Wydanie inwestorowi decyzji o pozwoleniu na budowę w sytuacji, gdy decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu była wydana na rzecz inwestora zastępczego, nie uzasadnia orzeczenia o stwierdzeniu nieważności pozwolenia na budowę. Nie w każdym też wypadku zasadne jest stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę inwestycji realizowanej etapami. Nie występuje zwłaszcza przesłanka

Decyzja wydana na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie może ograniczać się do nakazania inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy przedłożenia określonej dokumentacji, ekspertyz i ocen, ale musi wskazywać przede wszystkim konkretne czynności faktyczne mające na celu doprowadzenie wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem.

Rejestracja przez przedsiębiorcę znaku towarowego, którego elementem jest znak towarowy konkurenta, funkcjonującego na rynku od wielu już lat, pozwala na przyjęcie domniemania, że wspomniany przedsiębiorca świadomie naruszył cudze prawo własności, a także i zasady współżycia społecznego. Tym samym istnieją uzasadnione podstawy do unieważnienia prawa z rejestracji na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z

Zasada trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych /art. 16 par. 1 zd. 1 Kpa/ wymaga ścisłego przestrzegania granic rozpoznania sprawy przeznaczonych dla konkretnego, przewidzianego przez kodeks postępowania administracyjnego trybu eliminacji z obrotu prawnego ostatecznej decyzji administracyjnej. Przesłanki stosowania każdego z tych trybów nie mogą być stosowane zamiennie, bądź łącznie w ramach

1. Przepisy prawa przewidują dwa odrębne powody sprzeciwu. Pierwszym, zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. "a" ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 105 poz. 1126 ze zm./ jest niedopełnienie przez inwestora we właściwym terminie obowiązku uzupełnienia brakujących dokumentów, mimo wezwania go do tego przez organ postanowieniem. Drugim rodzajem sprzeciwu, znajdującym oparcie w art.

Nie może być traktowane, zwłaszcza jako wypełnienie przez osobę ubiegającą się o wydanie pozwolenia na budowę obowiązku wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, określonego w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/, powoływanie się - zamiast wyraźnej zgody - na milczenie podmiotu, od którego zależy powstanie wymaganego

Układ Europejski został podpisany i ratyfikowany przed wejściem w życie aktualnie obowiązującej Konstytucji. Istotnie ten akt prawny po raz pierwszy uregulował precyzyjnie miejsce w hierarchii aktów prawnych umów międzynarodowych. Ponieważ pod rządami poprzednio obowiązującej Konstytucji obowiązywał inny tryb ratyfikacji umów międzynarodowych, ustawodawca musiał się również odnieść do wcześniej podpisanych

Decyzja udzielająca pozwolenia na wznowienie robót budowlanych musi być oparta na ocenie, czy dany obiekt spełnia wszystkie wymagania techniczno-budowlane, określone przede wszystkim w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ oraz art

W decyzji wydanej na podstawie art. 151 par. 2 Kpa organ powinien w sposób wyraźny, nie budzący wątpliwości stwierdzić naruszenia prawa decyzji dotychczasowej i wskazać okoliczności z powodu których nie uchylił tej decyzji. Ma to istotne znaczenie, gdyż decyzja tego rodzaju stanowi podstawę, zgodnie z art. 153 par. 1 Kpa do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym.

Przewidziany w art. 38 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.) termin do składania sprawozdania o źródłach pozyskania środków finansowych nie później niż do 31 marca każdego roku ma charakter terminu ustawowego i jego przekroczenie powoduje odrzucenie sprawozdania (art. 38a tej ustawy).

W ramach unormowania z art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ mieszczą się tylko takie obiekty budowlane, które nie wymagają pozwolenia na budowę albo zgłoszenia i tylko w stosunku do takich obiektów organ uprawniony jest wszcząć postępowanie w tym trybie.

1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie

Ustawowy zastaw powstały przed dniem 1 stycznia 1998 r., to jest przed datą wejścia w życie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), wygasł z mocy jej art. 327, bez względu na fazę postępowania egzekucyjnego, jeżeli przedmiot zastawu nie został wcześniej sprzedany.

Partia polityczna nie może dysponować środkami finansowymi zgromadzonymi poza rachunkiem bankowym, niezależnie od tego czy utworzyła fundusz wyborczy (art. 24 ust. 8 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

Nie jest dopuszczalne prowadzenie wspólnego rachunku bankowego przez partię polityczną i inne podmioty, bowiem jest to sprzeczne z zasadą jawności źródeł finansowania tych partii (art. 23a ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.).

Organ odwoławczy mimo cofnięcia odwołania winien decyzję organu pierwszej instancji poddać kontroli w aspekcie naruszenia prawa, stosownie do treści art. 137 Kpa. W przypadku cofnięcia odwołania przed rozpoznaniem sprawy przez organ odwoławczy powstaje sytuacja prawna, w której wydana została decyzja przez organ I instancji, a ustawodawca uznał za konieczne, by organ odwoławczy sprawdził, po cofnięciu