Orzeczenia
Zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, zażalenie na postanowienie o odrzuceniu środka zaskarżenia z powodu nieuiszczenia wpisu, wolne jest od obowiązku jego uiszczania.
Także wtedy, gdy wniesienie wniosku o ukaranie, uzupełnionego w trybie art. 59 § 1 k.p.s.w., nastąpiło z zachowaniem 7 dniowego terminu, o którym mowa w tym przepisie, wszczęcie postępowania nie może nastąpić po upływie rocznego terminu przedawnienia, o którym mowa w art. 45 § 1 k.w.
Postępowanie o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ jest odrębnym postępowaniem, wszczynanym na wniosek skarżącego w przypadku niezastosowania się przez organ do obowiązku przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia
Potrzeba wykładni może być wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia /art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych /Dz.U. nr 137 poz. 1302/ określa jedynie kompetencje organów podatkowych w postępowaniu administracyjnym, natomiast nie wskazuje jaki organ ma obowiązek
Nie można mówić o oczywistej bezzasadności wniosku o ukaranie grzywną z tego powodu, że jeden z załączników do tego wniosku nie spełnia wymogów formalnych przewidzianych dla skargi. Brak formalny skargi nie dyskwalifikuje jej od razu, jak wynika z art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/.
Skoro na podstawie art. 211 i art. 212 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wpis jest opłatą sądową zaliczaną do kosztów sądowych - na podstawie art. 227 par. 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w zw. z art. 198 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na zarządzenie przewodniczącego
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 221 poz. 2193/ wyraźnie rozróżnia sytuacje, w których uiszcza się wpis od skargi wniesionej w trybie art. 54 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze
Dyrektor Izby Celnej nie jest legitymowany do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w sprawie dotyczącej decyzji izby skarbowej, wydanej przed 1 września 2003 r.
Fakt, iż pełnomocnik dokonał opłaty zażalenia na postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej za pomocą znaków opłaty sądowej, nie może stanowić przesłanki do jego odrzucenia ponieważ zgodnie z art. 220 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zażalenie wniesione na postanowienie o odrzuceniu skargi, skargi
W sprawach pism wnoszonych do sądu administracyjnego przez adwokata lub radcę prawnego istnieje z mocy samego prawa obowiązek jednoczesnego uiszczenia opłaty stałej pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania lub jego odrzucenia.
Ostateczna decyzja administracyjna, mimo jej zaskarżenia do sądu administracyjnego, stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.
Sąd administracyjny rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy, winien brać pod uwagę wyłącznie rzeczywistą sytuację materialną wnioskodawcy, a nie jego domniemane możliwości zarobkowe, które - bez względu na przyczynę - nie są wykorzystywane.
Sąd rozpatrując wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji, nie może się ograniczać w uzasadnieniu postanowienia do zamieszczenia ocen ogólnikowych, abstrakcyjnych, czy wręcz nie korespondujących ze stanem faktycznym sprawy.
Wpis od skargi kasacyjnej powinien być uiszczony razem z jej wniesieniem, a najpoźniej z upływem terminu wskazanego do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wobec wyraźnego brzmienia art. 173 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odrzucające skargę, przysługiwała skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przez pojęcie "postanowienie kończące postępowanie", użyte w art. 173 par. 1 ww. ustawy, należy bowiem
1. Uiszczenie przez adwokata opłaty stałej od skargi na przewlekłość postępowania po jej wniesieniu, ale przed rozpoznaniem, powoduje, że dwumiesięczny termin do załatwienia skargi (art. 11 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki, Dz.U. Nr 179, poz. 1843) rozpoczyna bieg od daty wniesienia opłaty.
Sąd okręgowy, w którego okręgu ma być prowadzona egzekucja jest wyłącznie właściwy do rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania o nadanie klauzuli wykonalności orzeczeniu sądowemu, także wówczas, gdy przedmiotem skargi jest przebieg postępowania przed sądem okręgowym lub apelacyjnym.
Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów /t.j. Dz.U. 2003 nr 178 poz. 1749 ze zm./ wojewoda jest organem wyższego stopnia w stosunku do starosty przeprowadzającego postępowanie scaleniowe jako zadanie z zakresu administracji rządowej, ale nie oznacza to wcale, że będzie on również w tym przypadku organem wyższego stopnia w stosunku do wójta gminy,
Sąd Najwyższy nie jest właściwy do rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania toczącego się przed sądem okręgowym, choćby obejmowała ona także uprzednie postępowanie przed sądem apelacyjnym.
1. Aby doszło do sporu kompetencyjnego /art. 22 par. 2 Kpa/ musi zaistnieć sytuacja umożliwiająca wszczęcie postępowania administracyjnego, przy czym chodzić musi, chociaż nie wynika to bezpośrednio z przepisów obowiązującego prawa, o postępowanie wszczynane na wniosek strony. W przypadku bowiem postępowań wszczynanych z urzędu, gdy organ administracji dochodzi do wniosku, że sprawa nie należy do jego
Jedyne kryterium od jakiego uzależnia ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym tj. zwolnienia od kosztów i przyznania pełnomocnika z urzędu, ma charakter materialny - jest nim brak możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania.
Prawo pomocy odnosi się do sytuacji, w których strona nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania w całości lub też częściowo - art. 246 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ , przy czym ciężar dowodu spoczywa na wnioskującym o prawo pomocy. Oznacza to, że wnioskujący musi udowodnić zaistnienie okoliczności