Kasacja wniesiona osobiście przez stronę, nie będącą osobą wymienioną w art. 3932 § 2 KPC, nie może zostać uzupełniona w ten sposób, że podpisze ją adwokat ustanowiony pełnomocnikiem strony.

Radca prawny występujący w sprawie jako pełnomocnik ustanowiony przez organizację zrzeszającą emerytów lub rencistów (art. 465 § 1 zdanie 2 KPC) powinien także być umocowany przez stronę wnoszącą kasację (art. 3932 § 1 KPC).

1. Przepis art. 328 § 2 KPC, określający przedmiotowy zakres uzasadnienia orzeczeń sądowych, dotyczy wprost orzeczeń wydanych w pierwszej instancji i do orzeczeń drugoinstancyjnych ma zastosowanie „odpowiednie” (art. 392 KPC). Jeżeli więc uzasadnienie orzeczenia pierwszoinstancyjnego, sporządzonego zgodnie z wymaganiami art. 328 § 2 KPC, spotyka się z pełną akceptacją sądu drugiej instancji, to wystarczy

Wniosek strony o ustanowienie dla niej adwokata z urzędu, zawarty w kasacji wniesionej przez stronę osobiście, nie wpływa na ocenę, że kasacja nie spełnia wymagania z art. 3932 § 1 KPC.

Przepisy dotyczące kasacji nie odsyłają do odrębnego postępowania w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Dlatego zasady dotyczące odformalizowania postępowania w tych sprawach nie mogą być stosowane do wniesienia kasacji.

Zakwalifikowanie przez sąd pisma procesowego nazwanego 'wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia rewizji', zawierającego treść odpowiadającą tej nazwie i spełniającego formalne warunki określone w art. 169 KPC, jako kasacji stanowi naruszenie przepisów postępowania mogące mieć wpływ na wynik sprawy.

Uchwały organów gminy ustalające dla miejscowej społeczności ogólne zasady zarządu majątkiem gminy i reguły gospodarowania nim mieszczą się w kategorii uchwał z zakresu administracji publicznej i są zaskarżalne do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Zaskarżoną decyzją odmówiono przyznania odszkodowania za zalanie gruntów, a więc należność pieniężna nie została określona w postępowaniu administracyjnym i nie jest oczywista. Wobec tego należało uiścić wpis stały zgodnie z par. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji

na podstawie art. 11 ust. 1 i art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t. j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ zwrócić się do Trybunału Konstytucyjnego z następującym pytaniem prawnym: czy przepis par. 44 ust. 1 pkt 1 lit. "a" i "b" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o

Kasacja Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego wniesiona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189) w sprawie

Mieszkaniec gminy może zwrócić się do wojewody z wnioskiem o stwierdzenie nieważności uchwały rady gminy, jednakże ewentualna odmowa uwzględnienia tego żądania nie jest ani decyzją administracyjną ani rozstrzygnięciem nadzorczym utrzymującym w mocy kwestionowaną uchwałę i skarga na taką odmowę nie przysługuje.

Dodatkowe dni wolne od pracy określone w art. 150 KP w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.) oraz w art. 1291 § 1 KP nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy w rozumieniu art. 165 § 1 KPC w związku z art. 115 KC.

Skarga kasacyjna nie spełnia istotnego wymagania procesowego przewidzianego w art. 3933 KPC, jeżeli brak w niej sformułowania wniosku co do sposobu rozstrzygnięcia kasacji.

Okoliczność, że zawarte w zaskarżonej decyzji pouczenie mówi o dopuszczalności wniesienia skargi do sądu, nie może przesądzać o prawie do skorzystania z tej drogi bez spełnienia wymogu z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. O dopuszczalności skargi nie może stanowić wola organu administracyjnego, względnie niewłaściwe rozumienie

Na postanowienie, wydane na podstawie art. 59 par. 2 Kpa, o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, jako nie podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia i nie kończące postępowania co do istoty, jak również nie kończące postępowania odwoławczego, skarga do sądu nie przysługuje.

Rozstrzygnięcie prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie świadczenia określonego w art. 65 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 267 ze zm./ jest decyzją administracyjną podlegającą kontroli sądu administracyjnego.

Bierność organu odnośnie wniosku o doręczenie decyzji nie może być oceniana jako bezczynność skutkująca możliwością wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Trudności w znalezieniu adwokata podejmującego się sporządzenia kasacji z reguły nie uzasadniają przywrócenia terminu do jej wniesienia (art. 168 § 1 w związku z art. 3932 § 1 KPC).

Dla oceny dopuszczalności kasacji z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC) nie można zliczyć wartości kilku roszczeń dochodzonych przez powoda od kilku osób, które łączy współuczestnictwo formalne, a także, gdy po stronie pozwanej występuje jedna z dwóch postaci współuczestnictwa materialnego: oparcie praw i obowiązków na tej samej podstawie faktycznej i prawnej.