Przepisów postępowania administracyjnego nie stosuje się w sprawach karnych skarbowych /art. 3 par. 1 Kpa/. Z tej przyczyny orzeczenia podejmowane w takim postępowaniu nie mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego /vide art. 16 par. 2, art. 196 par. 1 i par. 3 Kpa/.
1. W stosunku do decyzji administracyjnych w sprawach ze stosunku służbowego policjantów, regulowanego przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, nie jest generalnie wyłączona dopuszczalność zmiany lub uchylenia ostatecznej decyzji administracyjnej w trybie określonym w art. 155 Kpa. To zaś, czy przepisy cyt. ustawy o Policji sprzeciwiają się uchyleniu lub
Skoro po stronie pracowników Banku nie powstał w związku z pobraniem kredytów w 1991 r. obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, to Bank nie był zobowiązany z tego tytułu i z racji spłaty rat kredytów do obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Spłata rat pożyczek zaciągniętych w 1991 roku nie powodowała powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca
Przepisy art. 196 par. 3 Kpa nie przewidują skargi na postanowienie w sprawie umorzenia lub odmowy umorzenia kosztów postępowania egzekucyjnego. Błędne pouczenie przez izbę skarbową o możliwości zaskarżenia jej postanowienia nie rodzi skutków prawnych. Organ podatkowy nie może bowiem stwarzać stronie uprawnień procesowych, które nie wynikają z ustawy, tak jak przez popełnienie błędu nie mógłby jej
1. Art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie zawiera listy wypadków, które z punktu widzenia społecznego lub gospodarczego obligowałyby organy podatkowe do umorzenia zaległości podatkowych. Oznacza to, iż rozstrzygnięcia w sprawach umorzeń pozostawione zostały uznaniu tych organów i to uznaniu pełnemu. Zatem do organów administracji, a nie
Spółdzielnia, nabywając złom do przerobu lub odsprzedaży, była jako płatnik obowiązana po myśli art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ do obliczania i pobierania od tych umów opłaty skarbowej oraz do wpłacania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.
W przypadku, gdy zbywca i nabywca wiedzą o ciążących na zbywanym majątku zobowiązaniach podatkowych i działają ze świadomością uniknięcia płatności podatku, czynności tych nie można uznać za czynności handlowe objęte działalnością podatnika w rozumieniu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej
1. Ze zwolnienia od podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ korzystają wszystkie obiekty wchodzące w skład oczyszczalni ścieków, gdyż mieszczą się one w pojęciu urządzeń kanalizacyjnych. 2. W świetle art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz
Przepisu § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 listopada 1974 r. w sprawie stosunków pracy, w których pracodawcą jest osoba fizyczna (Dz. U. Nr 45, poz. 272), uzależniającego przewidziane w art. 177 § 3 k.p. przedłużenie do dnia porodu umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, od przepracowania
Odpowiednie stosowanie przepisów o rewizji do postępowania z rewizji nadzwyczajnej (art. 423 § 1 k.p.c.) oznacza - w odniesieniu do cofnięcia tej rewizji (art. 393 § 2 k.p.c.), - że sąd nie jest uprawniony do oceny, czy cofnięcie rewizji nadzwyczajnej przez właściwy podmiot jest dopuszczalne.
Prowadzenie przez zakład pracy samodzielnego postępowania w celu wyjaśnienia, czy zachowanie pracownika nosi znamiona oczywistości przestępstwa, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 2 kodeksu pracy samo przez się nie przesądza o bezprawności takiego działania w rozumieniu art. 24 § 1 kodeksu cywilnego także wówczas, gdy przypisywane pracownikowi przestępstwo nie zostało przez niego popełnione.
Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w sytuacji określonej w art. 127 par. 3 Kpa powoduje, że postępowanie administracyjne w danej sprawie nie zostało jeszcze ostatecznie zakończone.
Z odliczenia od dochodu, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ korzystają, w myśl par. 11 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553; zm. Dz.U. 1992 nr 52 poz. 239/
1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej
Na podstawie art. 4771@TEZA TEKST = § 2 k.p.c. sąd może uwzględnić roszczenie o odszkodowanie zamiast roszczenia o przywrócenie do pracy (art. 56 k.p.) zgłoszonego przez pracownika objętego ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy z art. 32 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234) wówczas, gdy roszczenie to okaże się nieuzasadnione ze względu na jego sprzeczność
Przepisy o opłacie skarbowej nie zawierają własnej definicji gospodarstwa rolnego. W tej sytuacji należy zastosować definicję gospodarstwa zawartą w Kodeksie cywilnym.
W przypadku gdy norma prawna w sposób wyraźny, nie budzący wątpliwości interpretacyjnych ustanawia określoną regułę prawną, sięganie do wykładni funkcjonalnej i systemowej jest niedopuszczalne /np. art. 199 par. 3 Kpa/. Należy też przyjąć jako prawidłowość interpretacyjną, iż jeśli w akcie prawnym wypracowano jakiś zakaz to dla jego przestrzegania przewidziano określoną sankcję. Prawidłowość ta wynika
O istnieniu obowiązku w zakresie opłaty skarbowej oraz o jego rodzaju rozstrzyga treść umowy i sposób realizacji.