Rodzaj i sposób postępowania pracownika może wskazywać na stopień jego zawinienia w naruszeniu podstawowych obowiązków pracowniczych. Ustalenie stopnia winy pracownika następuje wówczas w drodze uprawnionego domniemania faktycznego. Pracodawca nie jest obowiązany do wykazania jaką rolę pełnili poszczególni pracownicy, jeżeli działali wspólnie dokonując ciężkiego naruszenia ich podstawowych obowiązków

Celem art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest dyscyplinowanie podatników nie wykonujących obowiązku ewidencjonowania sprzedaży, na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, przy użyciu kas rejestrujących, stąd skutek finansowy, przewidzianej w tym przepisie utraty prawa do obniżenia

Zarządzenie starosty powiatu, mające charakter generalny, może być zaskarżone do Naczeknego Sądu Administracyjnego /art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - Dz.U. nr 91 poz. 578 ze zm./.

Zmiany organizacyjne, które nie pozostają w związku przyczynowym z koniecznością lub potrzebą zwolnienia konkretnego pracownika, nie stanowią uzasadnionej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę (art. 45 § 1 KP).

1. Pojęcie „nowości” projektu racjonalizatorskiego w rozumieniu art. 83 i 85 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (jednolity tekst: Dz.U. z 1984 r. Nr 33, poz. 177 ze zm.) należy odnosić do stanu techniki w jednostce gospodarki uspołecznionej, w której zastosowano projekt. 2. Pozasądowa ekspertyza rzeczoznawcy sporządzona na zlecenie strony nie podlega ocenie sądu jako dowód z opinii

1. Celem ustawodawcy w konstrukcji przepisu art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ było niewątpliwie wyeliminowanie z obrotu tzw. "pustych faktur" to znaczy faktur, które nie obrazują rzeczywistego obrotu i jednocześnie zdyscyplinowanie wystawców faktur, którzy powinni się liczyć z koniecznością zapłaty wykazanego

Warunki, jakie spełnić musi sprzedawca dla zastosowania stawki podatku "0" procent do sprzedaży towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, zawarte są w art. 21d ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Sprzedawca obowiązany jest poinformować właściwy urząd skarbowy w formie pisemnej, że jest sprzedawcą

Przepisy art. 264 i 265 KP nie dotyczą roszczeń pracownika w razie rozwiązania się umowy o pracę w wyniku upływu terminu, na jaki została zawarta.

Odliczenie lub zwrot podatku naliczonego jest możliwy jeżeli poniesiony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ usługi świadczone przez pracodawcę na działalność między innymi sportowo-rekreacyjną stanowią działalność socjalną, a więc stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45

Wystawienie rachunku uproszczonego nie dokumentującego sprzedaży nie powoduje powstania obowiązku podatkowego i pozostaje bez wpływu na treść obowiązku w podatku od towarów i usług determinowaną faktycznymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu lub mającymi wpływ na wysokość należności podatkowej albo kwoty zwrotu różnicy podatku.

Warunkiem wyboru zwolnienia od podatku VAT jest złożenie przez podatnika, przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży w urzędzie skarbowym pisemnego oświadczenia o wyborze zwolnienia.

„Ubruttowienie” przez pracodawcę wynagrodzenia, czyli jego przeliczenie na podstawie art. 110 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), nie było czynnością prawną (art. 56 KC).

Decyzje wydane w oparciu o art. 48 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ są decyzjami o charakterze uznaniowym. Oznacza to, że ustalenie przez organy podatkowe okoliczności stanowiących ważny interes podatnika uzasadniających ewentualne rozłożenie na raty zaległości podatkowej, stanowi konieczną przesłankę dla wydania decyzji, ale samo przez

Dokonując oceny prawnej zachowania sprawcy polegającego na „nakłanianiu” innej osoby do uprawiania prostytucji (art.204 § 1 k.k.), w tym za granicą albo „zwabianiu” jej - a także „uprowadzeniu” - w celu uprawiania tej prostytucji za granicą (art. 204 § 4 k.k.) oraz jednocześnie na dostarczeniu tej osoby za granicę dla celu tego procederu, nie można pomijać kwestii odpowiedzialności przewidzianej w

1. O "rażącym" naruszeniu prawa można mówić jedynie wtedy, gdy stwierdzone naruszenie ma znacznie większą wagę, aniżeli stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej. 2. Nie jest naruszeniem prawa w ogóle /ani materialnego ani też procesowego co do braku wnikliwości w rozpatrywaniu sprawy/ niezastosowanie w sprawie skróconego terminu zwrotu różnicy podatku w okresie 15 dni na podstawie art. 21 ust

W przypadku wniosku o stwierdzenie nieważności z powodu rażącego naruszenia prawa strona winna wykazać, że treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i że charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.

Postanowienie wstępne sądu powszechnego uznające żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali wydane na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ rodzi uprawnienie opisane w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Zawarte w decyzji administracyjnej organu inspekcji weterynaryjnej określenie środków likwidacji choroby zakaźnej zwierząt podlega merytorycznej ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Wynikające z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ ograniczenia co do zakresu swobody korzystania z nieruchomości gruntowej lub budynku stanowiącego odrębną od gruntu nieruchomość rozciąga się na każdoczesnego właściciela tych nieruchomości, ograniczenia te bowiem wprowadzone zostały nie ze względu na osobę właściciela, lecz ze względu na będącą przedmiotem