Przepis art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k. wiąże bezwzględne skutki w postaci uchylenia orzeczenia wyłącznie ze sprzecznością w jego treści. Bezwzględną przyczynę odwoławczą stanowi nawet nie każda sprzeczność w treści orzeczenia, lecz jedynie taka, która uniemożliwia jego wykonanie.

Pogląd, że prawo pomocy przysługuje tylko w sytuacjach wyjątkowych jest niezgodny z art. 246 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, który nie zawiera takiej przesłanki do przyznania tego prawa.

Stosując przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, sąd działać może tylko na wniosek. O działaniu z urzędu sądu administracyjnego, stosującego tę instytucję prawną, jest natomiast mowa tylko w par. 4 art. 61 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, według którego postanowienia w sprawie

Ocena, czy powołane przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego mogą stanowić podstawę naruszenia przez sąd administracyjny przepisów postępowania, należy do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Należy jednak zauważyć, że samo powołanie tych przepisów wprawdzie nie przesądza, czy skarga kasacyjna jest zasadna, jednakże spełniony został formalny wymóg z art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.

Błędne wezwanie radcy prawnego do uiszczenia stałej opłaty sądowej należnej od zażalenia wbrew unormowaniu przyjętemu w art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie znosi przyjętego w tym przepisie skutku prawnego w postaci odrzucenia środka zaskarżenia.

Art. 6268 § 2 k.p.c. określa kognicję nie tylko sądu wieczystoksięgowego, lecz także sądu drugiej instancji przy rozpoznawaniu apelacji od wpisu.

Podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu tylko wówczas, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, wszakże i wówczas sąd może uznać jego udział w tej czynności za konieczny.

W świetle art. 611b § 1 pkt 5 k.p.k. przeszkodą w przejęciu zagranicznego orzeczenia do wykonania jest brak podwójnej przestępności czynu. Brak jest możliwości przejęcia do wykonania kary orzeczonej za czyn, który według prawa polskiego wyczerpuje znamiona wykroczenia.

Uwzględniając skargę kasacyjną na postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego przed sądem pierwszej instancji , Naczelny Sąd Administracyjny nie jest władny zasądzić kosztów zastępstwa procesowego na rzecz strony, która skargę tę wniosła, wobec braku przesłanek z art. 203 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm.

Artykuł 140 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./ ustala regułę w zakresie właściwości rzeczowej do wydawania pozwoleń wodnoprawnych. Organem właściwym jest starosta. Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 140 ust. 2 powołanej ustawy - Prawo wodne. Ograniczenie właściwości wojewody do wydawania pozwoleń wodnoprawnych do enumeratywnie wyliczonych wyłącza wykładnię

Zasadne jest wezwanie skarżących do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w związku z ich wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego zważywszy, iż skarżący nie zostali zwolnieni, w drodze przyznania prawa pomocy, ani na podstawie art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm

Artykuł 89 § 1 k.k., stanowiący podstawę do orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, nie znajduje zastosowania, jeżeli we wszystkich zbiegających się skazaniach zarządzono w postępowaniach wykonawczych wykonanie warunkowo zawieszonych kar.

Na postanowienie w przedmiocie przewlekłości postępowania zażalenie jest niedopuszczalne.

W razie wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku oddalającego skargę Naczelny Sąd Administracyjny może na podstawie art. 61 par. 3 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji na wniosek skarżącego.

1. Przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie wiąże niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody ze szkodą którą może ponieść wyłącznie skarżący. 2. Jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody na skutek wykonania decyzji, która może być przez sąd administracyjny wzruszona to nie można oddalić

Skoro postępowanie administracyjne w rozpoznawanej sprawie zostało wszczęte przed wejściem w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 80 poz. 718/ nowelizującej ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, to z mocy art. 7 ust. 1 tej ustawy stowarzyszenie zachowało wynikające z art. 31

W razie uwzględnienia skargi kasacyjnej i uchylenia postanowienia sądu pierwszej instancji o odrzuceniu skargi przepis art. 203 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie ma zastosowania; w takim wypadku Naczelny Sąd Administracyjny nie orzeka o zwrocie kosztów postępowania także wówczas, gdy skarżący zgłosił w skardze kasacyjnej

Wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między samorządowym kolegium odwoławczym a organem administracji rządowej, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ jest niedopuszczalny zarówno wówczas, gdy przed sądem administracyjnym toczy się sprawa ze skargi na postanowienie o przekazaniu sprawy lub

Wymierzenie kary organowi, który nie wydał w terminie decyzji w sprawie pozwolenia na budowę, na podstawie art. 35 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest rozstrzygnięciem w formie postanowienia kwestii wynikającej w toku postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.

1. (...) zgodnie z wskazanym w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia art. 459 k.p.k., postanowienie o odmowie ustanowienia adwokata z urzędu nie należy do zaskarżalnych. Przecież w postępowaniu o stwierdzenie przewlekłości postępowania karnego nie obowiązuje przymus adwokacki wobec czego strona może stosowną skargę wnieść osobiście, co oznacza, że postanowienie o odmowie przyznania adwokata z urzędu

Przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (DZ. U. Nr 179, poz. 1843) zakładają (co wynika z istoty postępowania o stwierdzenie przewlekłości) jednoinstancyjny tryb rozpoznawania takiej skargi. Innymi słowy, przepisy tej ustawy, autonomicznie regulującej zasady i tryb jej rozpoznawania, nie przyznają

Przepis art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1849) nie stanowi podstawy do żądania stwierdzenia przewlekłości w postępowaniu toczącym się w trybie przewidzianym przepisami tej ustawy. Wymienia bowiem w sposób ścisły rodzaje postępowań, w których stronom przy-sługuje prawo

(...) rzeczywiście rażąco długi okres akta ze złożoną w sprawie kasacją pozostawały w dyspozycji Sądu Okręgowego w Krakowie a działania Sądu Apelacyjnego w Krakowie zmierzające do ich sprowadzenia i przyspieszenia postępowania „okołokasacyjnego” były oczywiście nieudolne, niemniej kasacja dotknięta była brakiem formalnym polegającym na nieuiszczeniu opłaty od kasacji. Należy jednak przyjąć, że wtedy

1. Pełnomocnikowi należy doręczać tyle pism ile stron reprezentuje /art. 40 Kpa/. Adresat pisma, nawet będący profesjonalnym pełnomocnikiem, powinien mieć możliwość zorientowania się dla której ze stron organ dokonuje doręczenia. 2. Uchybienie organu w doręczaniu decyzji nie powinno stać się powodem odrzucenia skargi, a tym samym - pozbawienia strony konstytucyjnego prawa do sądu.