Przepis art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k. odnosi się nie tylko do tego samego czynu, ale także do tej samej osoby, tymczasem już z treści zarzutu wynika, że ukarana zostać miała inna niż (oskarżony) osoba. W przypadku kolizji drogowej istnieje przy tym możliwość uznania więcej niż jednej osoby za winną naruszenia przepisów o ruchu drogowym i spowodowania kolizji.

Sędzia (…) był (…) uprawniony do orzekania w składzie Sądu Okręgowego w R. w dniu rozpoznania sprawy (…), a dla istnienia takiego uprawnienia nie ma znaczenia to, czy w aktach sprawy przed datą orzekania znajdował się akt jego delegacji. W sytuacji, gdy obrońca skazanego lub sam skazany miałby wątpliwość co do prawidłowości w zakresie obsady składu sądzącego (…), to miał możliwość złożenia stosownego

Pominięcie w pełnomocnictwie, przy określeniu sprawy, pierwszego imienia spadkodawcy i posłużenie się wyłącznie jego drugim imieniem mogło budzić pewne wątpliwości co do tego czy pełnomocnictwo zostało udzielone w tej sprawie. Sąd pierwszej instancji takich wątpliwości jednakże nie miał, a uczestnik nigdy nie zakwestionował umocowania swojego pełnomocnictwa. Praktycznie prawdopodobieństwo, że umocowanie

Terminów skracanych w art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321), nie oznacza się w tygodniach, miesiącach ani w latach, więc art. 112 k.c. nie ma do nich zastosowania. W tej sytuacji, zarzut skargi kasacyjnej, że orzeczenie stwierdzające zasiedzenie z początkiem dnia 27 maja 2005 r. narusza art. 172 k.c w zw. z art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990

Żądanie uchylenia uchwały pozbawiającej członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej, ze względu na ścisłe związanie z osobą członka, jest nieprzenoszalne. Na spadkobierców przechodzą jedynie prawa majątkowe zmarłego członka.

Zakaz uzupełniania treści testamentu nie wyłącza możliwości ustalenia spadkobiercy w drodze reguł wykładni testamentu, o których jest mowa w art. 948 § 2 k.c., określanej w doktrynie, z uwagi na cel jaki ma realizować w postaci nadanie rozrządzeniu testatora rozsądnej treści, mianem wykładni uzupełniającej, co należy odróżnić od samego uzupełnienia tej czynności.