1. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. 2. Szkoły ponadpodstawowe uzyskują uprawnienia szkoły publicznej dopiero na podstawie stosownej decyzji kuratora oświaty. W rozpatrywanej sprawie policealne

Wydruk komputerowy konta nie jest dokumentem przesądzającym ani o charakterze transakcji, ani o podstawie obliczenia podatku. Dla celów podatkowych decydujące znaczenie świadczące o charakterze sprzedaży mają tylko dowody źródłowe. Tylko dowody /rachunki uproszczone/ powinny stanowić przedmiot kontroli i na ich podstawie organy powinny obliczyć wielkość sprzedaży dla celów ustalenia obowiązku zainstalowania

1. Dopiero nowelą z dnia 21 listopada 1996 r. /Dz.U. nr 137 poz. 640/ został, w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, dodany przepis art. 27 ust. 7, zgodnie z którym po rozpoczęciu kontroli podatnik nie może dokonywać zmian w deklaracji podatkowej. Natomiast w latach 1994-1995 /których dotyczyła kontrola/ korekty deklaracji podatkowej można było dokonać od czasu wydania przez

1. Do czasu wejścia w życie ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ tj. do 1 października 1995 r. oraz do spraw, w których skargi zostały wniesione do Sądu przed tym dniem, zastosowanie miały w postępowaniu sądowym w sprawach zawieszenia postępowania przepisy Kodeksu postępowania cywilnego - por. art. 211 Kpa, tj. m.in. art. 177 par. 1 pkt 1 Kpc

Uchylenie przepisu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, traktującego obsługę prawną podmiotów gospodarczych w zakresie ich działalności gospodarczej jako działalność gospodarczą podlegającą wpisowi do ewidencji, uzasadnia wydanie decyzji administracyjnej na podstawie art. 162 par. 1 pkt 1 Kpa, stwierdzającej wygaśnięcie tego wpisu

Nie można opłaty skarbowej przypadającej budżetowi gminy potrącać z należności Skarbu Państwa, gdyż należności te przypadają innym wierzycielom.

Targowiskiem w świetle art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ są wszelkie miejsca, w których faktycznie prowadzona jest działalność handlowa o znamionach targu, w tym również hale targowe oraz inne podobne obiekty.

Wpis do ewidencji działalności gospodarczej podlega wykreśleniu w przypadku zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro zatem wykreślenie wpisu do ewidencji nastąpiło zgodnie z wnioskiem skarżącego, trudno w tej sytuacji mówić o naruszeniu przez organ administracji państwowej prawa, a tym bardziej o rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Nie ma podstaw prawnych do odmowy wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, która w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie wymaga zgłoszenia.

1. Art. 107 Kpa zalicza do części składowych decyzji administracyjnej m.in. uzasadnienie faktyczne i prawne. Uzasadnienie stanowi zatem integralną część wyjaśnienia rozstrzygnięcia, stanowiącego dyspozytywną część decyzji. Pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, stwarza przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów

Postępowanie organów podatkowych prowadzące do ograniczenia udziału strony w postępowaniu i niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i stanowi naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Bezwzględnym warunkiem odzysku podatku importowego jest zużycie produktu, od którego został pobrany podatek importowy do wyprodukowania wyrobu, który został następnie wyeksportowany. W tym zakresie podmioty gospodarcze nie mają żadnej swobody w zakresie rozliczeń. Natomiast podmioty mają swobodę, w wyniku braku uregulowań ustawowych, w zakresie terminu odzyskiwania podatku importowego.

Nie ma racji organ odwoławczy, gdy w odpowiedzi na skargę stwierdza, że nie ma obowiązku ustosunkowania się do podniesionych w skardze okoliczności dotyczących kontaktów strony z organem podatkowym I instancji. Niezależnie bowiem od tego, czy okoliczności te były podnoszone w toku postępowania przed organem II instancji czy też nie, organ, którego rozstrzygnięcia skarga dotyczy, ma obowiązek ustosunkować

1. Jeżeli strona w treści udzielonego pełnomocnictwa procesowego lub w inny jednoznaczny sposób nie wskazała, któremu z ustanowionych przez nią pełnomocników należy dokonywać doręczeń, to wyboru dokonuje przewodniczący lub sąd. 2. Zaniechanie dokonania przez adwokata, będącego pełnomocnikiem strony, czynności procesowych przysługujących lub obciążających tę stronę, nie rodzi – zastrzeżonego w art.

1. Bezsporny fakt znacznego opóźnienia w załatwieniu sprawy nie jest samodzielną podstawą do stwierdzenia wadliwości wydanego w końcu rozstrzygnięcia. Stronie służą bowiem odrębne środki procesowe do zwalczania bezczynności organów administracji. Bezzasadne zwlekanie w załatwieniu sprawy może również uzasadniać odpowiedzialność organu z powodu szkody wyrządzonej stronie, a także może być okolicznością

Wnioskodawca, wskazujący dla ustalenia podstawy wymiaru emerytury wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w więcej niż jednym zakładzie pracy, obowiązany jest wykazać, że łączny wymiar czasu pracy nie przekroczył wymiaru obowiązującego w danym zawodzie albo że wynagrodzenie łączne było uzyskiwane przez okres nie krótszy niż kolejne 5 lat kalendarzowych (art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 października

1. Treść art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje, że dla dokonania odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego nie ma znaczenia, czy podatek ten pomniejsza podatek należny od sprzedaży tego samego towaru. Oznacza to, że dla dokonania odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu danego towaru,

Główny księgowy spółki nie jest płatnikiem w rozumieniu art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Żaden z obowiązujących przepisów nie czyni głównego księgowego płatnikiem podatku od towarów i usług, a więc cała odpowiedzialność za niepobieranie i nieodprowadzanie podatku spoczywa na spółce.

Przepisy art. 86, art. 86a i art. 86b ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196/ zostały oparte na konstrukcji przesłanek obiektywnych-skutkowych, których istnienie warunkuje w sposób bezwzględny określona w tych przepisach konsekwencja, niezależnie od braku po stronie danej jednostki organizacyjnej, ponoszącej opłaty za gospodarcze korzystanie

Jakkolwiek istotnie brak jest przepisów nakazujących stronom umowy sprawdzania dla celów podatkowych wiarygodności kontrahenta, to jednak ryzyko wynikające z zawierania transakcji z tzw. nieistniejącym podmiotem gospodarczym, bez wątpienia obciąża podatnika, który zamierza skorzystać z uprawnienia określonego w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku