Strażnik Ochrony Przyrody, którego informacja o ścięciu drzewa skutkowała wszczęciem postępowania administracyjnego z urzędu /par. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian - Dz.U. nr 24 poz. 93/ nie jest uprawniony do zaskarżenia decyzji organu administracji państwowej do Naczelnego Sądu Administracyjnego

W razie braku innych dowodów datę doręczenia stronie zawiadomienia właściwego przedsiębiorstwa gospodarki mieszkaniowej, zawierającego ustalenie wysokości rocznego podatku lokalowego, należy uznać za datę wszczęcia z urzędu postępowania w tej sprawie /art. 61 Kpa/. Zgodnie bowiem z art. 16 ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o niektórych podatkach i opłatach terenowych /Dz.U. nr 45 poz. 229/ jednostkom

Ośrodek Badań i Kontroli Środowiska, którego dyrektor z upoważnienia wojewody orzekał w przedmiocie dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń dla hut miedzi jako organ administracji państwowej I stopnia, nie jest uprawniony do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu administracyjnego II stopnia, nie jest bowiem w sprawie stroną w rozumieniu art. 28 Kpa.

Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po terminie, w sprawie w której organ administracji drugiej instancji nie pouczył strony o prawie do zaskarżenia decyzji do sądu administracyjnego, a strona nie żądała od tego organu pouczenia w trybie art. 111 Kpa, skutkuje odrzucenie takiej skargi przez Sąd, jeżeli strona nie wniosła równocześnie o przywrócenie terminu i nie uzasadniła przyczyny

1.Oddalenie przez okręgowy sąd pracy i ubezpieczeń społecznych zgłoszonego żądania nie stanowi oddalenia roszczenia, które wynikało z tej samej podstawy faktycznej lub prawnej co zgłoszone żądanie, a którego pracownik nie zgłosił w toku postępowania (art. 57 ustawy z dnia 24 października 1974 r. o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych. W takiej sytuacji pracownik w terminie przewidzianym

1. Sprawa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym (art. 24 pr. rzecz.) podlega, jako obejmująca spór o prawo własności w rozumieniu art. 618 § 1 k.p.c. z mocy § 2 tego artykułu, przekazaniu do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o zniesienie współwłasności (o podział majątku wspólnego, o dział spadku). 2. Opisanemu w punkcie 1 przekazaniu nie podlega sprawa

Akt Ministra Finansów z dnia 29 marca 1979 r. w sprawie rozliczeń za prace projektowe wykonane przez komórki projektowe szkół wyższych, pomimo nazwania go "decyzją", zawiera postanowienia skierowane do adresatów określonych w sposób ogólny, a w związku z tym nie jest decyzją w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W sprawie o uznanie wyroku sądu zagranicznego orzekającego rozwód za skuteczny na terenie obszaru PRL bezkrytyczne ustalenie stanu faktycznego, bez uwzględnienia zarzutów choćby zgłoszonych po terminie, lecz przed wydaniem wyroku, które to ustalenie w sposób jaskrawy i oczywisty krzywdzi obywatela polskiego, może być poczytane za sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Polskiej Rzeczypospolitej

1.Gruntami sąsiednimi w rozumieniu art. 145 § 1 k.c. są nie tylko grunty pozostające w fizycznej styczności z nieruchomością, na potrzeby której służebność drogi koniecznej zostaje ustanowiona, lecz także grunty tak względem tej nieruchomości usytuowane, że zachodzi gospodarcza konieczność przeprowadzenia przez nie dojazdu do drogi publicznej lub do budynków gospodarczych. 2.Ustanowienie służebności

1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące wydawania decyzji i zaświadczeń, nie odnoszą się do statutowej działalności organizacji społecznych, w tym do stowarzyszeń. Rozstrzygnięcia organów tych organizacji w sprawie przyjęcia obywatela w poczet członków lub wyłączenia go spośród członków nie są decyzjami w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym nie podlegają

Przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a tym samym przepisów o zaskarżaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych, nie stosuje się w sprawach powszechnego obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, chociażby dotyczyły spraw socjalnych wynikających z tej ustawy /uprawnienia rodziny żołnierza - jedynego żywiciela rodziny/.

Względy celowości uzasadniają zawieszenie na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. postępowania w sprawie o unieważnienie małżeństwa bigamicznego, jeżeli sąd nabierze uzasadnionego okolicznościami sprawy przekonania, że istnieją widoki na rozwiązanie poprzedniego małżeństwa w toczącym się już procesie rozwodowym i - co się z tym wiąże - na konwalidację związku bigamicznego, który funkcjonuje zgodnie

O dopuszczalności przewidzianego w art. 38 ustawy o spółdzielniach i ich związkach powództwa o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni pracy decyduje treść uchwały. Jeżeli aie dotyczy ona przedmiotu określonego w art. 1337 § 1 ustawy, a narusza prawa podmiotowe członka wynikające ze spółdzielczej umowy o pracę, ochrony tych praw można dochodzić z mocy art. tej ustawy tylko przed organami

Pominięcie przez sąd środka dowodowego wskazanego przez stronę w trybie art. 217 § 1 k.p.c. lub wskazanego w trybie art. 368 pkt 6 k.p.c. nie jest w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. pozbawieniem możności skorzystania z tego dowodu w poprzednim postępowaniu.

1. Umorzenie postępowania egzekucyjnego w administracji następuje w drodze postanowienia na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./. 2. Wydany w sprawie akt o umorzeniu postępowania, nazwany przez organ administracji decyzją, jest w istocie postanowieniem wydanym w trybie tego postępowania i powołującym się na nie.

Akt administracyjny odwołujący pracownika ze stanowiska, na jakim został on zatrudniony na podstawie powołania, nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, w związku z czym nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. Organizacja zakładowa związku zawodowego, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym na prawach strony zgodnie z zasadami określonymi w art. 31 Kpa, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdyż byłoby to sprzeczne z dyspozycją art. 197 pkt 2 Kpa. 2. W sprawie, w której stroną postępowania jest wyłącznie gospodarstwo zespołowe Spółdzielni Kółek

Akt odwołania pracownika ze stanowiska, na którym został zatrudniony na podstawie powołania, nie jest decyzją, do której mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i nie podlega odwołaniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Współuczestnictwo konieczne zakładu ubezpieczeń w sporze o naprawienie szkody powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego nie jest uzależnione od postawy, jaką w procesie zajmuje posiadacz lub kierowca pojazdu mechanicznego zobowiązany do naprawienia tej szkody.

Decyzja terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, zmieniająca lub uchylająca na podstawie art. 200 par. 2 Kpa ostateczną decyzję tego organu zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest rozstrzygnięciem wydanym w I instancji i służy od niej odwołanie, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.

Jeżeli w sprawie podatkowej złożono dwa podania, z których jedno dotyczy okresu kwiecień-maj 1980, a drugie tego samego okresu a nadto okresu do końca 1980 r. i złożone zostało po dniu 31 sierpnia 1980 r. po czym oba podania zostały załatwione jedną decyzją, to skarga w części dotyczącej okresu kwiecień-maj 1980 podlega odrzuceniu, w części zaś dotyczącej okresu po 31 sierpnia 1980 r. rozpoznaniu na

Spór o ustalenie prawa do określonego świadczenia należy da właściwości tego samego sądu, który jest właściwy do rozpoznania sporu o samo świadczenie.

Stosując kryteria rozgraniczenia przewidziane w art. 153 k.c., sąd nie może stanu prawnego korygować poprzez ustalenie granicy według ostatniego stanu posiadania, a tego ostatniego poprzez uwzględnienie wszelkich okoliczności".

1. W razie sporu co do ustalenia daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania darowizny, bieg przedawnienia orzekania w przedmiocie wymiaru stosownego podatku /art. 141 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym - t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./ można także liczyć od daty pisemnego oświadczenia darczyńcy o dokonaniu darowizny. Oświadczenie takie bowiem odpowiada pojęciu