Nierzetelne prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów narusza przepis par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i daje podstawę poprzez art. 169 Kpa do określenia podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej zgodnie z art. 11 ustawy o zobowiązaniach podatkowych z dnia 19 grudnia 1980 r. Podstawę obliczenia

Organy podatkowe mają zgromadzić w postępowaniu w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy i rozpatrzyć go /art. 77 par. 1 Kpa/. Jednakże dowody te podlegają swobodnej, co nie znaczy, że dowolnej ocenie organów /art. 80 Kpa/. Dlatego też, jeżeli w oparciu o zebrany materiał dowodowy organy podatkowe doszły do wniosku, że nie jest on wystarczający do ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania, należało

Dniem wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, o którym mowa w art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r., Nr 1, poz. 1 ze zm.) jest zarówno data postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości pracodawcy, jak i dzień, w którym wystąpiło niezaspokojenie roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych w przypadku

Robót budowlanych polegających na zmianie w budynku okna na drzwi wejściowe nie można uznać za remont w pojęciu art. 29 ust. 2 pkt 1 łącznie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ jako, że remont istniejącego obiektu budowlanego polega na odtworzeniu jego stanu pierwotnego.

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

Zabezpieczenie w postaci gwarancji bankowych nie zwalnia strony od terminowego uiszczenia należności celnych w myśl art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. Istotą instytucji zabezpieczenia należności celnych jest możliwość skorzystania z zabezpieczenia w razie niewykonania obowiązku przez zobowiązanego i nie może ono zmierzać wprost do zaspokojenia

Z treści art. 217 § 2 k.p.k. wynika, że jeżeli przedmiotem zarzutu jest zbrodnia lub umyślny występek zagrożony karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, to z mocy prawa istnieje domniemanie, że może być konieczne wymierzenie surowej kary, a groźba wymierzenia takiej kary może skłaniać oskarżonych (podejrzanych) do podejmowania działań zakłócających czy wręcz uniemożliwiających

Ojciec, któremu przysługuje władza rodzicielska, nawet ograniczona, nie może skutecznie pozbawić mocą swej woli małoletnich dzieci uprawnień do lokalu, które przysługują im z mocy prawa. Nadto umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie orzeczenia Sądu opiekuńczego, na zasadzie organizacji opieki dla dzieci i młodzieży pozbawionych całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej - po myśli

Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające zażalenie na postanowienie odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia rewizji (apelacji) podlega zaskarżeniu w drodze kasacji.

Powód, który wnosi o ustalenie, że wstąpił w stosunek najmu na podstawie art. 691 kc (uchylonego ustawą z dnia 2 lipca 1994 r. Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509), powinien wykazać także istnienie interesu prawnego w rozumieniu art. 189 kpc.

Utrata mocy obowiązującej ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ - przy braku przepisu pozwalającego na jego stosowanie w zakresie sposobu egzekwowania należności opłat z tytułu najmu lokalu - powoduje, iż od dnia 12 listopada 1994 r. należności te mogą być dochodzone i egzekwowane tylko w trybie przewidzianym w ustawie z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie

1. W myśl art. 393 pkt 1 kpc kasacja nie przysługuje w sprawach o świadczenia, w których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięć tysięcy złotych, chyba że chodzi o sprawę gospodarczą, w której wartość ta została ustalona na kwotę dziesięciu tysięcy złotych. 2. Powództwo o eksmisję z lokalu mieszkalnego, w myśl przyjmowanego w prawie procesowym podziału, należy do kategorii powództw o świadczenie

1. Nie jest wyłączona droga postępowania przewidzianego w art. 156 - art. 159 Kpa również w odniesieniu do decyzji, dla których nie przewiduje się trybu odwoławczego w postępowaniu administracyjnym jak to ma miejsce w przypadku decyzji określonych w art. 160 Kpa. 2. Przyznanie na podstawie art. 160 par. 1 Kpa odszkodowania osobie, która nie poniosła szkody w związku z wydaniem decyzji dotkniętej nieważnością

Postanowienie o przysądzeniu przedmiotu egzekucji po zakończeniu licytacji i udzieleniu przybicia pod względem przedmiotowym powinno odpowiadać opisowi. Jeżeli przedmiotem opisu była nieruchomość budynkowa jako prawo związane z użytkowaniem wieczystym, postanowienie to powinno wymieniać obydwa związane prawa.

Wynikająca z art. 298 § 1 kodeksu handlowego odpowiedzialność członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania przechodzi na jego spadkobierców.

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

1. Warunkiem zgodności z prawem zarówno aktów normatywnych, jak i aktów administracyjnych oraz innego rodzaju czynności prawnych i faktycznych jest ich podjęcie przez właściwy organ gminy. Naruszenie właściwości organu gminy obwarowane jest sankcją nieważności. Z właściwości rady gminy do określenia zasad, wyrażenia zgody /art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Pojęcie "środki trwałe" jest pojęciem ekonomicznym i w takim kontekście należy ustalać - korzystając nawet z pomocy biegłych z zakresu ekonomii lub budownictwa - charakter towaru sprowadzonego z zagranicy. Bez znaczenia będzie przy tym wartość towaru celnego, jego kompletność i zdatność do użytku, jeśli stanowi część większej całości - przeciwnie niż stanowi przepis par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów

Przepis art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie ma zastosowania w sprawach ze skargi na postanowienie organu administracji, właściwego do wznowienia postępowania, wydane w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji w trybie art. 152 par. 1 Kpa.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ wprowadził wprawdzie zasadę rozpoznawania przez sąd administracyjny skargi na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym lub zażaleniowym, jeżeli w tych postępowaniach stronie służyło zażalenie, jednakże nie zawiera żadnej normy prawnej, która uchylałaby przepis 40 par