Okoliczność, że jeden z członów działania sprawcy stanowi dokonanie, a inny usiłowanie przestępstwa nie pozbawia sama przez się całości tego działania znamion przestępstwa ciągłego. W przypadku gdy przestępstwo to sprowadza się do działania w zamiarze zagarnięcia mienia społecznego wartości łącznej ponad 300 zł, sprawca odpowiada z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej

1. Wprawdzie §§ 6 i 5 art. 299 k. p. k. zezwalają za zgodą stron na zaliczenie w poczet dowodów ujawnionych na rozprawie, bez odczytania, wszelkich protokołów przesłuchania świadków i oskarżonych, jednakże przepis ten jako wyjątkowy nie powinien być stosowany wówczas, gdy skorzystanie z niego prowadziłoby do przekreślenia procesowej zasady bezpośredniości, stanowiącej obok zasady prawdy obiektywnej

Zachowanie się skazanego i sumienny stosunek do pracy (art. 1 ustawy z dn. 31. X. 1951 r. o warunkowym przedterminowym zwolnieniu osób odbywających karę pozbawienia wolności (Dz. U. Nr 58, poz. 399) podlega ocenie sądu, który w zależności od wyników tej oceny może, lecz nie musi skazanego zwolnić. Natomiast wyróżnienie się skazanego szczególnie sumienną i wydajną pracą (art. 2 tejże ustawy) zobowiązuje

Powszechna Kasa Oszczędności jest bankiem państwowym, a zatem tak jak i każdego innego banku nie można jej zaliczyć do kategorii przedsiębiorstw ani w rozumieniu dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych, który wyraźnie wyklucza stosowanie jego przepisów do banków, ani też w rozumieniu dekretu z dnia 24 lutego 1954 r. o zakładowych komisjach rozjemczych. Spory ze stosunków

Powoływanie się przez sąd na okoliczność, że w wyroku sądu karnego oznaczone było manko w wysokości poszukiwanej w procesie cywilnym, nie usuwa konieczności zbadania przez tenże sąd, jaka suma należy się od pozwanego, gdyż w postępowaniu cywilnym wiążące są z mocy art. 7 k.p.c. te tylko ustalenia skazującego wyroku karnego, które dotyczą istoty objętego tym wyrokiem czynu przestępnego, nie jest natomiast

Prawo karne uznaje niedopełnienie obowiązków umownych za przestępstwo tylko w przypadkach wyraźnie w ustawie określonych (np. art. 105 k. k., art. 3 pkt. 3 mi. k. k.). Są to przypadki, w których niedopełnienie umowy jest działaniem na szkodę Państwa i jego interesów. W stosunku zaś między osobami prywatnymi niedopełnienie umowy jest przestępstwem przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy mieści w sobie charakter

Wierzytelność spadkodawcy obejmująca odszkodowanie określone w art. 39 rozporządzenia o umowie o pracę pracowników umysłowych wchodzi w całości do spadku po nim. Osobisty z natury rzeczy charakter prawa do urlopu nie pozbawia spadkobierców zmarłego pracownika prawa domagania się zapłaty wynagrodzenia za nie wykorzystany przez ich spadkodawcę urlop wypoczynkowy.