Do art. 73 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, który z mocy art. 56 stosuje się odpowiednio do roszczeń o refundację dodatkowych kosztów poniesionych w celu zabezpieczenia nowo wznoszonego budynku przed wystąpieniem szkód górniczych, nie znajduje zastosowania przepis art. 117 par. 3 Kc.

Opłaty z tytułu kosztów eksploatacji oraz remontów domów wielomieszkaniowych zarządzanych przez państwowe jednostki organizacyjne poniesione przez właścicieli lokali w tych domach za czas od dnia 1 stycznia 1986 r. do dnia 17 marca 1987 r. w wysokości wynikającej z § 30 ust. 1 pkt 1 i § 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie

1. Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na nieudzielenie odpowiedzi na krytykę prasową służy zainteresowanej redakcji także wówczas, gdy pismo otrzymane od adresata krytyki w wykonaniu obowiązku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ nie spełnia prawnych wymogów odpowiedzi na krytykę, wynikających z par. 1 ust. 3 i par. 7 ust. 2 rozporządzenia

Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku zawiadomienia urzędu skarbowego /w przewidzianym terminie/ o zatrudnieniu dodatkowych osób, który powoduje utratę warunków do zwolnienia od podatków, to traci prawo do zwolnienia poczynając od roku podatkowego, w którym utracił te warunki /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 1984 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego

1. Jeżeli strona żąda wznowienia postępowania z tej przyczyny, że bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu /art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa/, to organem właściwym do rozstrzygnięcia o tym żądaniu /w myśl art. 150 par. 2 Kpa/ jest organ wyższego stopnia tylko wówczas, gdy było to wynikiem zamierzonego działania organu prowadzącego poprzednie postępowanie w celu uniemożliwienia tej stronie wzięcia

1.W postępowaniu dotyczącym przyjęcia adwokata do zespołu adwokackiego - w sprawach nie uregulowanych w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124) - stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. 2.Od uchwały okręgowej rady adwokackiej nie uwzględniającej odwołania adwokata od uchwały zebrania zespołu odmawiającej przyjęcia do zespołu adwokackiego przysługuje

1.Artykuł 60 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) nie uprawnia Naczelnej Rady Adwokackiej do uchylenia uchwały okręgowej rady adwokackiej o wpisie na listę aplikantów adwokackich. 2.Artykuł 14 ust. 1 powołanej ustawy nie uprawnia Ministra Sprawiedliwości do zaskarżenia uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej uchylającej uchwałę okręgowej rady adwokackiej o

1. Przepis art. 60 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie uprawnia Naczelnej Rady Adwokackiej do uchylenia uchwały okręgowej rady adwokackiej o wpisie na listę aplikantów adwokackich. 2. Przepis art. 14 ust. 1 wyżej powołanej ustawy nie uprawnia Ministra Sprawiedliwości do zaskarżenia uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej uchylającej uchwałę okręgowej rady

1. Wywiad społeczny, o jakim mowa w instrukcji nr 16/76 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 października 1976 r. w sprawie wywiadów społecznych /Dz.Urz. MZiOS nr 21 poz. 75/, powinien odpowiadać co do treści przepisom dotyczącym sporządzania protokołów /art. 67 par. 1 i 2 Kpa/ i powinien być podpisywany przez stronę na zasadzie art. 68 par. 2 Kpa przed wpisaniem do wywiadu proponowanej formy

Uwzględniając odwołanie od decyzji określonej art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ Minister Sprawiedliwości zarządzając wpis na listę adwokatów, jest uprawniony do wyznaczenia siedziby.

1. W postępowaniu dotyczącym przyjęcia adwokata do zespołu adwokackiego - w sprawach nie uregulowanych w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ - stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Od uchwały okręgowej rady adwokackiej nie uwzględniającej odwołania adwokata od uchwały zebrania zespołu odmawiającej przyjęcia do zespołu adwokackiego

Uwzględniając odwołanie od decyzji określonej w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124) Minister Sprawiedliwości zarządzając wpis na listę adwokatów jest uprawniony do wyznaczenia siedziby.

Regulamin weryfikacyjny ZBoWiD przewidujący ograniczenia dowodowe, jako akt niższego rzędu nie może być sprzeczny z aktem wyższego rzędu /ustawy/, który takich ograniczeń dowodowych nie przewiduje. Również porozumienie pomiędzy organami ZBoWiD i MSW co do formy wystawiania zaświadczeń nie może wyłączyć stosowania art. 75 Kpa.

Przydzielenie lokalu w drodze zamiany na postawie art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55 ze zm./ nie stwarza po stronie nowego najemcy uprawnień do uzyskania obniżenia czynszu na tej podstawie, że jego poprzednik prawny dokonał ulepszeń technicznych lokalu, o jakich mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy.

Instytucja tzw. członka podopiecznego ZBoWiD, którą organizacja ta ustanowiła w par. 11 swego statutu ma charakter wewnątrz-organizacyjny. Przyjęcie lub odmowa przyjęcia następuje w drodze uchwały organu ZBoWiD, która to uchwała nie jest decyzją administracyjną /par. 13 statutu/. Decyzjami administracyjnymi są tylko te, które stwierdzają uprawnienia kombatanckie określonych osób, uprawnienia te bowiem

Datą poniesienia wydatków na profilaktyczne zabezpieczenie budynków przed szkodami górniczymi, od której rozpoczyna się bieg terminu przedawnienia roszczenia o zwrot tych wydatków, jest data wcześniejsza niż ukończenie stanu surowego budynku.

Par. 46 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników kolejowych /Dz.U. nr 51 poz. 327 ze zm./ jako wyprzedzający powstanie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie może być interpretowany jako przepis szczególny w rozumieniu art. 196 par. 3 Kpa.

Działanie polegające na żądaniu i przyjmowaniu korzyści majątkowych w wielkich rozmiarach w postaci wartości dewizowych za wykonywane czynności służbowe wyczerpuje zarówno znamiona przestępstwa łapownictwa, określonego w art. 240 pkt 2 k.k., jak i przestępstwa nielegalnego obrotu tymi wartościami, określonego w art. 60 § 1 u.k.s.

Przepis art. 24 ust. 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ nie stanowi dla rad narodowych upoważnienia do wprowadzania odmiennych norm powierzchniowych i ilości izb w budynkach i lokalach mieszkalnych przeznaczonych do sprzedaży, aniżeli to wynika z odrębnych przepisów.

Przepisy ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie dają organom administracji państwowej podstawy do wydawania decyzji uprawniających do prowadzenia pojazdów na ściśle oznaczony czas lub dokonywania zmiany już wydanych decyzji przez wprowadzenie ograniczeń czasowych ważności prawa jazdy.

Unieważnienie przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego świadectwa racjonalizatorskiego, przewidziane w art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości, stanowi wiążącą w postępowaniu cywilnym przesłankę do przyjęcia, iż objęty świadectwem projekt nie jest projektem racjonalizatorskim w rozumieniu art. 83 tej ustawy.

Inwestor zastępczy występujący z wnioskiem o wywłaszczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze nie jest nabywcą tych gruntów w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249/.

Właściciel lub zarządca budynku jedynie "potwierdza" nie zaś "przyznaje" uprawnienia do przebywania w lokalu osobom ubiegającym się o zameldowanie na pobyt stały. Uzależnienie owego potwierdzenia od zawarcia dodatkowych umów związanych z zajmowaniem lokalu jest bezskuteczne i bezprawne, ponieważ stanowi naruszenie ustawowego obowiązku nałożonego przepisem art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974