W świetle dotychczasowego orzecznictwa Trybunału, o zbędności orzekania można mówić między innymi wtedy, gdy zaskarżony przepis prawny był już przedmiotem kontroli zgodności z Konstytucją w innej sprawie.

Trybunał nie może z urzędu rozszerzyć tak wskazanego przedmiotu kontroli.

W sytuacji, gdy sąd nie dopatruje się możliwości połączenia w wyroku łącznym kar orzeczonych w wyrokach wskazanych we wniosku uprawnionego (zwłaszcza, gdy jest to wniosek samego oskarżonego) z uwagi na brak realnego zbiegu przestępstw jako warunku niezbędnego do orzeczenia nowej kary łącznej, ale dostrzega możliwość wydania wyroku łącznego co do skazań niepowołanych we wniosku, jest zobowiązany taki

Przepisy regulujące przebieg postępowania karnego nie przewidują procedury sprostowania nieścisłości oraz opuszczeń w protokołach rozprawy lub posiedzenia po prawomocnym zakończeniu procesu.

W sprawie z zakresu prawa pracy w pierwszej instancji sąd w składzie jednego sędziego jako przewodniczącego i dwóch ławników (art. 47 § 2 lit. a k.p.c.) może rozpoznać kilka roszczeń łącznie dochodzonych przez powoda w jednym postępowaniu (art. 191 i 193 § 1 k.p.c.), jeżeli wśród nich znajduje się choćby jedno, którego rozpoznanie powinno nastąpić w takim składzie.

Przewidziana w art. 521 k.p.k. możliwość składania kasacji przez wymienione w tym przepisie podmioty obejmuje nie tylko prawomocne wyroki sądów odwoławczych kończące postępowanie, ale każde prawomocne orzeczenie, które kończy postępowanie, niezależnie od jego postaci i od tego, w jakiej instancji się uprawomocniło Do tej grupy orzeczeń kończących postępowanie sądowe niewątpliwie należą także orzeczenia

W niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 39 ust. 3 ustawy o TK. Zawarta w tym przepisie regulacja stanowi wyjątek od zasady kontroli konstytucyjności aktów normatywnych obowiązujących i - jak każde odstępstwo - nie może być interpretowana rozszerzająco. Dlatego też przyjąć należy, że powołany przepis określa kryterium materialno-prawne oceny aktów normatywnych, które utraciły moc obowiązującą

W odniesieniu do sprawy rozstrzyganej w postępowaniu cywilnym termin do wniesienia skargi konstytucyjnej, co do zasady, rozpoczyna bieg wraz z doręczeniem skarżącemu prawomocnego wyroku, a uruchomienie innych środków prawnych służących zmianie prawomocnych orzeczeń, w tym również skargi kasacyjnej, nie powoduje jego zawieszenia lub przerwy.

Wniosek wycofany przed rozpoczęciem rozprawy nie podlega kontroli Trybunału Konstytucyjnego, co w konsekwencji oznacza konieczność umorzenia postępowania.