1. W świetle regulacji prawnej obowiązującej w 1994 r. uznanie odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodu nie było uwarunkowane przekazaniem ich na odrębny rachunek bankowy. 2. Zakupione przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą przedmioty majątkowe nietrwałe stanowiące koszt uzyskania przychodu podlegają ewidencji zgodnie z art. 34 ustawy z dnia 29 września

W latach 1993-1996 za podstawę opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości przyjmowano ich wartość początkową brutto ustaloną na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialnych i prawnych, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych. /Dz.U.

Do podatnika należy wykazanie, iż stanowi część jego majątku przedmiot, na który czyni wydatki. Istnieje możliwość zaliczenia w koszty wydatków poczynionych na samochody osobowe nie stanowiące składników majątkowych podatnika, lecz po dopełnieniu obowiązków wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Zgoda pracownika szczególnego nadzoru podatkowego na zdjęcie zabezpieczeń urzędowych z pomieszczeń, w których przechowywano spirytus, nie stanowi dostatecznego potwierdzenia tego, że organy podatkowe nie mają zastrzeżeń co do celu na jaki ma zostać zużyty spirytus. Szczególny nadzór podatkowy, uregulowany rozporządzeniem z dnia 18 lutego 1994 r. w sprawie szczególnego nadzoru podatkowego oraz zasad

Podmiot gospodarczy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z obsługą prawną i usługami księgowymi, jeśli mają one związek z działalnością gospodarczą i osiągnięciem przez ten podmiot bliżej skonkretyzowanego przychodu.

Wartości masy upadłości przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli w postępowaniu upadłościowym nie są zwolnionymi od podatku funduszami celowymi wymienionymi w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny nie może przywrócić stronie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji, albowiem kompetencja taka przysługuje organowi odwoławczemu /art. 59 par. 2 Kpa/, którego ewentualne postanowienie o odmowie przywrócenia terminu podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że pojęcie odszkodowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ obejmuje także otrzymane obok niego odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia.

W sformułowaniach "zorganizowanej" i "stanowiącej wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/" art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zawarte jest wymaganie, aby będąca przedmiotem sprzedaży część przedsiębiorstwa była u sprzedawcy zorganizowana i stanowiła wyodrębniony organizacyjnie zakład /oddział/

Nazwanie przez stronę pisma „skargą o wznowienie postępowania” nie uzasadnia, bez dodatkowych wyjaśnień strony, potraktowania pisma jako kasacji i stosowania wymagania określonego w art. 3932 § 1 KPC.

Jest faktem notoryjnie znanym, że np. rowy melioracyjne oddziałują nie tylko na nieruchomości położone na brzegach tych rowów, a więc graniczące z nimi, lecz także na grunty dalej położone. Tak więc, każdy grunt, na który oddziałuje lub może oddziaływać określona inwestycja wodna - jest gruntem "sąsiednim" w rozumieniu art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38

Organ skarbowy nie ma podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej o odmowie zwrotu nienależnego świadczenia spełnionego poza stosunkiem prawnopodatkowym.

Jeżeli wierzyciel, po ukończeniu postępowania upadłościowego na skutek zawarcia układu, dochodzi od dłużnika wierzytelności wynikającej ze zdarzenia sprzed ogłoszenia upadłości, sąd powinien zbadać, czy zdarzenie to uzasadnia dochodzoną wierzytelność, a jeśli tak, jaką treść nadał jej układ. Zasądzenie dochodzonej wierzytelności może nastąpić jedynie w zakresie wynikającym z układu.

Nabywca weksla działa świadomie na szkodę dłużnika, gdy w chwili nabycia weksla wie o istnieniu po stronie dłużnika podstawy do zarzutu wobec poprzedniego posiadacza weksla, i nabywając weksel chce pozbawić dłużnika, ze szkodą dla niego, możliwości podniesienia tego zarzutu.