Zasiłek celowy na spłatę zadłużenia czynszowego nie mieści się w zadaniach własnych z zakresu pomocy społecznej o charakterze obowiązkowym /art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/. Nie chodzi przy tym o zaspokojenie jednorazowej potrzeby bytowej, jakiej służy zasiłek celowy z pomocy społecznej.

1. Instytucja umorzenia zaległości podatkowych ma charakter wyjątkowy. Analizując sytuację życiową i materialną podatnika, organy administracji uznały, że nie zachodzą przesłanki, które wskazywałyby, że spłata lub wyegzekwowanie należności wpłynie w sposób istotny na warunki egzystencji podatnika. Prowadzi on nadal działalność gospodarczą przynoszącą dochody, choć - jak podniósł w skardze - wzrastająca

1. Dokonanie przekształcenia prawa zabudowy w prawo użytkowania wieczystego w trybie postępowania administracyjnego określonego przepisami ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ nie jest możliwe z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127

Do terminu przewidzianego w art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące przywrócenia terminu /art. 58-60/.

1. O tym czy w konkretnej sytuacji decyzja jest decyzją, o której mowa w art. 5 ust. 1 czy też w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ decyduje tylko i wyłącznie uregulowany przez ustawodawcę dla danego podatku - sposób powstawania zobowiązań podatkowych. 2. Użyty w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych

Przedawnienie roszczeń o naprawienie przez Skarb Państwa szkody wyrządzonej czynami stanowiącymi zbrodnie stalinowskie w rozumieniu art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 4 kwietnia 1991 r. o zmianie ustawy o Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce – Instytucie Pamięci Narodowej (Dz.U. nr 45, poz. 195) należy oceniać na podstawie przepisów prawa cywilnego. W ramach takiej oceny, przy uwzględnieniu

Art. 393 pkt 2 k.p.c. w zw. z art. 11 ust. 2,3 ustawy z 1.III.1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawa o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189).

W sprawie z powództwa osoby fizycznej przeciwko gminie o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu lokalu mieszkalnego należącego do jej zasobów gmina ma obowiązek uiszczania opłat sądowych (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.).

Promesa koncesji w znaczeniu nadanym jej przez ustawę z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ nie jest przyrzeczeniem udzielenia koncesji warunkowanym późniejszym spełnieniem przez wnioskodawcę niezbędnych wymagań.

Decyzja w przedmiocie odroczenia płatności podatku lub rozłożenia płatności na raty /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ może zapaść wyłącznie odnośnie podatku, którego wymiar jest ostateczny. W przypadku, kiedy wymiar zaległości podatkowej wynika z nieostatecznej decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe

Ustalony w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 11 października 1991 r. o referendum gminnym /Dz.U. 1996 nr 84 poz. 386/ 60-dniowy termin na zebranie podpisów mieszkańców gminy popierających inicjatywę przeprowadzenia referendum nie może być przedłużony w trybie art. 12 ust. 4 tej ustawy, a wniosek o przeprowadzenie referendum nie poparty przez co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania podlega

Przeliczenie sumy pieniężnej wyrażającej w księdze wieczystej hipotekę przymusową na nową jednostkę pieniężną na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U. nr 84, poz. 386) nie jest wpisem w rozumieniu art. 49 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

1. Nawet istnienie przesłanki do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, określonej w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, nie stwarza obowiązku jej zwrotu, bowiem zwrot taki następuje tylko na wniosek poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego. Dlatego też brak jest podstaw do rozważania - przy

1. Nawet istnienie przesłanki do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, określonej w art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, nie stwarza obowiązku jej zwrotu, bowiem zwrot taki następuje tylko na wniosek poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego. Dlatego też brak jest podstaw do rozważania - przy

Uchwała rady gminy podjęta w przedmiocie absolutorium dla zarządu gminy z naruszeniem art. 18a ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ jest nieważna jeżeli zgodnie z art. 91 tej ustawy brak opinii regionalnej izby obrachunkowej w przedmiocie absolutorium dla zarządu gminy, stanowił istotne naruszenie prawa. Istotne naruszenie prawa w takim

Jakkolwiek przepis art. 80 ust. 1a ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie określa rodzajów gruntów, które mogą być na jego podstawie oddane dotychczasowemu posiadaczowi w zarząd, użytkowanie lub użytkowanie wieczyste, to stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, dotyczyć to może tylko gruntów zabudowanych

Ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie uregulowała problematyki objętej art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./. Oznacza to, że art. 14 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. zachował moc obowiązującą.

Ustalenie na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zwielokrotnionej kwoty zmniejszonego podatku naliczonego jest ustaleniem zobowiązania podatkowego w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a związany z tym

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ ani żaden inny przepis ustawowy obowiązujący w dniu 28 grudnia 1994 r. /to jest w dniu wydania rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy Dz.U. nr 138 poz. 730/ nie uprawniały Rady Ministrów do specjalnego określenia podstawy wymiaru cła, jaką jest wartość celna towaru, o której mowa w art. 25