Orzeczenia
Istota omyłek, o których mowa w art. 113 par. 1 Kpa leży w tym, że w orzeczeniu wyrażono coś, co widocznie niezgodne jest z myślą wyrażoną niedwuznacznie przez władzę, a zostało wypowiedziane tylko przez przeoczenie, niewłaściwy dobór słów, omyłkę pisarską.
Jeśli koszty wynajęcia nieruchomości miały bezpośredni związek z osiągniętym przez najemcę przychodem, a podwyższenie wysokości czynszu uzasadnione było zmniejszeniem innych obciążeń najemcy związanych z tą nieruchomością, to zakwestionowanie części kosztów najmu nie znajduje oparcia w przepisach o podatku dochodowym. Tym samym nie mogło być dokonane zmniejszenie podatku naliczonego obniżającego podatek
Organ zatrudnienia, właściwy do umorzenia części pożyczki z Funduszu Pracy, po stwierdzeniu, że pożyczkobiorca nie spełnia warunków do jej umorzenia wynikających z art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ powinien w tym samym postępowaniu zbadać czy za umorzeniem przemawiają szczególne względy gospodarcze lub społeczne
Toczące się postępowanie o zwrot nieruchomości nie jest zagadnieniem wstępnym w postępowaniu w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Nie jest dopuszczalne utożsamianie cofnięcia wniosku o pozwolenie na budowę z bezprzedmiotowością postępowania w tym przedmiocie, skoro cofnięcie wniosku jest objęte odrębnym unormowaniem.
1. Jeżeli leasingobiorca wziął w odpłatne użytkowanie i zaliczył do swojego majątku trwałego samochody osobowe o ładowności do 500 kg to ich przyjęcie traktować należy na równi z zakupem. Uniemożliwia to skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od czynszu. 2. Słowo clifing pochodzące od skrótu firmy nie jest terminem prawnym a wprowadzenie nazwy umowy dokonane zostało z naruszeniem
W dniu 15 lutego 2000 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 stycznia 2000 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz innych ustaw /Dz.U. nr 6 poz. 70/. Unormowaniami zawartymi w tej ustawie został zmieniony przepis art. 129 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, który uzyskał brzmienie, że odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie
1. Mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danej osoby. Tak rozumiany interes prawny mają właściciele działek sąsiednich. Interes ten wynika zarówno z art. 5 ust. 2 ustawy
1. Wyznaczenie składnic złomu, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, następuje więc w drodze koncesji, mocą której właściwy organ /wojewoda/ upoważnia konkretne podmioty gospodarcze do wydawania zaświadczeń o kasacji, które wywołują skutki w sferze prawa publicznego w postaci możliwości wyrejestrowania pojazdu. 2.
Jeżeli projekt planu zagospodarowania przestrzennego zamyka na przyszłość możliwość swobodnego dysponowania nieruchomością, tym samym narusza interes prawny właściciela w rozumieniu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, niezależnie od tego, czy taką możliwość miał przed stworzeniem tego projektu. Naruszenie interesu prawnego
Wniesienie skargi przed upływem 30 dni od dnia doręczenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa skutkuje odrzuceniem skargi jako niedopuszczalne.
1. Art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe /t.j. Dz.U. 2000 nr 50 poz. 601/ stanowi wystarczającą podstawę prawną do wprowadzenia przez Radę m.st. Warszawy obowiązku instalowania w taksówce drukarki dla wydawania pokwitowań za przejazd z wykazaniem elementów kształtujących należność za przejazd. 2. Z przekroczeniem zakresu ustawowego upoważnienia w uchwale wprowadzono element
Uchwała zarządu gminy zatwierdzająca projekt ugody pomiędzy gminą a kupcem dotycząca wzajemnych rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska nie jest uchwałą z zakresie administracji publicznej, podlegającą zaskarżeniu na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Ustalenie zasad rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska.
Jeżeli podczas wznowionego postępowania okaże się, że poprzednio wydana decyzja nie była wadliwa materialnie, a tylko formalnie /poprzez wadę procesową powodującą wznowienie postępowania/, to organ prowadzący postępowanie wznowione, jest uprawniony do zastosowania trybu z art. 146 par. 2 Kpa.
1. W przypadku dostrzeżenia niezgodności pomiędzy ostateczną decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu a miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego, organ wydający pozwolenie na budowę może jedynie zawiadomić organ właściwy do stwierdzenia nieważności tej decyzji i do czasu rozstrzygnięcia tej kwestii może jedynie zawiesić postępowanie, nie ma natomiast prawa uchylić
Organ odwoławczy rozpoznając sprawę o przyznanie pomocy pieniężnej na usamodzielnienie lub kontynuowanie nauki, o której mowa w art. 33p ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ uwzględnia waloryzację kwot określonych w art. 4 ust. 1 tej ustawy dokonaną po wydaniu decyzji przez organ pierwszej instancji.
Na skutek naruszenia zakresu upoważnienia ustawowego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w części dotyczącej przekroczenia dopuszczalnego nacisku osi jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U.
Przepis art. 27a ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 8 października 1999 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej i ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 90 poz. 1001/ nie ma zastosowania do osoby otrzymującej rentę odszkodowawczą na podstawie przepisów
Małżonkowie tworzący rodzinę zastępczą są rodziną, o której mowa w art. 33e ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, w brzmieniu tego przepisu przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych ustaw /Dz.U. nr 72 poz. 748/, także wówczas gdy jeden z małżonków nie może być zobowiązany
Przewidziane w art. 40 ust. 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ upoważnienie ustawowe, określając zakres uprawnień Rady Ministrów do wydania rozporządzenia wykonawczego nie przewidziało prawnej możliwości wprowadzenia przez ten organ jakichkolwiek instrumentów waloryzacyjnych. Gdyby ustawodawca taką możliwość przewidział, sam wprowadziłby w ustawie stosowne
Wprowadzenie do systemu prawnego instrumentów waloryzacyjnych jest odstępstwem od zasady nominalizmu. Decyzja jako jednostronne władcze rozstrzygnięcie musi mieć podstawę ustawową nie tylko dotyczącą samej możliwości jej wydania, ale także zawarcia w niej odpowiedniej treści -zawarcia w decyzji waloryzacyjnej klauzuli, określającej wysokość świadczenia z tytułu opłaty.