Orzeczenia
Złożenie sprawozdania, o którym mowa w art. 38c ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 ze zm.), jest czynnością niezbędną do przeprowadzenia likwidacji partii.
Komitet wyborczy kandydata na Prezydenta RP nie może przyjąć środków finansowych od polskiej spółki akcyjnej, w której podmiot zagraniczny posiada większościowy pakiet akcji (art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544 ze zm.). W odniesieniu do spółki akcyjnej jako spółki kapitałowej prawa handlowego
Kampanię wyborczą na zasadzie wyłączności prowadzi komitet wyborczy, który ponosi wydatki ze źródeł własnych, a środki finansowe gromadzi na koncie bankowym (art. 40a ust. 1, art. 84a ust. 1 oraz art. 85 ust. 4 ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 47, poz. 544 ze zm.). Kandydat na Prezydenta RP nie jest zatem uprawniony
Podżeganie (podobnie jak pomocnictwo) stanowi odmienny rodzajowo typ czynu zabronionego i jego znamieniem czynnościowym jest nakłanianie do popełnienia czynu zabronionego, zaś opis zachowania bezpośredniego sprawcy jest zawarty w przepisie części szczególnej i określa przedmiot czynności nakłaniania. Zachowanie bezpośredniego sprawcy nie należy do znamion podżegania i nie ma wpływu na dokonanie przestępstwa
1. Podważenie przez sąd drugiej instancji prawidłowości postanowienia sądu pierwszej instancji o przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego (np. apelacji) powinno ograniczać się do sytuacji, gdy istnieje do tego pewna (oczywista) podstawa faktyczna. 2. Trudności (przeszkody) uniemożliwiające stronie zachowanie terminu do dokonania czynności procesowej nie muszą mieć charakteru zdarzeń nadzwyczajnych
Uprawdopodobnienie szkody (art. 4245 § 1 pkt 4 k.p.c.) polega na przedstawieniu wyodrębnionego wywodu wskazującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem.
Uprawdopodobnienie szkody polegającej na zapłacie kosztów sądowych zasądzonych prawomocnym orzeczeniem nie stanowi spełnienia wymagania określonego w art. 4245 § 1 pkt 4 k.p.c.
Orzeczenie w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania staje się zbędne po uprawomocnieniu się wyroku kończącego postępowanie w sprawie.
Zaginięcie człowieka po jego porwaniu dla okupu nie wyklucza uznania porwania za zdarzenie powodujące bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia (art. 30 § 3 k.c.), jeżeli pomiędzy porwaniem a zaginięciem brak innego zdarzenia, z którym można wiązać zaginięcie.
Nie jest dopuszczalna skarga kasacyjna od postanowienia o odrzuceniu skargi o stwierdzenie przewlekłości postępowania.
W przypadku oświadczenia skarżącego o cofnięciu zażalenia Naczelny Sąd Administracyjny, odwołując się do przepisów regulujących postępowanie przed wojewódzkim sądem administracyjnym /art. 60 i art. 161 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, umarza postępowanie zażaleniowe.
Postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji oddalające wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego nie jest „orzeczeniem wydanym w następstwie wniesienia środka zaskarżenia” w rozumieniu art. 41 Konwencji o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, sporządzonej w Lugano dnia 16 września
W trybie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Sąd może wyjaśnić wątpliwości powstałe w wyniku niejasnego, a nie niekompletnego uzasadnienia orzeczenia. Niedopuszczalne jest bowiem, na mocy powołanego przepisu, uzupełnienie treści rozstrzygnięcia.
W świetle art. 246 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ rozstrzygnięcie w przedmiocie przyznania prawa pomocy, w zakresie kosztów sądowych niezbędnych do rozpoznania sprawy na danym etapie postępowania, powinno uwzględniać przede wszystkim bieżącą sytuację finansową wnioskodawcy. Natomiast w odniesieniu do
Brzmienie art. 83 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie uzasadnia przyjęcia poglądu, że oddanie pisma listonoszowi, przebywającego poza siedzibą urzędu, jest równoznaczne z oddaniem pisma w urzędzie pocztowym. Ustawa wyraźnie precyzuje miejsce oddania pisma, z którym wiąże skutek w postaci wniesienia go do
Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o wstrzymanie wykonania prawomocnego orzeczenia zaskarżonego skargą kasacyjną, do czasu ukończenia postępowania kasacyjnego (art. 388 § 1 k.p.c.), nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego, gdyż nie jest to postanowienie kończące postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c.
Postanowienie organu egzekucyjnego o podjęciu z urzędu zawieszonego postępowania nie nosi atrybutu wykonalności i jako takie nie podlega wstrzymaniu w trybie art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Na postanowienie sądu drugiej instancji o nadaniu klauzuli wykonalności prawomocnemu wyrokowi tego sądu (art. 781 § 1 k.p.c.) nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.
Urlop jest zdarzeniem zaplanowanym, wobec tego nie może uzasadniać braku winy w uchybieniu terminu, w rozumieniu art. 86 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. 2002 nr 153 poz. 1270 ze zm./. Nie jest to bowiem przyczyna zewnętrzna ani tym bardziej niezależna od wnioskodawcy.
Nie jest wystarczającym do odmowy przyznania prawa pomocy stwierdzenie, iż skarżący nie wykazał, że w istocie na pomoc zasługuje. Świadczy o tym treść przepisu art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zgodnie z którym Sąd winien wezwać stronę do przedstawienia odpowiednich dokumentów źródłowych, jeśli oświadczenie
„Czynność akwizycyjna” może być wykonywana tylko w ramach „działalności akwizycyjnej” w rozumieniu ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U. 2004, Nr 159, poz. 1667 ze zm.) - a więc, może ją wykonywać tylko osoba, którą łączy z podmiotem prowadzącym działalność akwizycyjną stosunek o charakterze zarobkowym.
1. Przepis art. 170 § 1 k.p.k. w odniesieniu do dowodu z opinii biegłego może mieć zastosowanie jedynie przy rozpoznawaniu pierwszego w sprawie wniosku o powołanie ekspertów, których dotąd nie powołano, albo wniosku o powołanie biegłego odnośnie zupełnie innego przedmiotu opinii niż ten, którego dotyczy złożona już ekspertyza. 2. Strona przedstawiająca wniosek o wezwanie eksperta w celu jego przesłuchania