W świetle obowiązujących przepisów prawnych, a w szczególności rozdz. 6 Konstytucji PRL w związku z art. 5 przepisów wprowadzających Konstytucję PRL oraz art. 36 prawa o u. s. p., sędzia w stanie spoczynku nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, sądowej lub administracyjnej, za czyny popełnione w okresie sprawowania przez niego urzędu sędziowskiego bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego

1. Odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 63 k. p. k., a więc bez zgody oskarżonego, tylko wówczas, gdy zostało zgłoszone przed rozpoczęciem, tj. przed wywołaniem rozprawy głównej w pierwszym jej terminie. 2. Natomiast późniejsze odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia, a więc również takie, które nastąpiło przed wywołaniem sprawy

Stosownie do art. 117 § 1 k.p.k. sąd w razie wątpliwości co do stanu zdrowia psychicznego oskarżonego przeprowadza jego badanie przynajmniej przez dwóch lekarzy, w miarę możności psychiatrów; dla zarządzenia takiego badania konieczne jest jednak. by wadliwości co do poczytalności oskarżonego były uzasadnione. Wskazując przykładowo, uzasadnione wątpliwości co do poczytalności oskarżonego zachodzą, gdy

Zgodnie z judykaturą Sądu Najwyższego pojęcie szkody zrządzonej przestępstwem z art. 201 § 1 k. k. (art. 62 § 2 k. k.) nie obejmuje przyszłych, a jedynie zaległe raty alimentacyjne. Ujęcie w wyrokach zobowiązania skazanego do wynagrodzenia szkody (art. 62 § 2 k.k.) w formie warunku, pod jakim Sąd zawiesza wykonanie kary pozbawienia wolności, nie jest właściwe. Z ujęcia takiego można by wnosić, że niespełnienie

Objęcie przez prokuratora oskarżenia w trybie art. 65 § 1 k. p. k. powoduje zmianę trybu ścigania z oskarżenia prywatnego na tryb, ścigania z oskarżenia publicznego stosownie do art. 65 § 2 k. p. k. W tej więc sytuacji norma art. 288 k. p. k., jako odnosząca się wyłącznie do oskarżyciela prywatnego nie może mieć w swych skutkach zastosowania do wypadku niestawienia się prokuratora na rozprawę w sprawie

Pracodawca na podstawie art. 239 k.z. odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku pieczy nad rzeczami pracownika wniesionymi przezeń w związku z pracą do zakładu pracy.

Przepisy normujące pracowniczy stosunek pracy mają w spółdzielczym stosunku pracy zastosowanie tylko o tyle, o ile z ich treści i istoty wynika, że dotyczyć mają wszelkich stosunków pracy bez względu na ich specyficzny charakter. Do przepisów tych zaliczyć trzeba przepisy, które są wyrazem troski o bezpieczeństwo życia i zdrowia człowieka pracy oraz troski o jego sprawy bytowe, o zapewnienie mu zapłaty

1. Art. 38 dekretu t dn. 6. IX. 1946 r. o ustroju rolnym i o osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 49, poz. 279) stosował się tylko do takich użytkowników, którzy nie stali się jeszcze właścicielami przez otrzymanie orzeczenia o wykonaniu aktu nadania przewidzianego w art. 31 tego dekretu. 2. Przepis art. 38 wymienionego wyżej dekretu z dn. 6. IX. 1946 r. utracił

Art. 10 prawa wekslowego stanowiąc, że wobec posiadacza nie można zasłaniać się zarzutem uzupełnienia weksla w chwili wystawienia niezupełnego w sposób niezgodny z porozumieniem stron, ma na uwadze posiadacza innego niż ten, z którym porozumienie zawarto.

Przepis art. 9 dekretu z dn. 29. X. 1952 r. (Dz. U. Nr 44, poz. 301) o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia jest przepisem blankietowym odsyłającym w zakresie stanu faktycznego do przepisów szczególnych. Powołanie się zatem na przepis blankietowy nie czyni zadość obowiązkom Sądu wskazania w sentencji wyroku konkretnego przepisu zastosowanej ustawy karnej (art. 329 lit. b k. p.

Czynności notariusza lub przewodniczącego rady narodowej, które zmierzają do wyjaśnienia osobie sporządzającej testament, że inne niż pierwotnie przez nią zamierzone rozporządzenie pozwoli na osiągnięcie lepszego wyniku społeczno-gospodarczego, nie tylko nie są zakazane, ale zależnie od okoliczności sprawy należą do zakresu obowiązków notariusza.

Okoliczność, że pewna nieruchomość była w okresie wymaganym do zasiedzenia przedmiotem współwłasności kilku współwłaścicieli w częściach idealnych, nie stoi na przeszkodzie zasiedzeniu przez jednego lub niektórych z nich wspólnie fizycznej części tej nieruchomości. Stwierdzenie zatem nabycia własności przez zasiedzenie jest również i w tym przypadku dopuszczalne.

Metoda wyrywkowego badania księgowości składającej się z wielkiej ilości pozycji, których szczegółowe zbadanie wymagałoby niewspółmiernie długiego czasu, jest w zasadzie wystarczające, ale tylko o tyle, o ile z jednej strony zbadany materiał jest dostatecznie reprezentatywny w stosunku do całej księgowości oraz o ile z drugiej strony takie badanie nie doprowadzi do wykrycia istotnych błędów poddanych

W myśl art. 79 § 2 k. p. k. każdy oskarżony musi mieć obrońcę w postępowaniu przed sądem wojewódzkim jako pierwszą instancją. Z powyższego wynika, iż oskarżony nie może skutecznie zrezygnować z pomocy obrońcy, bowiem obrona w takim przypadku jest obowiązkowa. Stosunek obrończy trwa zatem w toku całego procesu przed Sadem Wojewódzkim i nie może ograniczać się do poszczególnych tylko czynności w toku

Potrzeba zbadania stanu psychicznego oskarżonego zachodzi wówczas, gdy istnieje uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności (art. 117 § 1 k. p. k.) i dowód ten w razie istnienia takiej wątpliwości sąd powinien przeprowadzić nie tylko na wniosek stron, ale i z urzędu. Do zastosowania § 2 art. 225 k. k. konieczne jest ustalenie, że sprawca działał pod wpływem wzruszenia, że stopień i charakter tego

1. Przewidziane w art. 73 pr.spadk. wymaganie, że spadkobierca może sporządzić testament osobiście", oznacza, iż oświadczenie woli przez testatora musi polegać na jego działaniu osobistym. W zakresie testamentu własnoręcznego spadkodawca ujawnia swą wolę za pomocą pisma pochodzącego z jego ręki. Udzielenie przez testatora pełnomocnictwa do sporządzenia testamentu w jego imieniu jest bezskuteczne. 2

Dla dochodzenia roszczenia o wynagrodzenie za wykonanie czynności Komisarza Spółki Wodnej droga sądowa jest niedopuszczalna".

1. Do orzekania o przyznaniu wynagrodzenia od Skarbu Państwa za nie wydane przedmioty, zwolnione od przepadku lub zabezpieczenia tego przepadku, powołane są z mocy art. 12 ust. 3 dekretu z dnia 22 października 1947 r. o przepadku majątku (Dz. U. Nr 6 poz. 390 z późniejszymi zmianami) wydziały finansowe właściwych rad narodowych, których orzeczenia zapadłe w postępowaniu administracyjnym są ostateczne

1. Przez przepisy o obrocie handlowym", o których mowa w art. 4 § 1 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 64), należy rozumieć ogłoszone należycie przepisy rozporządzeń, zarządzeń i instrukcji uprawnionych władz, regulujące zwłaszcza: sprzedaż towarów, jej organizację i technikę, zaopatrzenie w towary oraz przechowywanie towarów w przedsiębiorstwach lub innych miejscach handlu detalicznego

Pokrycie przez kasjera banku niedoboru kasowego przez przyjęcie od klienta gotówki do kasy bez właściwego udokumentowania jej wpływu nie jest działaniem w celu osiągnięcia przez tegoż kasjera korzyśc1 majątkowej w rozumieniu art. 286 § 2 k. k., jeśli działanie to kasjer przedsięwziął z obawy przed ujawnieniem niedoboru i odpowiedzialnością za ten niedobór. Działanie takie wyczerpuje znamiona występku

1. W przypadku kradzieży pokrzywdzonym w rozumieniu art. 55 k. p. k. może być zarówno właściciel jak i posiadacz rzeczy. 2. Działanie na szkodę osoby najbliższe), o którym mowa w art. 257 § 3 k. k. zachodzi nie tylko wówczas, gdy pokrzywdzony jest właścicielem przedmiotu przestępstwa, lecz również wtedy, gdy jest jego posiadaczem. 3. W przypadku dokonania kradzieży mienia, stanowiącego własność osoby

Małoletnie dzieci mają w zasadzie prawo do utrzymania na takim poziomie, na jakim żyją rodzice.

1) Jeżeli osoba odpowiadająca jako urzędnik według art. 292 k. k. i art. 46 m. k. k. sprzedając towary po cenach wyższych od obowiązujących przywłaszcza sobie uzyskaną w ten sposób nadwyżkę, odpowiada z art. 2 dekretu z dnia 4. III. 1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz. U. Nr 16, poz. 64). 2) W wypadku przywłaszczenia kwoty pobranej ponad obowiązującą cenę przez osobę, o której

Osoba używająca nieruchomość, nie będąca jej właścicielem, jest legitymowana do zgłoszenia wniosku o rozgraniczenie nieruchomości. Do udziału w sprawie należy wezwać jednak właściciela nieruchomości. Jeżeli nieruchomość jest majątkiem opuszczonym, należy wezwać do udziału w sprawie prezydium właściwej rady narodowej jako następcę urzędu likwidacyjnego, powołanego wyłącznie do dochodzenia praw należących