Stosownie do art. 15 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. Zgodnie z art. 17 tej ustawy Sąd odrzuca bez wezwania do uiszczenie opłaty, wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego środki zaskarżenia podlegające opłacie w wysokości stałej. Przepis par. 3 ust

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ nie jest dopuszczalna skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu administracji państwowej wydane w trybie art. 111 par. 1 Kpa.

Osobom, które w 1981 r. wniosły przedpłaty na zakup samochodów osobowych marki Fiat 126p lub FSO 1500 w ramach postanowień uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 26 lutego 1981 r. w sprawie sprzedaży samochodów dla ludności oraz rozwoju zaplecza motoryzacji (M.P. Nr 7, poz. 59 ze zm.) i dotychczas samochodu nie odebrały, przysługują z tego tytułu jedynie uprawnienia przewidziane w przepisach ustawy z

Artykuł 359 Kpc w związku z art. 211 Kpa stanowią podstawę wzruszenia przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji wydanego w trybie art. 201 par. 2 Kpa przez ten Sąd.

Sprawa oddania w drodze bezprzetargowej gruntu w użytkowanie wieczyste spółdzielni na podstawie art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ nie należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej.

Artykuł 59 k.c. ma zastosowanie w sytuacji, kiedy niemożność zaspokojenia roszczenia osoby trzeciej jest bezpośrednim skutkiem wykonania zaskarżonej umowy. Roszczenie to powinno pozostawać w takim stosunku do przedmiotu umowy, że samo jej wykonanie czyni niemożliwym zadośćuczynienie temu roszczeniu, niezależnie od kwestii wypłacalności strony tej umowy.

1. uznać zasadność protestu z powodu naruszenia przepisów art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1 oraz art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.), które mogło wywrzeć wpływ na wynik wyborów. 2. oddalić protest w pozostałym zakresie.

Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na pismo urzędu kontroli skarbowej informujące o zasadach doręczenia wyników kontroli jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/, bowiem nie dotyczy aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej co do przyznania, stwierdzenia albo uznania

1. Uznać, że zasadne są zarzuty naruszenia art. 43 w związku z art. 41 ust. 1 pkt 1, art. 77 ust. 2 i art. 52 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.), które mogły mieć wpływ na wynik wyborów. 2. W pozostałej części protest oddalić.

Podanie nieprawdziwych danych o wykształceniu kandydata na Prezydenta stanowi naruszenie przepisów ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. nr 67, poz. 398 ze zm.).

W wymienionych sprawach nastąpiło naruszenie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.), polegające na podaniu przez Ogólnopolski Komitet Wyborczy Aleksandra Kwaśniewskiego w zgłoszeniu jego kandydatury nieprawdziwych danych dotyczących wykształcenia kandydata, lecz stwierdzić, że powyższe naruszenie nie mogło wywrzeć

1. uznać, że zarzut podania nieprawdziwej informacji o wykształceniu kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego, zamieszczonej na liście wyborczej, sporządzonej przez Państwową Komisję Wyborczą jest zasadny i stanowi naruszenie art. 43 w związku z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz

1. uznać zasadność protestu w części zarzucającej podanie nieprawdziwych danych o wykształceniu kandydata na Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, z tym że naruszenie przepisu art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.) nie mogło wywrzeć wpływu na wynik wyborów. 2. oddalić protest w pozostałej części.

oddalić protest.

I. uznać, że w rozpoznawanych sprawach nastąpiło naruszenie art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.): 1) w zgłoszeniu Ogólnopolskiego Komitetu Wyborczego Aleksandra Kwaśniewskiego jego kandydatury na urząd Prezydenta przez podanie nieprawdziwych danych co do wykształcenia kandydata i 2) w liście

Podanie nieprawdziwych danych o wykształceniu kandydata na Prezydenta stanowi naruszenie przepisów ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. nr 67, poz. 398 ze zm.)

uznać protest za zasadny z powodu naruszenia przepisów ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.), które mogło mieć wpływ na wynik wyborów.

1. stwierdzić naruszenie przepisu art. 41 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.); 2. oddalić protest w odniesieniu do pozostałych zarzutów.

uznać zarzut protestu za zasadny z powodu naruszenia przepisów ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.), które mogło mieć wpływ na wynik wyborów.

stwierdzić naruszenie przepisu art. 41 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 67, poz. 398 ze zm.).