Bieg terminu do wniesienia skargi konstytucyjnej liczyć należy od momentu doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku sądu II instancji; wniesienie skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka zaskarżenia jest irrelewantne dla biegu tego terminu.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Ze względu na realizację prawa do obrony możliwe jest wyłączenie odpowiedzialności karnej osoby składającej w konkretnym postępowaniu zeznania w charakterze świadka, pomimo zrealizowania przez jej zachowanie znamion typu czynu zabronionego opisanego w art. 233 § 1 k.k. Podstawę wyłączenia odpowiedzialności stanowi w tych przypadkach niemożność przypisania temu zachowaniu cechy bezprawności. Wyłączenie

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Istotą skargi konstytucyjnej jest bowiem kontrola konstytucyjności tych aktów normatywnych, które stanowiły podstawę orzeczenia przez sąd lub organ administracji publicznej o prawach i wolnościach skarżącego, a nie aktów normatywnych określających postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Odszkodowanie za bezpodstawne rozwiązanie umowy o pracę

p o s t a n a w i a: odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Ogłaszanie aktów wykonawczych w okresie „spoczywania ustawy” po zharmonizowaniu terminu ich wejścia w życie z terminem wejścia w życie ustawy upoważniającej, stwarza zainteresowanym gwarancję, iż nie zostaną zaskoczeni nowymi uregulowaniami prawnymi, umożliwia zaznajomienie się z nowym prawem oraz pozwala przygotować warunki dla jego należytego funkcjonowania.

Kluczowe znaczenie dla dopuszczalności nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu ma spełnienie przez skarżącego przesłanek formalnych, do których należy uzyskanie przez niego prawomocnego wyroku lub postanowienia sądu, wydanych na podstawie zaskarżonych przepisów, prowadzących do naruszenia konstytucyjnych praw lub wolności oraz dochowanie trzymiesięcznego terminu zakreślonego dla wniesienia skargi

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Powołanie się na zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 Konstytucji wymaga każdorazowo doprecyzowania, jakie prawo lub wolność wyrażone w przepisach konstytucyjnych zostały naruszone wskutek ustanowienia rozporządzenia niezgodnie z wymogami sformułowanymi przez ustrojodawcę. Z treści samodzielnie ujmowanego art. 92 ust. 1 Konstytucji nie wynika bowiem jakiekolwiek prawo podmiotowe, które chronione mogłoby

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Wyrażający zasadę dwuinstancyjności przepis art. 176 ust. 1 Konstytucji jest przede wszystkim przepisem o charakterze ustrojowym, organizacyjnym, a tym samym w toku kontroli dokonywanej w trybie skargi konstytucyjnej - ze względu na jej zakres wynikający z art. 79 ust. 1 Konstytucji - ma znaczenie uzupełniające i pomocnicze.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, ze zm.).

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

Skarga konstytucyjna nie przysługuje organom władzy publicznej lub innym podmiotom wykonującym władztwo publiczne.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w zakresie odnoszącym się do art. 107 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398, ze zm.) oraz w zakresie odnoszącym się do art. 1302 § 1-2 i 4-5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.).

To nie z treści przepisu rozporządzenia z 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, wynika podstawa prawna do uwzględnienia (lub zanegowania) prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Podstawę taką dawała bezpośrednio i samoistnie sama ustawa upoważniająca do wydania tego aktu. Unormowanie § 54 ust. 3 rozporządzenia z 1995 r. winno

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.