Uchwała rady gminy o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, co do której nastąpiło stwierdzenie jej niezgodności z prawem przez Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 94 ust. 2 w zw. z art. 101 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowi przeszkody do założenia ksiąg wieczystych dla nieruchomości powstałych w wyniku przeprowadzonego scalenia

Zmiana statutu przez bank w formie spółki akcyjnej, polegająca na rozszerzeniu zakresu wykonywanych czynności bankowych, nie stanowi zmiany przedmiotu przedsiębiorstwa spółki w rozumieniu art. 409 k.h.

Uchwała rady gminy o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, co do której nastąpiło stwierdzenie jej niezgodności z prawem przez Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 94 ust. 2 w zw. z art. 101 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, nie stanowi przeszkody do założenia ksiąg wieczystych dla nieruchomości powstałych w wyniku przeprowadzonego scalenia

I. Konkurencyjna wobec Warszawskiej Spółdzielni Handlowej (...) działalność gospodarcza prowadzona przez osobę zamierzającą wstąpić do tej Spółdzielni lub przez jej małżonka może stanowić podstawę – w świetle postanowień statutu Spółdzielni – wykluczającą możliwość nabycia członkostwa w tej Spółdzielni. II. Nie pozostają w sprzeczności z przepisami prawa postanowienia statutu Warszawskiej Spółdzielni

1. Dopuszczalna jest argumentacja a maiori ad minus przewidująca, że skoro ustawodawca upoważnił rady gmin do wprowadzenia innych zwolnień niż określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, to tym samym dopuścił możliwość stosowania zwolnień częściowych. 2. Odwołania się do zasady powszechności opodatkowania nie podzielił Sąd

1. Przepis art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ daje możliwość działania organom podatkowym /umorzenia zaległości podatkowych/ w przypadkach uzasadnionych przede wszystkim własnym interesem podatnika. 2. Prawo domagania się umorzenia zaległości podatkowych jest prawem o charakterze osobistym, związanym ściśle z osobą podatnika. Nie podlega

Nie narusza art. 30 § 4 KP wskazanie przez pracodawcę w oświadczeniu woli o wypowiedzeniu umowy o pracę błędnej podstawy prawnej odnoszącej się do przyczyny opisowo powołanej, rzeczywistej, konkretnej i uzasadniającej wypowiedzenie, o której pracownik wiedział.

1. Postanowienia aktu założycielskiego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie mogą stanowić podstawy kasacji, gdyż nie są prawem materialnym w rozumieniu art. 3931 pkt 1 KPC. 2. Przepisy, w których mowa jest o członku zarządu spółki, nie mają zastosowania do byłego członka tego zarządu, nawet gdy czynności (roszczenia) dotyczą jego stosunku pracy powstałego i istniejącego w czasie, gdy był członkiem

Przepis art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.) oznacza, że zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych podlegają także świadczenia powstałe w dniu nie-wypłacalności pracodawcy lub ustania stosunku pracy, ale pod warunkiem, że spełnione są wymagania art. 6 ust

Naruszenie obowiązku zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 100 § 2 pkt 4 KP) może polegać na uzyskaniu wiedzy o nich przez nieuprawnionego pracownika.

Przepis art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80 ze zm.) jest przepisem odrębnym w rozumieniu art. 68 § 1 KP, pozwalającym na nawiązanie stosunku pracy z zarządcą komisarycznym na podstawie powołania. Zależnie od woli stron zarządca komisaryczny może wykonywać swoje czynności także na podstawie umowy cywilnoprawnej

Odprawa przewidziana w art. 28 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) przysługuje, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z przejściem pracownika na emeryturę, choćby ją wcześniej pobierał.

Błędy w przedstawionym przez komornika wyliczeniu wynagrodzenia prowizyjnego nie są równoznaczne z naruszeniem przewidzianego w art. 124 KP obowiązku zwrotu mienia lub wyliczenia się z niego, jeżeli decyzja w sprawie wypłaty podejmowana jest przez sąd rejonowy jako pracodawcę.

Po przekształceniu innego aktu zakładowego określającego zasady wynagradzania za pracę w regulamin wynagradzania w rozumieniu art. 772 KP (art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.) jego postanowienie mniej korzystne dla pracowników niż wynikające z umów o pracę należało wprowadzić w drodze wypowiedzenia

1. Premia przewidziana w regulaminie wynagradzania, której wypłata uzależniona jest od jej uruchomienia i szczegółowego ustalenia warunków premiowania przez pracodawcę, do czasu wykonania tych czynności jest tzw. premią uznaniową (nagrodą). 2. Odręczna notatka przełożonego zawierająca obliczenia ewentualnej nagrody, której adresatem nie jest pracownik, nie stanowi przyrzeczenia jej wypłaty.

1. Wynagrodzenie nazwane w umowie o pracę „ryczałtowym”, przy jednoczesnym wskazaniu, że przysługuje w określonej kwocie za miesiąc pracy, należy traktować jako miesięczną stawkę wynagrodzenia pracownika w pojęciu art. 134 § 1-2 KP. 2. Okoliczność, iż sposób ukształtowania przez strony w umowie o pracę wynagrodzenia pracownika jest dla niego korzystny, przy uwzględnieniu zarobków innych pracowników

Treści przepisów art. 14 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można bowiem interpretować w oderwaniu od przepisów ogólnych tej ustawy, normujących zakres podmiotowy i przedmiotowy oraz moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT. Przepis art. 2 ust. 1 stanowi, że opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów

Określenie w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ najmu jako źródła przychodu, oprócz innych źródeł, nie uzasadnia jego wyodrębnienia ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza i traktowania jako samoistnego źródła przychodu. Osobne wymienienie najmu jako źródła przychodu było spowodowane tym, że najem

Wykonywanie robót remontowych bez wymaganego pozwolenia lub zgłoszenia nie jest obwarowane sankcją przymusowej rozbiórki na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. W grę może wchodzić natomiast postępowanie w trybie art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego, gdyby organy nadzoru budowlanego uznały, że wykonane roboty budowlane naruszają prawo.

Do rozstrzygnięcia sporu o zgodności z prawem jednostronnej czynności prawnej tj. oświadczenia Zarządu gminy o skorzystaniu z prawa pierwokupu o jakim mowa w art. 109 i art. 110 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, właściwy jest sąd powszechny /art. 2 par. 1 Kpc/.

Przepis art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ na równych prawach z okresami aktywności zawodowej wymienionymi w ust. 1 pkt 2 tego przepisu, traktuje okresy w czasie których zatrudnienie nie było wykonywane z ważnych i usprawiedliwionych przyczyn, a są to okresy mające znaczenie również i dla nabycia uprawnień

Obciążający współwłaścicieli nieruchomości obowiązek wykonania określonych robót budowlanych, o których mowa w art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, dotyczy świadczenia niepodzielnego. Na gruncie Kodeksu cywilnego dłużnicy zobowiązani do takiego oświadczenia są odpowiedzialni za jego spełnienie, jako dłużnicy solidarni /art. 380 par. 1 Kc/. Oznacza to

Stosownie do przepisu art. 157 par. 1 Kpa organem właściwym do stwierdzenia nieważności orzeczenia wydanego przez Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy w przedmiocie odmowy przyznania poprzedniemu właścicielowi prawa własności czasowej /użytkowania wieczystego/ do gruntu na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy