Niedopuszczalne jest takie postępowanie organu administracji I instancji, które w istocie - z uwagi na przekazanie akt sprawy w przedmiocie limitowanych zezwoleń organowi odwoławczemu i następnie wydanie korzystnego dla innej osoby rozstrzygnięcia w tym samym przedmiocie /przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy w przekazanej sprawie/ - prowadziłoby do wykluczenia możliwości podjęcia pozytywnej

Wniesienie przez podatnika majątku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci aportu powoduje nabycie przez tę spółkę majątku podatnika w rozumieniu art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

Uchwała rady gminy, upoważniająca zarząd gminy do nabywania i zbywania akcji na giełdzie papierów wartościowych w granicach kwot określonych w uchwale budżetowej, nie może być oceniana jako naruszająca przepis art. 50 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ tylko na tej zasadzie, że operacje giełdowe połączone są z określonym stopniem ryzyka.

Jeżeli strony oświadczyły, że chcą zawrzeć umowę o pracę na czas określony, a różniły się tylko co do daty ustania stosunku pracy, to nie można przyjąć, że miały zamiar zawarcia umowy na czas nieokreślony.

Zabezpieczenie nie może prowadzić do wykonania obowiązku, lecz jednakże nie do pogodzenia z zasadą prowadzenia postępowania zabezpieczającego wyrażającą się w uprawnieniu do składania zarzutów byłoby przyjęcie stanowiska, że raz ustalona nawet w przybliżeniu kwota zobowiązania podatkowego nie może ulec ograniczeniu, jeżeli przemawiają za tym istotne argumenty.

Brak jest normalnego związku między błędnym w treści zgłoszeniem celnym podatnika a niepobraniem przez płatnika podatku obrotowego od towaru objętego tym zgłoszeniem. Wadliwe jest stanowisko, że podatnik wprowadził Urząd Celny w błąd, co stanowiło wystarczającą podstawę do zwolnienia płatnika od odpowiedzialności za niepobrany podatek i obciążenia nim - na podstawie art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ dotyczy wydatków poniesionych przez podatników na cele mieszkaniowe od daty wejścia w życie ustawy, tj. w 1992 r. i latach następnych.

Gdy organ I instancji wydał decyzję w sprawie, w której nie jest właściwy, organ odwoławczy, uchylając tę decyzję, powinien umorzyć postępowanie pierwszej instancji na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa, a następnie żądanie strony przekazać organowi właściwemu na podstawie art. 65 par. 1 Kpa.

Zgodnie z art. 47 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków odpowiadają jedynie wspólnicy tych spółek całym swoim majątkiem w takiej części, w jakiej mają prawo uczestniczyć w podziale zysku spółki.

Rozbieżność między oznaczeniem strony w pozwie, zawierającym wniosek o wydanie nakazu zapłaty, a dołączonymi do niego dokumentami, mającymi uzasadniać, że dochodzone roszczenie jest w całości udowodnione, wyłącza wydanie nakazu zapłaty przed wyjaśnieniem i usunięciem tej rozbieżności.

Jednostki pomocnicze gminy nie mają legitymacji uprawniającej do wniesienia skargi na uchwałę organu gminy w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./

1. Wszystkie elementy, które zgodnie z przepisami powinna co najmniej zawierać faktura, są w jednakowym stopniu wymagane dla uznania faktury VAT za podstawę do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Brak nawet jednego z nich powoduje, że fakturę należy traktować jako wystawioną sprzecznie z obowiązującymi przepisami i w konsekwencji nie stanowiącą podstawy

1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ nie zawierają przepisów któreby ograniczały uprawnienie podatnika w okresie kiedy przysługiwało mu zwolnienie od podatków określone tym aktem prawnym

Prokurator biorący udział w postępowaniu administracyjnym na prawach strony /art. 188 Kpa/ jest uprawniony jak strona do złożenia skargi do sądu administracyjnego na decyzję ostateczną w terminie przewidzianym w art. 199 par. 1 Kpa, po wyczerpaniu toku instancji w postępowaniu administracyjnym /art. 198 Kpa/.

1. W sytuacji, gdy stosunek pracy z pracownikiem państwowym mianowanym ustał na podstawie ostatecznej decyzji o jego rozwiązaniu w drodze wypowiedzenia i wskutek upływu okresu wypowiedzenia, określonego w tej decyzji stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchylający tylko

Czynność cywilnoprawna, w wyniku której nastąpił zakup wierzytelności przez bank nie podlega opłacie skarbowej /art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Przelew wierzytelności nastąpił bowiem w drodze umowy sprzedaży o jakiej mowa w art. 510 par. 1 Kc; nabywcą jest uprawniony podmiot świadczący usługi bankowe; obrót wierzytelnościami

Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 216 Kpa na niewydanie postanowienia odnosi się tylko do postanowień wymienionych w art. 196 par. 3 Kpa, które mogą być zaskarżone do tego sądu.

Przewidziane w art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ rozwiązanie, wprowadzające wymóg, że głosowanie o odwołaniu zarządu gminy lub poszczególnych jego członków następuje po zapoznaniu się z opinią komisji rewizyjnej i na następnej sesji, po sesji, na której był zgłoszony wniosek o odwołanie, nie może być wykorzystywane do eksponowania

Skoro podstawowe zdarzenie, od którego zależy przyznanie przez organ zatrudnienia zasiłku dla bezrobotnych /zarówno pod rządem ustawy dotychczasowej, jak i ustawy nowej/, to jest niepozostawanie skarżącego w zatrudnieniu, nastąpiło dopiero od dnia 1 stycznia 1995 r., czyli w dacie obowiązywania już nowej ustawy, która w zakresie objętym jej art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. "a" nie zawiera przepisu przejściowego

Skoro ustalono odległości na gruncie, a także wysokość obiektu przesłaniającego i wykonano dokumentację techniczną, spełnione zostały warunki do wydania zgody na wznowienie prac budowlanych.

W razie sporu o prawo własności gruntów, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, ustalenie prawa własności Państwa do tych gruntów i rozstrzygnięcie sporu w tym przedmiocie następuje w postępowaniu cywilnym przed sądem powszechnym.