Podwyższenie wartości przedmiotu sprzedaży dla potrzeb opłaty skarbowej, w szczególności gdy nie towarzyszyło temu wydanie decyzji i gdy w aktach brak danych, w oparciu o które organ wartość tę podwyższył, nie jest w sprawie podatku dochodowego prejudycjalne.

1. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ diety i inne należności za czas podróży służbowej. pracowników w wysokości przekraczającej pułap określony w odrębnych przepisach stanowią przychód ze stosunku pracy podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych. 2. W świetle przepisów

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. (Dz.U. nr 89, poz. 443), dotyczący tzw. kasacji epizodycznej, ogranicza ten środek jedynie do prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie sądowe, niezależnie od tego, czy wydane zostały przez sąd pierwszej czy drugiej instancji. Takim orzeczeniem nie jest jednak żadną miarą prokuratorskie postanowienie o warunkowym umorzeniu postępowania, gdyż

Skorzystanie przez członka spółdzielni pracy z przysługującego mu prawa zaskarżenia do sądu uchwały organu spółdzielczego, niezależnie od tego, jakie skutki to pociąga dla spółdzielni, nie może stanowić podstawy wykluczenia go ze spółdzielni.

1. Możliwa jest zmiana lub uchylenie orzeczenia na korzyść współoskarżonego, na rzecz którego nie złożono skargi kasacyjnej (art. 384 k.p.k. w zw. z art. 462 k.p.k.). 2. „Odpowiednie”, to jest między innymi uwzględniające treść art. 473a § 1 k.p.k., stosowanie art. 384 k.p.k. przy przekraczaniu granic podmiotowych rozpoznania sprawy w wyniku rozpoznania kasacji opierać się powinno na tzw. gravamen

Decyzja o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości /art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ dotyczy praw właścicieli wszystkich nieruchomości podlegających podziałowi. Zmiana decyzji w trybie art. 155 Kpa może nastąpić tylko za zgodą strony biorącej udział w postępowaniu, w którym zapadła decyzja będąca

Od decyzji organu administracji uchylającej decyzję organu I instancji celem ponownego rozpatrzenia sprawy nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

"Opuszczenie", o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ może mieć charakter dobrowolny bądź wymuszony w wyniku postępowania egzekucyjnego. Nie może być wymuszone tylko w drodze samowoli, czyli czynności bezprawnych.

1. Przychodami i kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości dochodu są tylko te, które zostały wyraźnie określone w ustawie podatkowej. Zapisy w księgach rachunkowych zatem nie mogą rozstrzygać o tym co i kiedy jest dochodem oraz kosztem uzyskania przychodu. 2. Z uwagi na odmienność zasad ustalania zysku bilansowego w przepisach o rachunkowości i dochodu podatkowego nie jest możliwe proste odesłanie

Kontroli sądu podlega dokonana przez organ administracji wykładnia pojęcia "zagrożenie interesu państwa".

Ratio legis art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./, dopuszczającego wywłaszczenie na żądanie właściciela całej nieruchomości, gdy w wyniku wywłaszczenia część pozostawiona właścicielowi nie nadaje się do racjonalnego wykorzystania, oznacza, że wyłączone jest stosowanie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985

Wskazania lokalizacyjne - w przeciwieństwie do decyzji administracyjnej - nie mają cech jednostronnego rozstrzygnięcia sprawy o wiążących konsekwencjach obowiązującej dla indywidualnie określonego podmiotu normy prawnej, rozstrzygnięcia podjętego przez organ administracji publicznej w sferze stosunków zewnętrznych; są one jedynie kończoną w postępowaniu lokalizacyjnym fazą procesu inwestycyjnego, mają

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zwolnieniu od cła podlegają nie tylko rzeczy przywożone w bagażu towarzyszącym podróżnemu, ale i rzeczy w bagażu przywożonym odrębnie.

Odpady pozyskane w celu ich gospodarczego wykorzystania stają się dla ich nabywcy surowcem wtórnym. Na nabywcy odpadów stanowiących surowce wtórne ciąży obowiązek przechowywania - magazynowania ich w sposób zapewniający ochronę przed ich uciążliwością dla środowiska na zasadach podobnych do tych, jakie odnoszą się do wytwórców odpadów /art. 53 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu

Przepis par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad rejestracji i ewidencji bezrobotnych /Dz.U. nr 73 poz. 363/ nie może stanowić materialnoprawnej podstawy przyznania bądź pozbawienia bezrobotnych świadczeń określonych w ustawie.

Organ koncesyjny, odmawiając wydania koncesji na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ ma obowiązek wykazania, że przesłanki wymienione w tym przepisie istotnie występują w sprawie.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1989 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy /Dz.U. 1995 nr 69 poz. 351/ nie ma zastosowania w sprawach wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Pozwolenia na broń na okaziciela wydawane są w formie decyzji administracyjnych. Pozwolenia te, w przeciwieństwie do pozwoleń wydawanych na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./, nie są nierozerwalnie związane z osobą ubiegającą się o pozwolenie na broń. Tym samym także prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia

Przez środek odwoławczy, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy rozumieć nie tylko środek służący od rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji określony "odwołaniem" ale każdy inny, spełniający podobną funkcję.

Przy ustalaniu podatku od nieruchomości nie jest istotna bonitacyjna klasa gruntu. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ podatek od nieruchomości wymierza się według stawek określonych w uchwale rady gminy.

Urząd Skarbowy nie ma podstawy do wyrażenia zgody, i to w formie decyzji administracyjnej, na dokonanie korekty deklaracji.