1. Art. 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1989 nr 75 poz. 445/ odnosi się do towaru, a nie do dokumentów jak faktura czy zgłoszenie celne. 2. Stosownie do art. 25 ust. 1 Prawa celnego od wartości transakcyjnej /wartości celnej towaru/ odlicza się ujęte w niej koszty transportu towaru, a także koszty jego ubezpieczenia. Przepisu tego nie można rozumieć w ten sposób, że koszty

Obowiązek wnoszenia wpłat na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o Centralnym Funduszu Rozwoju Nauki i Techniki - Dz.U. nr 25 poz. 134/ nie dotyczy podmiotów objętych zwolnieniem podmiotowym od podatku dochodowego /art. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ jak również zwolnień przedmiotowych

Uprawnienie prokuratora do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy wynika z art. 182 Kpa oraz art. 5 ust. 3 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103 ze zm./.

Niedopuszczalne jest uznanie powrotnego wywozu poza obrotem czasowym opakowań służących do wielokrotnego użytku.

Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną oznacza zmianę jej formy ustrojowej, przy zachowaniu bytu prawnego. Oświadczenie udziałowca spółki z ograniczona odpowiedzialnością o przystąpieniu do spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia z akcjami odpowiadającymi wartości jego udziałów (art. 493 pkt 1 k.h.) musi nastąpić - pod rygorem nieważności - przy zachowaniu

Komisja Likwidacyjna, działająca na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" /Dz.U. nr 21 poz. 125/, nie jest organem powołanym z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.

Sąd gospodarczy nie może wydać wyroku na posiedzeniu niejawnym po rozpoczęciu rozprawy (art. 47917 k.p.c.).

Niewpisanie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów pełnej kwoty rachunku /a jedynie jednej z ujętych na nim pozycji/ przesądza o nierzetelności księgi w rozumieniu par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516 ze zm./.

Zarządzenia i postanowienia organu założycielskiego wydawane w sprawach dotyczących łączenia, podziału i likwidacji przedsiębiorstw państwowych nie maja charakteru decyzji administracyjnych w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego i nie korzystają z prawomocności formalnej i materialnej, a tym samym mogą być w każdym czasie - bez, zgody stron - uchylane lub zmieniane.

Przewidziana w art. 31 ust. 4 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./ utrata mocy obowiązującej aktów prawa miejscowego następuje z chwilą ogłoszenia wykazów, o których mowa w tym przepisie.

1. Przy rozpoznawaniu sporów kompetencyjnych sąd nie analizuje bliżej stanu faktycznego spraw po to, aby nie ograniczać organów w samodzielnym ich rozstrzyganiu. Podobnie sąd obowiązany był postąpić przy rozpoznawaniu tego sporu, precyzując jedynie przedmiot sprawy, którą należy rozpoznać w postępowaniu odwoławczym. 2. Po uwzględnieniu generalnej klauzuli i konkretnych rozwiązań przyjętych w art. 1

Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa naruszenie prawa skutkuje nieważność decyzji tylko wtedy, gdy jest rażące. Dotyczy to zarówno podstawy stwierdzenia nieważności w nadzorczym postępowaniu administracyjnym toczącym się w ramach art. 157 Kpa, jak i w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszczętym skargą z art. 196 par. 1 Kpa. Wynika to jednoznacznie z przepisów art. 207 par. 2 i par. 3 Kpa. Przez rażące

Istotą rażącego naruszenia prawa jest pominięcie w sposób pełny, oczywisty i przez to niejako demonstracyjny nakazu bądź zakazu określonego postępowania. Rażące naruszenie prawa w decyzji administracyjnej to taki sposób rozstrzygnięcia sprawy, jakiego w żaden sposób tolerować nie można, to w potocznym znaczeniu ilustracja "gwałtu na prawie". Takie właśnie kryteria stosuje się przy analizie potrzeby

1. Przejściowa niemożność świadczenia pracy z powodu choroby, nie połączona z pobieraniem świadczenia pieniężnego z ubezpieczenia społecznego z tego powodu, nie oznacza niezdolności do pracy, to jest utraty statusu bezrobotnego /art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu - Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, i nie powoduje utraty prawa do zasiłku. 2. Dla oceny, czy niemożność taka

Z faktu, iż wobec strony nie zachowano normy gwarancyjnej, mającej służyć ochronie jej praw, nie można wywodzić niekorzystnych dla tejże strony skutków prawnych. Z istoty normy gwarancyjnej wynika bowiem, iż to właśnie jedynie strona, wobec której nie dochowano przewidzianych w przepisach procedury warunków, może się na okoliczność tą powoływał, zarzucając naruszenie jej praw.

W wypadku dokonania kradzieży rzeczy ruchomej, a więc i samochodu, za granicą, osobą uprawnioną, o której mowa w art. 199 k.p.k., jest – bez względu na miejsce nabycia – właściciel skradzionej rzeczy lub osoba uprawniona do władania taką rzeczą, o czym decydują przepisy prawa cywilnego, w tym art. 24 § 2 ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. nr 46, poz. 290).

Jeżeli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu administracji państwowej I instancji został mylnie skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego, to Sąd ten na podstawie art. 200 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa winien przekazać go do rozpoznania właściwemu organowi administracyjnemu.

1. Gdy poborowy motywuje niechęć do służby wojskowej "rażącą niezgodnością" obowiązków nakładanych na żołnierzy z zasadami moralnymi wyznawanymi przez niego jako "praktykującego katolika", takie rozumowanie nie może być uznane za przekonujące uzasadnienie wniosku o skierowanie do służby zastępczej w świetle ustawowych warunków uzyskania takiego skierowania /art. 198 ustawy z dnia 21 listopada 1967

W sprawach o roszczenia przewidziane w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34; poz. 149), sąd uwzględniając wniosek, zasądza od Skarbu Państwa odszkodowanie sa poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia

Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) nie tylko „pozwala” na przeprowadzenie przez sąd wojewódzki dodatkowego postępowania dowodowego w sprawach o uznanie orzeczeń za nieważne, ale zobowiązuje go do takiego właśnie zachowania, jeżeli zachodzi

1. Warunkiem skuteczności wniosku o skierowanie do służby zastępczej jest takie uzasadnienie, które przekona organy rozstrzygające o jego załatwieniu, że wskazane w nim przesłanki rzeczywiście występują. 2. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony /t.j. Dz.U. 1988 nr 30 poz. 207 ze zm./ mówi jedynie o sposobie realizacji powszechnego obowiązku obrony przez

1. Przepis prawa sformułowany fakultatywnie nie może być traktowany jako źródło uprawnienia. Źródłem takim jest dopiero akt właściwej władzy przyznający uprawnienie na podstawie takiego przepisu. 2. Przepis par. 10 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów Prawa lokalowego /Dz.U. nr 36 poz. 203/ stosuje się do stanów faktycznych, będących