1.Niezachowanie przepisu art. 244 § 1 k.p.k. nie stanowi uchybienia procesowego, gdy nastąpiło w sprawach wymienionych w art. 5 ustawy z dn. 20.VII.1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz.U. Nr 38, poz. 348). 2.Niezachowanie przepisów art. 237 § 1, 238, 244 lub 245 k.p.k. w sprawach, o których mowa w pytaniu drugim, stanowi podstawę do uchylenia wyroku, jeżeli w konkretnym wypadku mogło

1.Osoba, która bez koncesji trudni się zawodowo garbowaniem skór przez siebie nabytych w zamiarze wprowadzenia ich do obrotu i następnie skóry te wprowadza do wolnego obrotu, dopuszcza się jednego czynu naruszającego przepis art. 5 dekretu z dn. 19.VIII.1946 r. o koncesjonowaniu garbarń (Dz.U. Nr 43, poz. 250) i art. 5 dekretu z dn. 19.IX.1946 r. o obrocie skórami (Dz.U. Nr 49, poz. 251), do którego

Postanowienie Sądu Wojewódzkiego jako rewizyjnego w sprawie zastosowania amnestii nie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia.

Nabywanie od bliżej nie ustalonych osób zegarków w celu ich dalszej odprzedaży za pośrednictwem Państwowego Przedsiębiorstwa Handlu Komisowego i za cenę ustaloną przez to przedsiębiorstwo nie stanowi przestępstwa spekulacji określonego w art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz.U. Nr 16, poz. 64).

1.Sprzedaż towarów z zyskiem za pośrednictwem sklepów komisowych handlu uspołecznionego za ustaloną cenę obowiązującą w tych sklepach przez sprawcę, który te towary nabył od bliżej nie ustalonych osób, nie stanowi spekulacji określonej w art. 1 § 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz.U. Nr 16, poz. 64). Taka sprzedaż może natomiast stanowić przestępstwo

Sąd rewizyjny, uznając że orzeczoną przez sąd pierwszej instancji karę należy obniżyć do takiej wysokości, iż podlegałaby ona darowaniu na podstawie ustawy z dn. 27.IV.1956 r., powinien po zaniknięciu przewodu sądowego orzec wyrokiem o umorzeniu postępowania na zasadzie tej ustawy.

Z treści art. 305 k.p.k. wynika, że zwrot akt do uzupełnienia w trybie tegoż artykułu może nastąpić tylko wtedy, gdy na rozprawie okaże się, że zachodzą istotne braki w przeprowadzeniu śledztwa, których na rozprawie uzupełnić nie można". Dwie są zatem przesłanki do zwrotu: 2) braki śledztwa muszą być tego rodzaju, że na rozprawie nie można już ich uzupełnić. Jasne i niedwuznaczne sformułowanie treści

2.Jeżeli czyn, za który kolegium przy prezydium rady narodowej wymierzyło karę, mieści w sobie jedynie znamiona przestępstwa poddanego przez ustawę orzecznictwu sądów orzeczenie kolegium podlega uchyleniu na skutek odwołania (art. 3639 przytoczonej ustawy) lub jeśli uprawomocniło się w trybie nadzoru (art. 45 przytoczonej ustawy). 3. Jeżeli sąd, do którego kolegium przy prezydium rady narodowej skierowało

1. W wyroku oraz w postanowieniu o umorzeniu postępowania sąd, który wydał takie orzeczenie, powinien zawsze orzec z urzędu, kto i w jakiej części ma ponieść koszty postępowania należne Skarbowi Państwa. Ten sam obowiązek ciąży na tym sądzie również wtedy, gdy chodzi o koszty postępowania należne oskarżycielowi prywatnemu lub powodowi cywilnemu od oskarżonego albo oskarżonemu od oskarżyciela prywatnego

Ryby złowione przez rybaków w wykonaniu umowy kontraktacyjnej, zawartej z Przedsiębiorstwem Połowów i Usług Rybackich Szkuner" (lub innym państwowym bądź spółdzielczym przedsiębiorstwem rybackim), stanowią ich własność do chwili zakupienia tych ryb przez dane przedsiębiorstwo.

Do okresów tymczasowego aresztowania, o którym mowa w art. 158 § 1, 2, 3 i 4 k.p.k., nie wlicza się tego czasu, w którym toczy się postępowanie sądowe (w I i II instancji), a tylko ten, w którym trwa śledztwo, przy czym w wypadku określonym w art. 305 § 1 k.p.k. te okresy tymczasowego aresztowania podejrzanych, jakie przypadają na czas przed wniesieniem aktu oskarżenia i po zwróceniu akt oskarżycielowi

Z treści art. 4 § 1 ustawy z dn. 5.IV.1955 r. o przekazaniu sądom powszechnym dotychczasowej właściwości sądów wojskowych (Dz. U. Nr 15, poz. 83) wynika, iż w sprawie przekazanej w myśl tej ustawy sądowi powszechnemu bezpośrednio przez sąd wojskowy pierwszej instancji lub też przez Najwyższy Sąd Wojskowy po uchyleniu wyroku pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania sądowi powszechnemu

Obowiązkowa obrona przewidziana w art. 79 k. p. k. nie jest formalną w tym rozumieniu, iż oskarżony ma mleć obrońcę z wyboru a w jego braku obrońcę wyznaczonego przez sąd z urzędu, ale rzeczywistą, polegającą na koniecznym udziale obrońcy we wszystkich stadiach postępowania sądowego. Dotyczy to również okresu przygotowania do rozprawy głównej gdy chodzi o decyzje, których wydanie winno być poprzedzone

1. a) Jeżeli do nieletniego należy zastosować środek wychowawczy, ponieważ popełnił on czyn zabroniony pod groźbą kary przed ukończeniem lat 13, albo po ukończeniu 13 lat a przed 17 lat, popełnił taki czyn bez rozeznania tj. na podstawie art. 69 k.k.,to z mocy art. 490 k.p.k. o zastosowaniu środka wychowawczego sąd dla nieletnich orzeka postanowieniem, które wydaje na posiedzeniu niejawnym z zachowaniem

W świetle obowiązujących przepisów prawnych, a w szczególności rozdz. 6 Konstytucji PRL w związku z art. 5 przepisów wprowadzających Konstytucję PRL oraz art. 36 prawa o u. s. p., sędzia w stanie spoczynku nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, sądowej lub administracyjnej, za czyny popełnione w okresie sprawowania przez niego urzędu sędziowskiego bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego

1. Odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 63 k. p. k., a więc bez zgody oskarżonego, tylko wówczas, gdy zostało zgłoszone przed rozpoczęciem, tj. przed wywołaniem rozprawy głównej w pierwszym jej terminie. 2. Natomiast późniejsze odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia, a więc również takie, które nastąpiło przed wywołaniem sprawy

1. Art. 38 dekretu t dn. 6. IX. 1946 r. o ustroju rolnym i o osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska (Dz. U. Nr 49, poz. 279) stosował się tylko do takich użytkowników, którzy nie stali się jeszcze właścicielami przez otrzymanie orzeczenia o wykonaniu aktu nadania przewidzianego w art. 31 tego dekretu. 2. Przepis art. 38 wymienionego wyżej dekretu z dn. 6. IX. 1946 r. utracił

1. Przez przepisy o obrocie handlowym", o których mowa w art. 4 § 1 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 64), należy rozumieć ogłoszone należycie przepisy rozporządzeń, zarządzeń i instrukcji uprawnionych władz, regulujące zwłaszcza: sprzedaż towarów, jej organizację i technikę, zaopatrzenie w towary oraz przechowywanie towarów w przedsiębiorstwach lub innych miejscach handlu detalicznego

Pokrycie przez kasjera banku niedoboru kasowego przez przyjęcie od klienta gotówki do kasy bez właściwego udokumentowania jej wpływu nie jest działaniem w celu osiągnięcia przez tegoż kasjera korzyśc1 majątkowej w rozumieniu art. 286 § 2 k. k., jeśli działanie to kasjer przedsięwziął z obawy przed ujawnieniem niedoboru i odpowiedzialnością za ten niedobór. Działanie takie wyczerpuje znamiona występku

1. W przypadku kradzieży pokrzywdzonym w rozumieniu art. 55 k. p. k. może być zarówno właściciel jak i posiadacz rzeczy. 2. Działanie na szkodę osoby najbliższe), o którym mowa w art. 257 § 3 k. k. zachodzi nie tylko wówczas, gdy pokrzywdzony jest właścicielem przedmiotu przestępstwa, lecz również wtedy, gdy jest jego posiadaczem. 3. W przypadku dokonania kradzieży mienia, stanowiącego własność osoby

1) Jeżeli osoba odpowiadająca jako urzędnik według art. 292 k. k. i art. 46 m. k. k. sprzedając towary po cenach wyższych od obowiązujących przywłaszcza sobie uzyskaną w ten sposób nadwyżkę, odpowiada z art. 2 dekretu z dnia 4. III. 1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz. U. Nr 16, poz. 64). 2) W wypadku przywłaszczenia kwoty pobranej ponad obowiązującą cenę przez osobę, o której