Przekształcenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę akcyjną oznacza zmianę jej formy ustrojowej, przy zachowaniu bytu prawnego. Oświadczenie udziałowca spółki z ograniczona odpowiedzialnością o przystąpieniu do spółki akcyjnej powstałej w wyniku przekształcenia z akcjami odpowiadającymi wartości jego udziałów (art. 493 pkt 1 k.h.) musi nastąpić - pod rygorem nieważności - przy zachowaniu

Z faktu, iż wobec strony nie zachowano normy gwarancyjnej, mającej służyć ochronie jej praw, nie można wywodzić niekorzystnych dla tejże strony skutków prawnych. Z istoty normy gwarancyjnej wynika bowiem, iż to właśnie jedynie strona, wobec której nie dochowano przewidzianych w przepisach procedury warunków, może się na okoliczność tą powoływał, zarzucając naruszenie jej praw.

Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149) nie tylko „pozwala” na przeprowadzenie przez sąd wojewódzki dodatkowego postępowania dowodowego w sprawach o uznanie orzeczeń za nieważne, ale zobowiązuje go do takiego właśnie zachowania, jeżeli zachodzi

1. Porównanie treści przepisów art. 50 k.k. oraz art. 80 k.k. i art. 37 k.k.w. prowadzi do wniosku, iż te dwa ostatnie przepisy określają sposób realizacji szczególnoprewencyjnego celu kara pozbawienia wolności w procesie jej wykonania. Z tego nie można jednak wyciągać wniosku; że przy podejmowaniu decyzji w postępowaniu wykonawczym znaczenie ma jedynie dyrektywa prewencji szczególnej, natomiast dyrektywa

Określone w art. 454 § 2 k.c. miejsce spełnienia świadczenia należy rozumieć w ten sposób, że świadczenia pieniężne powinno być spełnione w zasadzie w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela; jeżeli jednak wierzyciel prowadzi przedsiębiorstwo i zobowiązanie ma związek z tym przedsiębiorstwem, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa.

W procesie karnym pożądana byłaby taka praktyka, aby sąd miejscowo właściwy nie rozpoznawał sprawy, w której on sam występuje w charakterze pokrzywdzonego. W tej praktyce – w drodze analogii do przepisu art. 30 § 1 pkt 1 k.p.k. – znalazłaby swój wyraz zasada nemo iudex in re sue.

Dokumentacja w postaci list i pism ewidencyjnych organizacji społecznej czy politycznej może mieć walor dokumentu w rozumieniu art. 120 § 13 k.k. w wypadkach, gdy dane w niej zawarte albo ona sama mogą stanowić podstawę do ustalenia istnienia stosunku prawnego albo okoliczności mogących mieć znaczenie prawne.

1. Jeżeli przed upływem okresu, na jaki – zgodnie z art. 222 § 1 lub 2 k.p.k. – zastosowano albo przedłużono tymczasowe aresztowanie, nie zostanie wydane przez uprawniony sąd postanowienie o przedłużenie czasu tymczasowego aresztowania, to ustaje stosowanie tego środka zapobiegawczego, a podejrzanego należy natychmiast zwolnić. 2. Pozbawienie podejrzanego wolności w okresie między upływem terminu,

Odmowa rejestracji związku zawodowego z powodu rozbieżności między postanowieniami jego statutu a obowiązującym prawem może i powinna nastąpić tylko wtedy, gdy statut jest niezgodny z przepisami ustawy o związkach zawodowych.

Wyłączenie spod mocy obowiązującej przepisów ustawy z 10 kwietnia 1974 r. – Prawo lokalowe (Dz.U. z 1983 r. nr 11, poz. 55 ze zm.) budynków gospodarstw rolnych, nie podlegających podatkowi od nieruchomości albo od niego zwolnionych, utraciło swoje znaczenie z chwilą powszechnego opodatkowania tych budynków (lub ich części) podatkiem od nieruchomości na podstawie ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach

Za niesłuszny uznać należy pogląd Sądu Najwyższego wypowiedziany w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 1982 r. V KRN 50/82, opublikowany w urzędowym zbiorze orzeczeń (OSNKR 1982, nr 6, poz. 39), że nie można się powoływać na nieświadomość bezprawności czynu, jeżeli określone w dekrecie zakazy i nakazy zostały przed ogłoszeniem aktu prawnego w Dzienniku Ustaw podane do publicznej wiadomości przez

1. Uczniowie zawodowych szkół budowlanych nie mają prawa zrzeszania się w związkach zawodowych. 2. Przynależność (nieprzynależność) związkowa nie może wpływać na przyjęcie do pracy, sytuację pracownika w zakładzie pracy lub stanowić pod stawy uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy.

Wprawdzie przepis art. 74 § 4 k.k.w. operuje – verba legis – kategorii powinności, niemniej jednak stwierdzić należy, że w sytuacjach, które dotyczą zachowania fundamentalnych gwarancji procesowych oskarżonego czy skazanego, ową powinność rozumieć należy z reguły jako obowiązek sądu.

Na postanowienie sądu apelacyjnego oddalające wniosek o wyłączenie sędziów sądu wojewódzkiego zażalenie nie przysługuje.

Jeżeli przedmiot poręczenia określony został w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego w walucie obcej – on, a nie jego równowartość podlega zwrotowi. Analogicznie, jeśli przedmiot poręczenia określony został w walucie polskiej, zwrotowi podlega waluta polska, a nie jej równowartość w jakiejkolwiek postaci. Rozstrzygająca jest tu zatem treść postanowienia o poręczeniu majątkowym, co

Sądem rozpoznającym rewizję w sprawach z ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 391 §1 k.p.c. jest tylko sąd apelacyjny. Sąd wojewódzki natomiast mimo, że rozpoznaje odwołanie od decyzji organu rentowego jest sądem I instancji. Nie może więc na podstawie art. 391 §1 k.p.c. przedstawić Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości.

1. Jakkolwiek odszkodowanie za niesłuszne skazanie lub aresztowanie, dochodzone w trybie art. 487-491 k.p.k., ma charakter kompensacyjny, to jest ono instytucją prawa karnego i w związku z tym zasady zasądzenia tego odszkodowania określone w przepisach karnoprocesowych zachowują szereg odrębności w stosunku do zasad obowiązujących w razie jego dochodzenia na podstawie przepisów prawa cywilnego. 2.

W orzeczeniach dotyczących osób represjonowanych w latach osiemdziesiątych możliwe jest uznanie, że działanie będące próbą przeciwstawienia się systemowi totalitarnemu, podjęte w celu krytyki oraz naprawy istniejącej rzeczywistości i będące realizacji przysługujących każdej osobie fizycznej praw politycznych – chociaż formalnie wyczerpuje znamiona ustawy karnej (np. art. 270 § 1, art. 271 § 1 lub art

Przepis art. 61 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1987 r. nr 35, poz. 201 z późn. zm.) wymaga, aby decyzja organu założycielskiego dotycząca praw przedsiębiorstwa została doręczona wraz z jej uzasadnieniem – odrębnie dyrektorowi i radzie pracowniczej.

Stosunkowy podział kosztów procesu (art. 100 k.p.c.) dotyczy ich całości, co oznacza przyjęcie za podstawę obliczeń sumy należności obu stron, ustalonych stosownie do zasad z art. 98 § 2 i 3 k.p.c. (oraz art. 99 k.p.c. w wypadkach tam wskazanych). Sumę tę dzieli się proporcjonalnie do stosunku, w jakim strony utrzymały się ze swymi roszczeniami lub obroną otrzymując w wyniku kwoty, stanowiące ich udziały

1. Sąd Wojewódzki orzekający w przedmiocie uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń nie jest sądem rozpoznającym środki odwoławcze, uprawnionym na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. do przekazania Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego do rozstrzygnięcia. 2. Przewidzianej w art. 112 w zw. z art. 113 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia możliwości uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia

Jeżeli w tytule egzekucyjnym zobowiązano dłużnika do jednego świadczenia, a w razie nieściągalności lub niewykonania w ustalonym terminie do spełnienia innego, to nadając takiemu tytułowi klauzulę wykonalności sąd nie może nadać jej jednocześnie co do świadczenia głównego i określonego jako ewentualne, lecz tylko co do głównego, a co do ewentualnego dopiero po wykazaniu zaistnienia wskazanych w tytule

Jeżeli w tytule egzekucyjnym zobowiązano dłużnika do jednego świadczenia, a w razie nieściągalności lub niewykonania w zakreślonym terminie – do spełnienia innego, to nadając takiemu tytułowi klauzulę wykonalności sąd nie może nadać jej jednocześnie co do świadczenia głównego i określonego jako ewentualne, lecz tylko co do głównego, a co do ewentualnego dopiero po wykazaniu zaistnienia wskazanych w