Orzeczenia
Opinie przewidziane w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./ nie są zaskarżalne do sądu administracyjnego.
Nie jest możliwe wstrzymanie wykonania aktu lub zawieszenie czynności /art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jeżeli skarga dotyczy postanowienia stwierdzającego, że wniesienie odwołania nastąpiło z uchybieniem terminu do jego wniesienia.
Skarga kasacyjna wnoszona przez organ finansowy pochodzi od innej strony niż prokurator, a zatem powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata.
Przepis art. 390 § 1 kpc znajduje odpowiednie zastosowanie z mocy art. 13 § 2 kpc także w postępowaniach w przedmiocie uznania i w przedmiocie wykonalności orzeczenia sądu zagranicznego.
1. Artykuł 679 § 1 zdanie 2 kpc, jako przepis o charakterze restrykcyjnym, musi być wykładany ściśle. 2. Przy ocenie, czy przedmiot przeznaczony w testamencie określonej osobie wyczerpuje prawie cały spadek, uwzględnieniu podlegają w zasadzie jedynie przedmioty (prawa) należące do spadkodawcy w chwili sporządzenia testamentu. Jeżeli jednak spadkodawca zadysponował przedmiotem nie należącym do niego
Gmina może - jako właściciel i dysponent mienia komunalnego - określać zasady sprzedaży lokali mieszkalnych, mieszkalno-użytkowych i użytkowych będących jej własnością. Uprawnienia te wynikają z pozycji właściciela mienia. Określając takie zasady w formie uchwały kierowanej do zarządu gminy rada gminy czyni to nie pod postacią prawa gminnego a aktu kierownictwa wewnętrznego. Taki charakter uchwały
Organ nadzoru wydający rozstrzygnięcie w sprawach, w których ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie przewiduje w ogóle środków odwoławczych, powinien jednocześnie pouczyć stronę o tym, iż możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego musi zostać poprzedzona zwróceniem się do organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Jeżeli jedna z dwu pozwanych nie zaskarżyła wyroku Sądu I instancji, zasądzającego świadczenie solidarnie, zaś sąd drugiej instancji zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo w stosunku do pozwanej skarżącej oddalił, to kasacja pozwanej, która wyroku sądu pierwszej instancji nie zaskarżyła podlega odrzuceniu, choćby pozwana ta była powiadomiona o rozprawie apelacyjnej i otrzymała wyrok sądu
Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność naczelnego organu administracji państwowej /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 Kpa. Niezłożenie takiego zażalenia stanowi brak formalny skargi, skutkujący jej odrzucenie.
Na postanowienie wydane w trybie art. 261 par. 3 Kpa przez samorządowe kolegium odwoławcze na zasadzie art. 43c ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sprawa sporu co do podwyższenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego jest sprawą o charakterze
W każdej sprawie będącej przedmiotem rozpoznania Sądu, niezależnie od tego na podstawie jakiej ustawy było prowadzone postępowanie administracyjne, należy wystąpić z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, jeżeli przepisy ustawy na podstawie której wydany był kwestionowany akt administracyjny, nie przewidują środków odwoławczych.
W razie wykonania obowiązków określonych w decyzji o wstrzymaniu robót właściwy organ winien wydać pozwolenie na wznowienie robót /art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, a w razie ich niewykonania - nakazać rozbiórkę obiektu na podstawie art. 51 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r., a nie art. 48.
Skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze gmina może wnieść po uprzednim zwróceniu się do wojewody z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa stosownie do art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Prokurator może wnieść do sądu administracyjnego skargę na uchwałę organu samorządu terytorialnego w terminie określonym w art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. 1995 r. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym art. 171 Kodeksu postępowania cywilnego nie ma zastosowania.
W sprawie o ustalenie obowiązku podlegania rolniczemu ubezpieczeniu społecznemu przysługuje kasacja (art. 390 § 1 KPC), a zatem sąd drugiej instancji nie może przedstawić Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego.