiotowym postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Z zawisłością sprawy przed organem odwoławczym mamy do czynienia od momentu wniesienia odwołania do momentu wydania decyzji ostatecznej - w tym okresie organ I instancji nie może stwierdzić bezprzedmiotowości swojej decyzji. Natomiast po wydaniu decyzji ostatecznej, stan zawisłości sprawy ustaje i nie ma żadnych przeszkód formalnych do wydania decyzji w trybie art. 162 par. 1 Kpa, jeżeli są tylko przesłanki

Właścicielem nieruchomości, o którym mowa w art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, uprawnionym do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości jest osoba zbywcy, wymieniona w akcie notarialnym sporządzonym na podstawie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości /Dz.U. 1972 nr 10 poz. 64 ze

Dopuszczalność stwierdzenia nieważności decyzji, kontrolowanej uprzednio przez sąd administracyjny, będzie istniała wtedy, gdy podstawa stwierdzenia nieważności ujawniona zostanie po wydaniu wyroku oddalającego skargę /np. przesłanka określona w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/, a zatem gdy była ona nieznana w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

1. W razie dokonanej samowolnej zmiany sposobu użytkowania właściwy organ może odpowiednio zastosować regulację zawartą w art. 51 w związku z art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ albo na zasadzie art. 71 ust. 3 tego Prawa nakazać przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania. Żaden z tych przepisów nie przewiduje możliwości nałożenia obowiązku

W razie sporu pomiędzy zainteresowanymi osobami, czy obiekt budowlany został zaprojektowany w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy, organ administracyjny może sięgnąć po dowód z opinii biegłych.

Niezapłacenie podatku wykazanego w fakturze przez jej wystawcę nie ma decydującego wpływu na możliwość obniżenia przez nabywcę towaru /usługi/ podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze. W sytuacji przewidzianej w par. 54 ust. 4 pkt 2 i ust. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Do podatku akcyzowego nie mają zastosowania przepisy par. 54 ust. 4 pkt 2 i ust. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm. obecnie par. 48 ust. 4 pkt 2 i ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy

1. Kwestie orzekania o charakterze terenu, na którym znajduje się obiekt w którym ma nastąpić zameldowanie oraz o charakterze obiektu - altany i możliwości wykorzystywania jej na pobyt stały lub czasowy ludzi należą do innych organów w administracji publicznej i są rozpatrywane w innym trybie. 2. Nie jest rzeczą organu właściwego w sprawach ewidencji ludności dokonywanie oceny, czy określony obiekt

W przepisach prawa administracyjnego brak jest podstaw prawnych do żądania od organów nadzoru budowlanego ustalenia, że uszkodzenia budynków pozostają w związku przyczynowym z natężeniem ruchu ciężkich pojazdów mechanicznych. Roszczenia w tych sprawach mogą być dochodzone w drodze powództwa cywilnego przed sądami powszechnymi.

Nie może dojść do zainicjowania kolejnego etapu procesu budowlanego /wynikającego z art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w sytuacji, gdy inwestor nie dysponuje ani decyzją o ustaleniu warunków zabudowy, ani decyzją o pozwoleniu na budowę. Rozstrzygnięcie podjęte w trybie art. 51 legalizowałoby w takim przypadku dotychczasowe roboty inwestora

Wydana na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa decyzja uchylająca /kasacyjna/ związana być musi z rozstrzygnięciem następczym polegającym - w zależności od ustaleń - albo na odmiennym orzeczeniu, co do istoty sprawy /przy respektowaniu określonego w art. 139 Kpa zakazu reformationis in peius/, albo na umorzeniu postępowania pierwszej instancji.