Jeżeli w „pochodzie przestępstwa”, czyn wykracza poza granice przygotowania (art. 16 k.k.), to stanowi on co najmniej usiłowanie popełnienia tego przestępstwa.

W postępowaniu sądowym w sprawie ze skargi na ostateczną decyzję nakładającą na stronę obowiązek rozbiórki obiektu budowlanego, przepis art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie stanowi podstawy prawnej do wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania postanowienia o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia,

Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji może polegać na określeniu w jakim zakresie można wykonywać roboty budowlane na podstawie zaskarżonego pozwolenia na budowę. Tego rodzaju rozstrzygnięcie w postanowieniu o wstrzymaniu wykonania aktu będzie traktowane jako tymczasowe ukształtowanie stosunków prawnych wynikających z aktu na czas trwania postępowania przed sądem administracyjnym.

1. Postanowienie o odrzuceniu skargi, o której mowa w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o naruszeniu prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843), jest niezaskarżalne. 2. Nieuiszczenie stałej opłaty 100 zł przy wnoszeniu skargi (art. 17 ust. 1 powołanej ustawy), jeżeli dotyczy ona postępowania prowadzonego w oparciu o przepisy Kodeksu postępowania

1. Zgodnie z art. 61 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wstrzymanie zaskarżonego aktu może nastąpić wyłącznie w wyniku złożonego przez skarżącego stosownego wniosku. Obowiązek kierowania się zasadą skargowości kończy się jednak na etapie wszczęcia postępowania w sprawie wstrzymania wykonania. 2. Sąd ma obowiązek

1. Wezwania strony do nadesłania dodatkowych danych o stanie majątkowym /art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie można traktować jako wezwania do usunięcia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy w rozumieniu art. 257 tej ustawy. 2. Jeżeli strona uchybiła terminowi do przedstawienia dodatkowych informacji

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 245 par. 1 w zw. z art. 246 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ sformułowania "następuje" oznacza, że udzielenie przez sąd prawa pomocy w sytuacji, w której skarżący udowodni brak środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania jest obligatoryjne. Z przytoczonych

1. Wynikający z art. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ obowiązek informowania przez sąd stron postępowania o czynnościach procesowych i skutkach prawnych tych czynności nie obejmuje pouczania o treści przepisów przewidujących przywrócenie terminu. 2. Sąd nie jest zobowiązany do szczegółowego instruowania strony

Dla zachowania terminu, w przypadku wysyłania pism w postępowaniu sądowym, obejmujących wnioski i oświadczenia stron /pism stron/ za pośrednictwem urzędu pocztowego, podstawowe znaczenie mają pocztowe potwierdzenia nadania pism, ponieważ oddanie pisma w polskim urzędzie pocztowym jest równoznaczne z wniesieniem go do sądu. Nie jest więc wystarczające twierdzenie strony, że dopełniła czynności w terminie

Taka organizacja osoby prawnej, która w czasie choroby /i ewentualnie urlopu wypoczynku/ jej prezesa uniemożliwia "prowadzenie bieżących spraw spółki" nie jest okolicznością obiektywnie, bez "swojej winy" usprawiedliwiającą uchybienie terminowi ustawowemu.

Momentem mającym znaczenie do oceny daty uiszczenia opłaty sądowej przelewem, będzie moment złożenia oświadczenia woli w taki sposób, że bank mógł zapoznać się z jego treścią. Natomiast, jeżeli nastąpiły opóźnienia w dokonaniu przelewu bankowego, skutki prawne nie mogą obciążać skarżącego. Bez znaczenia dla terminu uiszczenia opłaty jest więc rzeczywista chwila wykonania przelewu przez bank na rachunek

Zgodnie z art. 240 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, zwolnić organizacje społeczne od obowiązku uiszczania wpisu w ich własnych sprawach, a także cofnąć to zwolnienie. Dotychczas takie rozporządzenie nie zostało wydane, a dopiero taka podstawa prawna byłaby właściwa do

Nie przysługuje zażalenie na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego odrzucające - na podstawie art. 9 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ - skargę o stwierdzenie, że nastąpiła przewlekłość postępowania.

Pełnomocnictwo do występowania za stronę przed Sądem Najwyższym nie może być traktowane, jak chciałby tego pełnomocnik strony, jako tożsame z pełnomocnictwem do reprezentacji strony w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Postępowania na podstawie przepisu art. 125 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ następuje z urzędu to jednak celowość podjęcia takiej decyzji pozostawiona została ocenie Sądu. Jak przy tym podkreśla się uznanie to nie może być dowolne. Stąd też obowiązkiem Sądu jest rozważenie, a w konsekwencji i wyjaśnienie przesłanek

Odrzucenie skargi na uchwałę rady powiatu z powodu nie wezwania jej do usunięcia naruszenia, nie stoi na przeszkodzie ponownemu zaskarżeniu tej uchwały do sądu administracyjnego, gdyż nie jest to przypadek, o którym mowa w art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1592 ze zm./, w związku z czym, nie może mieć tu też zastosowania przepis art. 58

W rozpatrywanej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy został zgłoszony przez stronę skarżącą, która jest osobą prawną. Jest okolicznością przez wnoszącego zażalenie nie kwestionowaną, iż wniosek ten został złożony w formie nie odpowiadającej wymogom określonym w art. 252 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/. Okoliczność

Organy podatkowe są nie tylko uprawnione co wprost zobowiązane do poczynienia stosownych ustaleń, które Sąd administracyjny oceni w ramach postępowania uruchomionego skargą. Istotę tego postępowania, zgodnie z treścią art. 1 par. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. nr 153 poz. 1269/. sprowadza się przy tym do kontroli zgodności z prawem /legalności/ zaskarżonych

1. Przepis art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie ma zastosowania do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego w trybie art. 54 par. 1 tej ustawy, a więc za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. 2. Przepis art. 221 łączy się ściśle z art. 219 par. 1 Prawa o postępowaniu

Spory kompetencyjne między organami samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej stosownie do art. 166 ust. 3 Konstytucji RP, rozstrzygają sądy administracyjne. Normę tę uzupełniają art. 4 i art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wskazujące na właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego

Ocena o bezzasadności skargi wyrażona w postanowieniu o nie przyznaniu prawa pomocy, podjętego na podstawie art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie oznacza i nie może oznaczać merytorycznego rozpoznania skargi. Jest to ocena dokonana na etapie rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skarżący może zatem

Ustawa z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki /Dz.U. nr 179 poz. 1843/ nie określa wprost jaki okres oczekiwania na rozpoznanie sprawy należy uznać za nieuzasadnioną zwłokę. Pewna wskazówka wynika jednak z art. 14 tej ustawy, który to przepis stanowi, że ponowna skarga na przewlekłość postępowania w tej

odmówić podjęcia uchwały.

Nie może budzić wątpliwości stwierdzenie, że odpis z rejestru przedsiębiorców jest dokumentem, o jakim mowa w art. 6268 § 2 k.p.c. Dokument w postaci „odpisu aktualnego z Rejestru Przedsiębiorców”, załączonego przez wnioskodawcę do wniosku o wpis w księdze wieczystej ma szczególny charakter, oparty bowiem jest na orzeczeniu sądowym, a ponadto zawiera potwierdzenie stanu prawnego w odniesieniu do określonego