Decyzja wszczynająca postępowanie rozgraniczające, o którym mowa w art. 4 dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 53 poz. 298 ze zm./, nie jest decyzją w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Niezbędnymi przesłankami uzasadniającymi wymeldowanie z miejsca pobytu stałego w pierwszym z dwóch stanów faktycznych określonych w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ jest: - 1. utrata uprawnienia do przebywania w lokalu, - 2. istnienie obowiązku wymeldowania się z pobytu stałego, - 3. faktyczne opuszczenie lokalu

Obowiązek usunięcia drzew rosnących w pasie drogowym, które stwarzają zagrożenie dla osób korzystających z drogi i mieszkańców pobliskich zabudowań, spoczywa na zarządcy tej drogi.

Będące przedmiotem darowizny prawo do oznaczonego domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, znajdującego się w budowie, ma określoną wartość rynkową i podlega opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w art. 8 ust. 1-4 ustawy o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r. /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Odszkodowanie za zniszczone ziemiopłody nie zakontraktowane ustala się według cen płaconych przez Państwo po zbiorach w skupie rynkowym, za ziemiopłody zaś zakontraktowane w oparciu o ceny umowne płacone przez uspołeczniony aparat skupu. Przeciwstawienie w treści przepisu par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach

1. Unormowanie w art. 158 prawa spółdzielczego sposobu wynagradzania członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych za prace w formie udziału w dochodzie spółdzielni stosownie do wkładu pracy nie wyłącza możliwości wprowadzenia przez statut dodatkowego wynagradzania w postaci premii i nagród według zasad określonych w regulaminie. 2. Przy określaniu wysokości premii i nagród przysługujących członkom

Warunkiem sine qua non uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej przez organ administracji państwowej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia jest okoliczność, że z decyzji żadna ze stron nie nabyła prawa. "Nabycie praw" może nastąpić również w decyzji nakładającej obowiązek. Ustalenie obowiązku w decyzji administracyjnej oznacza, że organ nie może w drodze zmiany decyzji nałożyć obowiązku

Przewodniczący: sędzia SN M. Rafacz-Krzyżanowska. Sędziowie SN: Z. Stypułowska, S. Szymańska (sprawozdawca). Brat stryjeczny nie jest najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 268).

Ochmistrz na statku za szkodę wyrządzony nieuzasadnionym zakupem środków żywnościowych, w szczególności przekraczającym obowiązujące na statku normy żywnościowe, ponosi odpowiedzialność materialna na podstawie rozdziału I działu V kodeksu pracy. W zależności od okoliczności obowiązek naprawienia szkody obejmuje wyrównanie pełnej wysokości szkody (art. 122 k.p.) lub odszkodowanie nie może przewyższać

Odmowa przeprowadzenia przez organ odwoławczy dowodu dla wyjaśnienia okoliczności już bezspornie wyjaśnionych przez organ I instancji nie jest naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a tym samym nie uzasadnia uwzględnienia skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny i uchylenia zaskarżonej decyzji.

Okoliczność, że wyprodukowane przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzenia według wynalazku ze względu na ekonomie lub możliwości transportu dostarczane są uspołecznionym nabywcom nie w postaci zmontowanego urządzenia, lecz w postaci wszystkich jego elementów technicznych, sama przez się nie może przesądzać, iż jego producent nie jest stosującym wynalazek w rozumieniu art. 98 ust. 2 ustawy

1. Postanowienia art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości nie wyłączają możliwości złożenia przez współwłaściciela nieruchomości skutecznego wniosku o objęcie wywłaszczeniem także innej nieruchomości, stanowiącej jego wyłączną własność, jeżeli w wyniku wywłaszczenia ta druga nieruchomość pozostająca w gospodarczym związku z nieruchomością wywłaszczaną, nie nadawałaby się

W pojęciu art. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów /Dz.U. nr 11 poz. 80/, nie mieści się wymiana gruntów polegająca - jak w tej sprawie - na zamianie wszystkich nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa skarżącego na inne nieruchomości rolne przeznaczone do sprzedaży. Taka czynność może być dokonana tylko w drodze umowy zamiany jako jednej z określonej w art. 155 Kc formy przeniesienia

1. Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości, która - przez czas nie dający się przewidzieć - nie mogła być użyta na cel wskazany we wniosku o wywłaszczenie, narusza przepis art. 3 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości. 2. Nie rozważenie przez organ orzekający o wywłaszczeniu zarzutu, że wywłaszczana nieruchomość nie może być użyta na cel wskazany we wniosku bez wywłaszczenia nieruchomości

Dopuszczalne jest zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o przystąpieniu do spółdzielni w charakterze członka (art. 64 k.c.), jeżeli obowiązek taki wynika z zawartej przez strony umowy zamiany spółdzielczych lokali-mieszkalnych. Nie narusza to w niczym zasady dobrowolności należenia do spółdzielni (w art. 1 prawa spółdzielczego), gdyż o przynależności do określonej spółdzielni strony zdecydowały

Uznana za niebyłą kara upomnienia (art. 113 § 2 k.p.) nie może stanowić podstawy do zmniejszenia o 20% nagrody z zakładowego funduszu nagród, przewidzianego w regulaminie tworzenia i podziału tego funduszu. Okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę wymierzenia tej kary, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie nienagannego wykonywania przez pracownika obowiązku przewidzianego w § S pkt 1 wymienionego

1. Terminy przewidziane w art. 256 i 264 k.p. są terminami prawa materialnego, do których nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące uchybienia i przywracania terminu. 2. Sąd oddala powództwo, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych w art. 264 k.p., których nie przywrócono, oraz po upływie terminów określonych w art. 256 k.p.

Przewidziany w art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy sprowadzanych z zagranicy przez biblioteki objęte wykazem ustalonym na podstawie art. 16 ust. 3a ustawy z dnia 31 lipca 1981 o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./ czasopism

W świetle art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193; zm. Dz.U. 1984 nr 5 poz. 24/ podstawę odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności poligraficznej może także stanowić art. 7 ust. 9 tejże ustawy w związku z par. 5 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów

W świetle art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. z 1983 r. Nr 43, poz. 193, zm.: Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24) podstawę odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności poligraficznej może także stanowić art. 7 ust. 9 tejże ustawy w związku z § 5 pkt 4 rozporządzenia

Przewodniczący: Prezes SN W. Sułkowski. Sędziowie SN: G. Bieniuk, H. Ciepła, Z. Marmaj, K. Piasecki, M. Sychowicz, M. Zakrzewska (sprawozdawca). Przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. Prawo celne (jedn. tekst: Dz. U. z 1984 r. Nr 57, poz. 290) zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy sprowadzanych z zagranicy

W sytuacji, w której lokal /pomieszczenie/ nie podlega przepisom o najmie lokali /nie może być przedmiotem decyzji administracyjnej/ z tego tylko powodu, że nie nadaje się na stały pobyt ludzi, ponieważ nie odpowiada warunkom wymienionym w par. 119 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać

Odstąpienie w decyzji organu I instancji od wymierzenia kary łącznej przewidzianej w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu wymierzania i ściągania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska /Dz.U. nr 24 poz. 99 ze zm./ - jako nie mające podstaw w przepisach prawa - stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 139