1) oddalił zażalenie; 2) nie obciążył powódki kosztami zastępstwa procesowego strony pozwanej w postępowaniu zażaleniowym.

Sprawa, w której przedmiotem sporu jest wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych, w której nie ma obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, Dz.U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.). W konsekwencji, koszty wynikające

Użycie w art. 4 noweli z 20 stycznia 2011 r. zwrotu „postępowanie sądowe (...) wznawia się” nie oznacza bowiem wcale, że wznowienie nastąpić ma z urzędu, lecz stanowi jedynie nakaz wznowienia postępowania w razie zaistnienia opisanej w tym przepisie podstawy. Należy zatem przyjąć, że wznowienie przewidziane w omawianej noweli następuje na wniosek strony, a jedynie, gdyby stanowiło ono uchybienie z

(Odroczenie wykonania kary) nie jest przeszkodą do stosowania art. 532 k.p.k. z uwagi na to, że odroczenie wykonania kary wiąże się z innymi podstawami i może być odwołane, a przy tym nie ma nic wspólnego z wstrzymaniem wykonania orzeczenia z uwagi na realną możliwość jego uchylenia.

Sądy obu instancji dokonały wadliwej interpretacji ustawy nowelizacyjnej z dnia 9 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 22, poz. 120), przyjmując, że doszło do zniesienia karalności zachowania polegającego na niezgłoszeniu się na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku

1) uchylił zaskarżone postanowienie w punktach: 2 (drugim) i 3 (trzecim) i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w W. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego; 2) oddalił skargę kasacyjną w pozostałym zakresie.

1) uchylił zaskarżone postanowienie w punkcie 1 i zmienił postanowienie Sądu Rejonowego w Z. z dnia 29 grudnia 2009 r. w punkcie I w ten sposób, że stwierdza, iż spadek po Ignacym Z. zmarłym dnia 10 stycznia 1954 r w L., ostatnio stale zamieszkałym w L. na podstawie ustawy nabyli: żona Antonina Zofia Z. z domu H. w 1/4 części i syn Józef Z. w 3/4 częściach; 2) przyznał radcy prawnemu Szymonowi Z. od

1) uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 10 lipca 2009 r. i odrzucił pozew 2) zasądził od powódek solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów procesu za obie instancje.

Zważywszy, że czas pobytu oskarżonego w zakładzie leczniczym w celu obserwacji psychiatrycznej stanowi rzeczywiste pozbawienie wolności w rozumieniu art. 63 § 1 k.p.k., nieodzowne staje się odstąpienie od takiej formy badania stanu zdrowia psychicznego oskarżonego w wypadkach, gdy z okoliczności sprawy wynika, iż nie zaktualizuje się norma o powinności zaliczenia czasu pobytu zakładzie leczniczym na

Stan po użyciu środka podobnie działającego do alkoholu jest równoznaczny jedynie ze znajdowaniem się tego środka w organizmie. Natomiast jego użycie nie oznacza jeszcze realnego wpływu zażytego środka na zdolności psychomotoryczne kierowcy.

W sprawach o podział majątku wspólnego, czy o dział spadku, w razie zaskarżenia postanowienia co do istoty sprawy, wartość przedmiotu zaskarżenia wyznacza z reguły nie wartość dzielonego majątku, ale wartość konkretnego interesu (roszczenia, żądania) lub składnika majątkowego, którego środek odwoławczy dotyczy.

Wnioskodawca twierdzi, że stan prawny nieruchomości ujawniony w księdze wieczystej jest niezgodny z jej rzeczywistym stanem prawnym, bowiem co najmniej w 9/10 cz. stanowi ona majątek wspólny uczestników. Niezgodność taka nie może być jednak usunięta w postępowaniu o wpis, lecz jedynie drodze odrębnego powództwa (art. 10 ust. 1 u.k.w.h.).

Przepis art. 152 k.k.w. jednoznacznie wskazuje, że chodzi w nim o sytuacje, gdy kara pozbawienia wolności nie była wykonywana z powodu odroczenia jej wykonania, a nie o faktyczny okres pobytu skazanego na wolności, liczony od uprawomocnienia się orzeczenia Jeżeli zatem w powyższym przepisie jest mowa o odroczeniu wykonania kary, a nie o jej niewykonywaniu, które może być podyktowane różnymi przyczynami

Przedmiotem ochrony w przypadku czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k. jest dobro prawne ogólnej natury, jakim jest wiarygodność dokumentu. Powoduje to, że w postępowaniu o taki czyn brak jest pokrzywdzonego. To zaś z kolei powoduje, że nie ma również osoby, która na podstawie art. 53 k.p.k. mogłaby działać w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Ustalenie osoby pokrzywdzonej czynem zabronionym

Tylko uwzględnienie apelacji, choćby w części, pozwalałoby Sądowi Apelacyjnemu na zastosowanie art. 113 ust. 2 ustawy o ksc, z tym zastrzeżeniem, że wierzytelność o zwrot Skarbowi Państwa opłaty od oddalonej apelacji mogłaby obciążać tylko roszczenie uwzględnione w tej instancji (postępowaniu apelacyjnym).