Na wynik kontroli przewidziany w art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, określający ilość i wartość wyrobów lub usług, których dotyczą uchybienia przewidziane w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16

Organ administracji niewłaściwy w sprawie, stosownie do art. 65 par. 1 Kpa, ma obowiązek niezwłocznie przekazać wniosek strony właściwemu organowi. Nieprzekazanie wniosku strony innemu, właściwemu w sprawie, organowi administracji uprawnia stronę do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu.

Kasacja sporządzona samodzielnie przez wnioskodawcę, który nie posiada kwalifikacji określonych w art. 3932 § 2 KPC, podlega odrzuceniu niezależnie od tego, że wnioskodawca złożył też wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu.

Postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem odrębnym, wobec czego nabywca rzeczy sprzedanych w jego toku nie może domagać się dopuszczenia do udziału w tym postępowaniu, wskazując na interes prawny, który jest instytucją procedury administracyjnej.

Powołanie w kasacji tylko przepisów ogólnych warunków ubezpieczenia, które miały zostać naruszone, bez wskazania naruszenia konkretnego przepisu prawa, nie jest przytoczeniem podstawy kasacyjnej.

Nie przerywa biegu zasiedzenia wniesienie przez właściciela nieruchomości, przeciwko któremu biegnie zasiedzenie, skargi o wznowienie postępowania zakończonego orzeczeniem stwierdzającym nabycie własności w drodze zasiedzenia.

Zgodnie z art. 124 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ jeżeli założenie lub przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacyjnej, a także nadziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń uniemożliwia właścicielowi

Adwokat reprezentujący stronę w postępowaniu odrębnym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie może oczekiwać obniżenia wymagań co do standardu wnoszonych środków zaskarżenia.

Szczególny przywilej banku wynikający z art. 50 ust. 1 prawa bankowego nie dotyczy samego trybu ustanowienia hipoteki, lecz jedynie podstawy dokonania jej wpisu. Omawiany przepis zwalnia bank od obowiązku przedstawienia złożonego w formie aktu notarialnego oświadczenia podmiotu, który ustanawia hipotekę, poprzestając na złożeniu dokumentu bankowego stwierdzającego udzielenie kredytu, jego wysokości

Strona nie może wnieść kasacji osobiście powołując się na to, że sąd oddalił jej wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu.

Zwrot pozwolenie na budowę z lokalizacją czasową", użyty w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. Nr 79, poz. 464 ze zm.; obecnie art. 211 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz.U. Nr 115, poz. 741) oznacza - w wypadku pozwoleń wydanych osobom fizycznym na podstawie ustawy z dnia

W razie istnienia sporu co do wysokości świadczenia - przy bezspornej zasadzie tego świadczenia - niedopuszczalne jest powództwo o ustalenie (art. 189 k.p.c.), chyba że powód wykaże, iż z zarzucanego naruszenia prawa mogą wyniknąć dla niego dalsze skutki prawne w przyszłości.

W ramach przesłanki określonej w art. 222 § 4 kpk in fine ustawodawca nie różnicuje „istotnych przeszkód” na takie, które są „zawinione” przez oskarżonego i takie, które są od niego niezależne.

Droga sądowa nie jest dopuszczalna dla dochodzenia przez gminę od Skarbu Państwa - Ministra Finansów roszczenia o zapłatę kwoty pieniężnej z tytułu zwiększenia udziału gminy we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz.U. Nr 141, poz. 692) w

Roszczenia, których podstawę materialnoprawną stanowi art. 10 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 z późn. zm.), uzyskują przymiot wymagalności w dniu uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego tę nieważność.

1. Roszczenia, których podstawę materialnoprawną stanowi art. 10 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. 1991 r. Nr 34, poz. 149 z późn. zm.), uzyskują przymiot wymagalności w dniu uprawomocnienia się orzeczenia stwierdzającego nieważność. 2. Zdarzenie w postaci „zatrzymania

W sprawie o podział majątku wspólnego niedopuszczalne jest zgłoszenie żądania ustalenia nierównych udziałów w tym majątku dopiero w postępowaniu apelacyjnym.