Przesłanką skutecznego skorzystania przez Sąd drugiej instancji z uprawnienia wynikającego z art. 390 § 1 k.p.c. jest wykazanie wystąpienia w sprawie poważnych wątpliwości prawnych tego Sądu, a zarazem niezbędności oczekiwanej odpowiedzi dla rozstrzygnięcia sprawy. Przesądza to o obowiązku Sądu odwoławczego szczegółowego uzasadnienia, że dotychczasowe orzecznictwo jak również doktryna nie dają podstaw

Skarżący, podnosząc zarzut obrazy prawa materialnego, może kwestionować zasadność konstrukcji przestępstwa wieloczynowego, ale nie może w kasacji skutecznie domagać się przyjęcia jej w innej - niż te sądy - odmianie, prowadzącej do zmiany ustaleń faktycznych m.in. co do czasu dokonania przypisanego przestępstwa.