Przekazanie pieniędzy tytułem zaliczki na poczet umowy sprzedaży skutkuje przeniesieniem ich własności na odbiorcę, co wyklucza przypisanie mu przestępstwa przywłaszczenia z art. 284 § 2 k.k.

W przypadku skazania za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 12 § 1 k.k., sąd jest zobowiązany do wymierzenia kary pozbawienia wolności powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia zgodnie z art. 57b k.k., co wyklucza możliwość orzeczenia kary sekwencyjnej, jeśli minimalny wymiar kary przewyższa dopuszczalny zakres kary sekwencyjnej.

Prawidłowe doręczenie wezwania na rozprawę jest kluczowe dla realizacji prawa do obrony, a zaniedbanie go stanowi rażące naruszenie przepisów procesu karnego, skutkujące możliwością wznowienia postępowania.

Przedawnienie karalności wyklucza możliwość ścigania przestępstwa, nawet jeśli kwalifikacja prawna czynu zostaje zmieniona w późniejszym postępowaniu sądowym.

Działanie w warunkach nieumyślności nie pozwala na przyjęcie kwalifikacji jako czynu ciągłego, wyłączając możliwość zakwalifikowania go z art. 12 § 1 k.k.

Sąd nie może wydać wyroku skazującego na podstawie art. 335§2 k.p.k. bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego budzą wątpliwości lub gdy grozi to naruszeniem zasady ne bis in idem, ze względu na wcześniejsze prawomocne orzeczenia dotyczące tego samego czynu.

Wyrokiem nakazowym, w myśl art. 502 § 1 k.p.k., można orzec karę ograniczenia wolności lub grzywnę tylko do 200 stawek dziennych lub do 200 000 zł, a przekroczenie tych granic stanowi rażące naruszenie prawa skutkujące uchyleniem wyroku w tej części.

Wyrok łączny traci moc, jeżeli jeden z wyroków jednostkowych, będący jego podstawą, ulega zmianie na skutek przekształcenia kwalifikacji prawnej czynu z przestępstwa na wykroczenie, co uniemożliwia jego połączenie z innymi karami.