Pozostawienie wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania ma miejsce, gdy strona złożyła wniosek w innej formie niż na urzędowym formularzu, jak również gdy strona nie uzupełniła w zakreślonym przez sąd terminie braków wniosku, uniemożliwiając tym samym ocenę możliwości płatniczych lub zakresu wniosku.

Przez brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego, określony w art. 13 § 2 k.k., należy uznać brak obiektywny, nie zaś zdyskwalifikowanie przez sprawcę przedmiotu ze względu na nieprzydatność dla niego.

Strona występująca na drogę postępowania sądowego winna mieć świadomość obowiązku ponoszenia kosztów tego postępowania i wnosząc o zwolnienie z tego obowiązku uprawdopodobnić w sposób wiarygodny i rzetelny, że zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku.

Brak jest dostatecznych podstaw do odmowy zasądzenia obrońcy kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu po uprawomocnieniu się orzeczenia, niezależnie od tego, czy jest to obrońca wyznaczony na podstawie art. 78 § 1 k.p.k. w celu podjęcia czynności określonych w art. 84 § 3 k.p.k., czy też obrońca wyznaczony na wcześniejszym etapie postępowania, który swą legitymację do działania także

Zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego określoną kwotę tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, sąd nie jest zobowiązany do wskazywania jednostki organizacyjnej, ze środków której nastąpić ma wypłata należności. W tej bowiem kwestii decydować może sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, orzekający w postępowaniu wykonawczym na podstawie art. 3 § 1 k.k.w.

Skarb Państwa nie jest stroną postępowania sądowoadministracyjnego. Uczestnictwo organu w postępowaniu stanowi konsekwencję przyznania mu kompetencji do wydania określonego aktu administracyjnego. Organ broni w postępowaniu legalności wydanego przez siebie aktu. Udział organu w postępowaniu przed sadem administracyjnym stanowi tym samym realizację władczej funkcji państwa w sferze imperium, nie zaś