1. W rozumieniu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ pierwotną czynnością organu celnego przy wymiarze cła jest obliczenie wartości celnej, stanowiącej podstawę wymiaru. 2. Wartość towaru określona w opinii biegłego nie stanowi podstawy wymiaru cła w rozumieniu art. 4 ust. 2 prawa celnego jako nietożsama z pojęciem "wartości celnej towaru", określonym

Jeżeli osoba, zobowiązana do dostarczenia w terminie towaru do organu celnego, uchybiła temu obowiązkowi przed dniem 21 września 1991 r., podlega karze za zwłokę określonej w par. 43 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 4 grudnia 1984 r. w sprawie kontroli celnej i postępowania celnego /Dz.U. nr nr 57 poz. 291/. Wymierzenie takiej osobie za każdy dzień opóźnienia przypadający

Jeżeli w oświadczeniu /w którym podatnik twierdził, że spełnia warunki określone dla danego rodzaju działalności/ wprowadził Urząd Skarbowy w błąd to traci prawo do zwolnienia z par. 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej

1.Zarząd gminy nie jest właściwy do pojęcia uchwały w sprawie wniesienia przez gminę skarg na rozstrzygniecie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy (art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. Nr 16, poz. 95 z późn. zm.). 2.W razie wniesienia skargi na rozstrzygniecie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art. 98

1. Zarząd gminy nie jest właściwy do podjęcia uchwały w sprawie wniesienia przez gminę skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze kwestionujące uchwałę rady gminy (art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym Dz.U. nr 16, poz. 95 z późn. zm.). 2. W razie wniesienia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzorczego bez podjęcia przez właściwy organ gminy uchwały, o której mowa w art.

Żądanie o charakterze cywilnoprawnym, skierowane do organu administracji rządowej lub samorządowej, nie wszczyna postępowania administracyjnego na podstawie art. 61 par. 3 Kpa.

Redakcja art. 18 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1989 nr 75 poz. 445/ wyklucza możliwość wymierzenia danemu podmiotowi dwóch opłat manipulacyjnych dodatkowych. Świadczy o tym nie tylko użycie liczby pojedynczej w odniesieniu do wyrazu "opłata" /"(...) jest zobowiązany do uiszczenia opłaty", a nie "do uiszczenia opłat"/, ale przede wszystkim posłużenie się przez ustawodawcę spójnikiem

Droga sądowa dla stwierdzenia zgodności zatwierdzenia przez dyrektora Izby Skarbowej planu rozdysponowania zakładu związku spółdzielni - sporządzonego przez likwidatora na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 3 ust 3 ustawy z dnia 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości (Dz.U Nr 6, poz. 36) - z bezwzględnie obowiązującymi prze-pisami prawa (art. 58 k.c.) jest dopuszczalna

Artykuł 29 k.p.k. zakazuje jedynie sądowi powszechnemu wszczęcia negatywnego sporu kompetencyjnego z sądem wojskowym, ale nie zmienia niczego w zakresie uprawnienia stron do zaskarżania orzeczeń sądu wojskowego w kwestii właściwości. Oznacza to, te na postanowienie sądu wojskowego o przekazaniu sprawy sądowi powszechnemu lub nieprzyjęciu sprawy przekazanej przez sąd powszechny – z wyjątkiem wypadków

Przepis art. 18 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym określa jedynie właściwość przedmiotową rady gminy i może być podstawą prawną przepisów gminnych tylko wówczas, gdy upoważnia radę do podejmowania uchwał w konkretnej sprawie. Żaden z przepisów objętych punktami od 1 do 15 w art. 18 ust. 2 tej ustawy nie zawiera upoważnienia do regulowania uchwałami rady gminy spraw czynszu najmu

Art. 35 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że koncesja może być cofnięta także w przypadkach, gdy lokalizacja składu, stan pomieszczenia, w którym ma być prowadzony skład, albo wyposażenie tego pomieszczenia uniemożliwiają lub znacznie utrudniają organom celnym sprawowanie dozoru celnego lub kontroli celnej.

Wniosku o niedopuszczalności odwołania /art. 134 Kpa/ organ nie może wyprowadzać z oceny zarzutów podniesionych w odwołaniu.

Nie można uznać przepisu par. 2 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 31 sierpnia 1990 r. w sprawie trybu zwrotu należności celnych pobranych od towarów wywiezionych w obrocie towarowym z zagranicą /Dz.U. nr 64 poz. 383/ wyłącznie za instrukcyjny. Skoro par. 1 rozporządzenia stanowi, że cło zwraca się producentowi na wniosek o zwrot cła a następne paragrafy ustalają warunki

W postępowaniu administracyjnym organ odwoławczy nie może ograniczać się do stanu sprawy z daty wydania decyzji przez organ I instancji, lecz musi uwzględniać stan faktyczny i prawny istniejący w dacie rozpatrywania odwołania /art. 136 i art. 138 Kpa/.

Istotą obu rodzajów sporów wymienionych w art. 216b par. 1 Kpa jest zaistnienie przeszkody eliminującej możność prowadzenia postępowania administracyjnego, a do zadań sądu administracyjnego należy usunięcie tej przeszkody przez wskazanie organu, który ma sprawę załatwić /art. 216b par. 2 Kpa/.

1. Podwyższenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w sposób dowolny stanowi naruszenie obowiązującego prawa. Wprawdzie przepis art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ nie zakreśla górnej granicy dla podwyższenia opłaty rocznej w drodze uchwały rady gminy, niemniej jednak należy mieć na uwadze funkcję

1. Zwolnienie od podatku obrotowego sprowadzonego z zagranicy samochodu osobowego /par. 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy oraz zwolnień od tego podatku - Dz.U. nr 15 poz. 69/ ma charakter osobisty i przysługuje osobie, która sprowadziła samochód i odpowiada warunkom określonym

Przesłanką faktyczną uzasadniającą unieważnienie paszportu jest sam fakt prowadzenia przez sąd postępowania karnego przeciwko osobie posiadającej paszport, a nie jedynie prawomocne skazanie tej osoby za określone przestępstwo /art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach - Dz.U. 1991 nr 2 poz. 5/.

Z racji szczególnego unormowania legitymacji do zaskarżania orzeczeń w trybie rewizji nadzwyczajnej (art. 464 i art. 591 § 1 k.p.k.) należy przyjąć, że art. 380 § 2 k.p.k., przewidujący możliwość cofnięcia przez oskarżonego wniesionego na jego korzyść środka odwoławczego, nie ma odpowiedniego zastosowania do postępowania toczącego się w trybie tej rewizji (por. art. 462 k.p.k.).

Odległość mierzona w linii prostej pomiędzy "granicą obiektów i miejsc" wymienionych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ jest podstawą ustaleń, które mogą i powinny być modyfikowane tylko wówczas, gdy trwałe przeszkody o charakterze faktycznym wykluczają traktowanie wzajemnego ich położenia w

Zgodnie z art. 101 ustawy o samorządzie terytorialnym, każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy, w sprawie z zakresu administracji publicznej, może po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Wniesienie skargi jest możliwe po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia. Spełnieniem warunku dopuszczającego