Organ rentowy nie jest uprawniony do ustalania podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego w odniesieniu do form prowadzonej działalności, gdyż kompetencja ta zastrzeżona jest dla Narodowego Funduszu Zdrowia. Sąd ubezpieczeń społecznych, kontrolując decyzje organu rentowego, nie może orzekać poza zakresem właściwości tego organu.

Zmniejszenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza na podstawie przepisów ustawy zaopatrzeniowej wymaga indywidualnej oceny charakteru pełnionej służby, a domniemanie wynikające z przynależności do określonej jednostki musi być weryfikowane w świetle całokształtu okoliczności sprawy, z poszanowaniem zasad równości i ochrony praw nabytych.

Ocena „służby na rzecz totalitarnego państwa” w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej wymaga uwzględnienia nie tylko formalnej przynależności do wskazanych formacji, ale także charakteru pełnionych obowiązków, ich rzeczywistego wpływu na ochronę praw człowieka oraz ich ukierunkowania na realizację funkcji właściwych dla totalitarnego państwa.

Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga spełnienia kryteriów zorganizowanego, ciągłego i zarobkowego charakteru tej działalności; przerwy w aktywności zawodowej, które nie są poparte konkretnymi działaniami na rzecz wznowienia działalności, wykluczają obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Zawarcie umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru jej realizacji w reżimie pracowniczym, lecz wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi podstawę do stwierdzenia jej pozorności i wykluczenia tytułu do ubezpieczenia społecznego.

Prawo do emerytury pomostowej przysługuje ubezpieczonemu tylko w przypadku spełnienia łącznie wszystkich przesłanek ustawowych, w tym ukończenia wieku 60 lat, na datę przyznania świadczenia. Wiek wymagany przez przepisy nie może być osiągnięty po tej dacie.

Osoba współpracująca z małżonkiem przy prowadzeniu przez niego działalności pozarolniczej w formie niepublicznej placówki oświatowej podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako osoba współpracująca, niezależnie od motywacji i subiektywnych zamiarów stron, jeśli spełnione są obiektywne przesłanki współpracy określone w art. 8 ust. 11 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Uchylenie zaświadczenia A1 przez polski organ rentowy w przypadku stwierdzenia niezgodności deklarowanego miejsca świadczenia pracy z rzeczywistymi warunkami zatrudnienia nie wymaga wcześniejszego uzgodnienia z instytucją innego państwa członkowskiego, lecz wiąże się z obowiązkiem poinformowania jej o zmianie ustawodawstwa, co nie narusza prawa unijnego dotyczącego koordynacji systemów zabezpieczenia

Służba pełniona w strukturach Zwiadu Wojsk Ochrony Pogranicza w latach 1944–1990, jako część aparatu bezpieczeństwa państwa totalitarnego, podlega domniemaniu wykonywania na rzecz totalitarnego państwa. Obniżenie świadczeń emerytalnych i rentowych w trybie art. 13b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy nie narusza Konstytucji RP ani zasad sprawiedliwości społecznej.

Sąd powszechny nie ma kompetencji do pomijania obowiązujących przepisów ustawowych na podstawie ich niezgodności z Konstytucją RP; zgodność przepisów z Konstytucją może być kwestionowana wyłącznie w ramach procedury przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Wypadek przy pracy rolniczej wymaga wykazania związku czasowego, miejscowego i funkcjonalnego z prowadzeniem działalności rolniczej; czynności rekreacyjne, nawet przy okazji wykonywania innych czynności, wykluczają uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy rolniczej.

Przekształcenie stosunku służbowego funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej w stosunek pracy na podstawie ustawy wprowadzającej KAS jest równoznaczne z ustaniem stosunku służbowego, co uzasadnia przyznanie odprawy pieniężnej, mimo kontynuacji zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Odmowa zastosowania przepisu niekonstytucyjnego wobec funkcjonariusza, którego służba po 1990 r. wypracowała emeryturę ponad przeciętny wskaźnik, jest dopuszczalna i zgodna z zasadami konstytucyjnymi.

Pojęcie „służby na rzecz totalitarnego państwa” nie może być oceniane wyłącznie na podstawie formalnej przynależności do wymienionych w ustawie jednostek SB. Konieczne jest uwzględnienie realnych działań funkcjonariusza, ich charakteru oraz skali ingerencji w prawa i wolności obywatelskie. Należy więc dokładnie zbadać, czy odwołujący się rzeczywiście uczestniczył w represyjnych działaniach, czy też