Wyrok sądu pierwszej instancji, wydany po śmierci oskarżonego, winien być uchylony, a postępowanie umorzone z uwagi na istnienie bezwzględnej przeszkody procesowej z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k. oraz art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Niedopuszczalne jest orzekanie w trybie nakazowym, gdy materiał dowodowy wskazuje na uzasadnioną wątpliwość co do poczytalności obwinionego, co obliguje do wprowadzenia obligatoryjnej obrony i rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych.

Postępowanie o wydanie wyroku łącznego wymaga wyczerpującego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności przez sąd prowadzący, z uwzględnieniem istniejących wyroków i decyzji, wprowadzających zmiany, które wpływają na możliwość łączenia kar. Zamiana kary pozbawienia wolności na karę aresztu wyklucza możliwość jej łączenia z innymi karami pozbawienia wolności.

Wyrok Sądu Najwyższego wskazuje na rażące naruszenia prawa procesowego popełnione przez Sąd Okręgowy w wyroku łącznym, obejmującym nieistniejące orzeczenia, co skutkowało uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Warunkowe umorzenie postępowania karnego nie jest możliwe wobec osoby prawomocnie skazanej za przestępstwo umyślne. Uchybienie tej zasadzie skutkuje uchyleniem wyroku i koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

W sprawie, gdzie oskarżonemu zarzucano przestępstwo z art. 180a k.k., nie dochodzi do popełnienia tego czynu w braku istnienia decyzji o cofnięciu uprawnień w relevantnym okresie. W przypadku wcześniejszego prawomocnego ukarania za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., postępowanie karne winno być umorzone z uwagi na powagę rzeczy osądzonej.

Sąd Najwyższy orzeka: Wyroki Sądu Apelacyjnego i Sądu Okręgowego, rozpoznane przez sąd powszechny zamiast wojskowego, naruszają przepisy proceduralne, wymagając uchylenia i przekazania sprawy do właściwego Wojskowego Sądu Okręgowego.

Wyrok łączący kary orzeczony z naruszeniem zasady specjalności i dopuszczalnego wymiaru kary zgodnie z art. 607e § 1 k.p.k. oraz art. 86 § 1 k.k. podlega uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy, uznając skargę prokuratora, orzekł, że śmierć oskarżonego K. M. uniemożliwia kontynuowanie postępowania karnego i wymaga umorzenia sprawy; uchylił zatem wyrok Sądu Okręgowego w Nowym Sączu i przekazał mu sprawę do prawidłowego rozpatrzenia.

Wystąpienie rażących naruszeń przez Sąd Rejonowy przy wydawaniu wyroku łącznego skutkuje uchyleniem orzeczenia i koniecznością ponownego rozpoznania w celu prawidłowego zastosowania przepisów prawa.

Nie można orzec w trybie nakazowym, gdy okoliczności czynu i wina oskarżonego budzą wątpliwości; ponadto wydanie wyroku z naruszeniem zasady ne bis in idem stanowi rażące naruszenie prawa procesowego.

Śmierć oskarżonego przed ogłoszeniem wyroku skutkuje bezwzględnym uchyleniem wyroków sądów obu instancji i umorzeniem postępowania karnego na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

Sąd Najwyższy uznał, że niedopuszczalne jest łączenie kar za przestępstwo i wykroczenie przy orzekaniu kary łącznej, co stanowiło rażące naruszenie art. 85 § 1 k.k. i uzasadniało uchylenie wyroku w tej części.

Górna granica kary łącznej nie może przekraczać sumy kar jednostkowych. Orzeczenie kary łącznej wyższej od sumy stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. i uzasadnia uchylenie wyroku w zaskarżonej części.

Skazanie za zabójstwo w typie podstawowym z art. 148 § 1 k.k. wyklucza orzeczenie środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych na podstawie art. 40 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 roku, jeśli brak motywacji szczególnie potępianej.

Uchylenie wyroku Sądu Rejonowego z powodu nieprawidłowej kwalifikacji czynów; sąd musi wskazać wszystkie znamiona czynu, w tym winę, by rozstrzygnąć o odpowiedzialności karnej.