„(...) stwierdzenie stanu upoważniającego sąd do sięgnięcia po ten najsurowszy rodzaj kary porządkowej (jaką jest areszt) może i powinno być oceniane na tle całokształtu realiów zachowania konkretnego świadka. Stwierdzenie stanu uporczywego uchylania się przez świadka od złożenia zeznania może być zatem dokonane nie tylko w oparciu o długotrwałe jego niestawiennictwo na kolejne wyznaczane terminy rozpraw

1. Obrońca skazanego może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść skazanego (art. 86 § 1 k.p.k.), co oznacza, że nie może wnosić kasacji, której uwzględnienie sprowadzałoby się do działania na jego niekorzyść. 2. Sprostowanie omyłki w trybie art. 105 § 1 k.p.k. bądź art. 420 § 1 i 2 k.p.k. może nastąpić w każdym czasie. Procedowanie w jednym z tych trybów odbywać się będzie poza ramami

Sąd w wezwaniu do uiszczenia wpisów od wniesionych skarg powinien poinformować pełnomocnika skarżących, które skargi zostały uznane za podlegające opłacie wspólnej /art. 214 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Łączna ilość wpisów stanowi kwotę, którą pełnomocnik musi zebrać od skarżących i nie może dopuścić do sytuacji

Przepis art. 244 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ stanowi o uprawnieniu strony do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu adwokatowi. Jeżeli strona z uprawnienia tego nie skorzystała, nie można uznać, iż czynności podjęte przez adwokata ustanowionego przez Sąd i wyznaczonego przez Okręgową Radę Adwokacką są

Wobec tego, że skarga kasacyjna podlegała wpisowi stałemu, a wniesiona została przez pełnomocnika będącego adwokatem upoważnionym do występowania w sprawie w imieniu skarżącego, to pełnomocnik miał obowiązek opłacić skargę kasacyjną w wysokości opłaty określonej w przepisie bez wezwania. Za wypełnienie tego obowiązku nie może być uznane uiszczenie opłaty w zaniżonej kwocie. Uiszczenie opłaty stanowiącej

Niezawarcie w tytule wezwania skierowanego do strony informacji o wezwaniu zarówno do uiszczenia wpisu, jak i do usunięcia braków formalnych skargi, nie stanowi okoliczności uprawdopodabniających brak winy w uchybieniu terminu.

Wprawdzie z treści art. 23 ustawy z dnia 16 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./ wynika, że "prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania", ale ani ta norma prawna, ani żaden inny przepis nie pozwala na zaakceptowanie stanowiska, że sam fakt, iż nastąpił wpis na listę radców prawnych stanowi o tym, iż osoba

Wniosek o przywrócenie uchybionego terminu jest aktualny wtedy, gdy strona nie neguje uchybienia terminowi i wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie.

Zgodnie z art. 33 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ udział w charakterze uczestnika postępowania może zgłosić osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego. Wnioskodawca musi wykazać, że postępowanie w danej sprawie pozostaje w związku

Rozpoznawanie każdego kolejnego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jeżeli wcześniej w sprawie zwolnienia od kosztów sądowych orzeczono prawomocnie, należy do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Postanowienia referendarza sądowego mające walor prawomocnych orzeczeń sądu /art. 259 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz.

Pismo wysłane pod ostatnio wskazany przez stronę adres nie może być uważane, w myśl przepisu art. 139 § 1 k.p.k., za doręczone, jeżeli strona została pozbawiona wolności i nie podała swego miejsca pobytu w czasie pozbawienia wolności do wiadomości organu, przed którym toczy się postępowanie. Nie można przecież mówić o zmianie miejsca zamieszkania czy pobytu, jak wymaga tego art. 139 § 1 k.p.k., bowiem

Skarga jest realizacją konstytucyjnego prawa do sądu /art. 45 ust. 1 Konstytucji RP/, a nie obowiązkiem i dlatego wybór daty wniesienia skargi, w ramach ustawowo określonego terminu, należy do strony.

Sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy.

1. Sąd wieczystoksięgowy nie bada innych okoliczności aniżeli te, które dotyczą wniosku, dołączonych dokumentów i treści księgi wieczystej. 2. Przepis art. 19 § 3 ustawy z 1982 r. - Prawo spółdzielcze, zwalniający członka Spółdzielni z odpowiedzialności za zobowiązania Spółdzielni wobec jej wierzycieli, nie może być rozumiany jako wyłączający odpowiedzialność dłużnika rzeczowego, nawet będącego członkiem

Cofnięcie skargi kasacyjnej przez skarżącego jest dopuszczalne, o ile nie zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy orzeczenia dotkniętego wadą nieważności. Tego typu wady Naczelny Sąd Administracyjny bierze pod uwagę z urzędu, rozpatrując skargę kasacyjną.

Wyrok podlegający ogłoszeniu, a nieogłoszony, jest wyrokiem nieistniejącym w znaczeniu prawnoprocesowym.

Od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji o kosztach procesu skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia nie przysługuje.

Ponosi odpowiedzialność karną za pomocnictwo do zabójstwa przez zaniechanie (art. 18 § 3 in fine k.k. w zw. z art. 148 § 1 - 3 k.k.), kto sprawując pieczę nad dzieckiem (art. 95 k.r.o.) nie przeciwstawia się umyślnemu zamachowi na jego życie, mając taką możliwość.

Postępowanie przygotowawcze prowadzone w formie śledztwa nie może legalnie przekształcić się w dochodzenie, gdy umożliwiająca to sytuacja procesowa nastąpi po upływie dwumiesięcznego terminu wskazanego wart. 325 i § 1 k.p.k.

Zasada in dubio pro reo nie oznacza obowiązku wyboru przez sąd najkorzystniejszej dla oskarżonego wersji, lecz zakaz czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.

Uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uchylającej decyzję odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę i umarzającej postępowanie przed organem I instancji, nie mogłoby wywołać skutku w postaci wstrzymania realizacji przyznanych uprawnień bądź wypełniania nałożonych obowiązków, lecz sprowadzałoby się do zawieszenia mocy skarżonego aktu nie wywołującego skutków