Nie dochodzi do wyjścia przez sąd poza granice skargi oskarżyciela, jeśli w czynie przypisanym oskarżonemu w wyroku skazującym zamieszczono, choćby w innej formule jurydycznej, opis tej samej czynności wykonawczej, skierowanej do tego samego przedmiotu, a więc podstawowe elementy określające fakt główny, który uzasadniał wystąpienie z oskarżeniem. W takim wypadku nawet odmienne ustalenie sądu co do

Użyte w powołanym art. 46 § 1 tej ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. Nr 19, poz. 147 ze zm.) określenie „bada jedynie” podkreśla - jak to czyni także aktualnie obowiązujący art. 6268 § 2 KPC - ograniczony charakter kognicji sądu rejonowego rozpoznającego sprawę z wniosku o wpis. Wpis jest formą orzeczenia sądowego w postępowaniu wieczystoksięgowym, jest orzeczeniem samoistnym, nie wymagającym

Oskarżonemu, który jest pozbawiony wolności i z tego powodu nie brał udziału w postępowaniu przed sądem odwoławczym, należy doręczyć odpis wyroku sądu odwoławczego także wtedy gdy miał obrońcę z urzędu; dzień tego doręczenia jest początkiem biegu terminu do zgłoszenia wniosku o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia kasacji.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy przyjąć, że wezwania do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej /OC/ podlegają kontroli tego Sądu jako akty z zakresu administracji publicznej dotyczące stwierdzenia obowiązku wynikającego z przepisów prawa

Przedawnienie wykroczenia określonego w art. 57 k.k.s. rozpoczyna swój bieg od popełnienia tego czynu, czyli od ustania, wywołanego zachowaniem sprawcy, stanu bezprawnego, tzn. uporczywego naruszenia przez niego obowiązku płacenia podatku w terminie, i wynosi rok, a gdyby w tym czasie wszczęto przeciwko jego sprawcy postępowanie, przedłuża się do 2 lat od czasu popełnienia tego czynu. Wykroczenie uporczywego

Kasacja w sprawie o sprostowanie protokołu powypadkowego powinna zawierać oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia.

W myśl przepisu art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów. Właściwym do rozstrzygnięcia sprawy o odszkodowanie z tytułu nieszczęśliwego wypadku jest Sąd powszechny.

Dla ustanowienia hipoteki przymusowej na podstawie art. 109 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 19, poz. 147 ze zm.) niezbędne jest przedstawienie tytułu wykonawczego, z którego wynika wierzytelność wnioskodawcy podlegająca zabezpieczeniu.

Bezczynność w zakresie podjęcia przez Radę Miejską stosownej uchwały w przedmiocie odwołania z funkcji ławnika nie można zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Stosownie bowiem do art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, Sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4. Skarga odnosząca

Wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego kasacji, do czego strona została wezwana w trybie doręczenia zastępczego (art. 139 § 1 k.p.c), powołujący się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 września 2002 r. (SK 35/01) o niezgodności siedmiodniowego okresu przechowywania przesyłki w pocztowej placówce oddawczej z konstytucyjnym prawem do sądu, może odnieść skutek jedynie

Na postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek o sprostowanie lub wykładnię wyroku nie przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego.

Ustanawiając określoną osobę biegłym sądowym bądź odmawiając takiego ustanowienia prezes sądu okręgowego działa w podwójnym charakterze: jako organ administracji sądowej /biegły jest organem pomocniczym wymiaru sprawiedliwości/ i jako organ administracji publicznej uprawniony z mocy przepisów prawa powszechnie obowiązującego do wydawania decyzji administracyjnych w przedmiocie ustanowienia biegłych

Zgodnie z treścią ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968/ wstrzymanie czynności egzekucyjnych na podstawie wystawionych tytułów egzekucyjnych nie należy do właściwości Sądu administracyjnego, lecz pozostaje we właściwości organu prowadzącego egzekucję.

Art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ rozstrzygnął o właściwości Sądu jeżeli chodzi o wznowienie postępowania zakończonego przed 1 stycznia 2004 r. Brak było zatem podstawy prawnej do wnoszenia, po 1 stycznia 2004 r. zażalenia na postanowienie

Dla wypełnienia znamion przestępstwa stosowania przemocy lub groźby bezprawnej w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności (jak ujmuje to przepis art. 191 § 2 k.k.) wystarczy subiektywne przekonanie sprawcy, że wierzytelność faktycznie istnieje, a osoba, wobec której stosuje wymienione w art. 191 § 1 k.k. środki, choćby pośrednio, jest tą osobą, która ma zdol-ność (możliwość, obowiązek itp.) spełnienia

W umowie gwarancji jakości można ograniczyć obowiązki gwaranta do naprawy rzeczy i wyłączyć możliwość żądania przez uprawnionego wymiany rzeczy na wolną od wad (art. 577 § 1 k.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny - Dz. U. Nr 114, poz. 542).

Zarządzenie wojewody w przedmiocie udzielenia zgody na zbycie nieruchomości wchodzącej w skład zasobu Skarbu Państwa, wydane w trybie art. 11 ust. 2 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, nie ma charakteru aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z

Tryb i termin wniesienia odwołania od decyzji organów rentowych do właściwego sądu powszechnego reguluje art. 477[9] Kpc. Przepis art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi, że Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach należących do właściwości innych sądów.